Ο Χρήστος Οικονόμου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Εχει δημοσιεύσει τις συλλογές διηγημάτων «Η γυναίκα στα κάγκελα», «Κάτι θα γίνει, θα δεις» (Κρατικό Βραβείο Διηγήματος) και «Το καλό θα ’ρθει από τη θάλασσα». Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί σε δέκα γλώσσες και έχουν μεταφερθεί στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Το τέταρτο βιβλίο του, «Οι Κόρες του Ηφαιστείου», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Πλάι στο κρεβάτι μου κανένα. Πάνω στο γραφείο μου έχω το «Ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημερίου» του Μπερνανός, το «Bright Air Black» του David Vann και τον Θουκυδίδη. Με την ευκαιρία, όσοι ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ας ρίξουν μια ματιά στα όσα γράφει για τον εμφύλιο στην Κέρκυρα.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Η Ωραία Ελένη. Χωρίς εκείνη δεν θα υπήρχε Τρωικός Πόλεμος, άρα Ομηρος, άρα αρχαία Ελλάδα, άρα Ρώμη, άρα Ευρώπη, άρα Δύση – άρα εμείς δεν θα συζητούσαμε τώρα για βιβλία και συγγραφείς.
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Θα ήθελα να είμαι ο (αόρατος) οικοδεσπότης σε ένα δείπνο με τον Γκόγκολ, τη Φλάνερι Ο’ Κόνορ, τον Κόρμακ Μακάρθι και εκείνον ή εκείνη που έγραψε το βιβλίο του Ιώβ.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Ο τόμος με τα γράμματα που έστειλε από τη φυλακή ο Ντίτριχ Μπόνχεφερ. Λίγες ημέρες πριν από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι ναζί οδήγησαν στην αγχόνη ένα από τα γενναιότερα, ευγενέστερα και λαμπρότερα μυαλά του 20ού αιώνα.
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
Το «War and the Iliad», με κείμενα της Σιμόν Βέιλ και της Ρέιτσελ Μπεσπάλοφ.
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Δεν ντρέπομαι για όσα βιβλία δεν έχω διαβάσει, όπως δεν καμαρώνω γι’ αυτά που έχω διαβάσει.
«Βιβλίο για αλαφροΐσκιωτους ανθρώπους και διπολικές καταστάσεις» οι «Κόρες του Ηφαιστείου». Πώς συνομιλούν οι «Κόρες» λοιπόν με τον κόσμο των τριών προηγούμενων βιβλίων σας;
Με σήματα λυγρά και φωτεινά.
Ο ρόλος της γυναίκας σε αυτά τα πεζά μοιάζει να βαραίνει ιδιαίτερα. Οι γυναίκες φέρνουν την ανάσταση σε αυτούς τους κόσμους όπου τα θνητά και τα αιώνια συγκλίνουν;
Οι γυναίκες είναι η σταύρωση και η ανάσταση.
Εχετε Fb, Twitter κτλ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
Δεν ασχολούμαι με τα social media, παρότι αντιλαμβάνομαι πως συμβάλλουν καθοριστικά στην εξάπλωση του κυρίαρχου ρεύματος της εποχής μας, που είναι ο υστερικός υλισμός.