Ο Δημήτρης Αγγελής (Αθήνα, 1973) είναι ποιητής, διευθυντής του περιοδικού «Φρέαρ» και γυμνασιάρχης στη «Νέα Γενιά Ζηρίδη». Φέτος τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης. Τελευταίο του βιβλίο: «Σχεδόν βιβλικά» (Πόλις, 2017).
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Τελειώνω το «Τολστόι ή Ντοστογιέφσκι» του Στάινερ και ανυπομονώ να ξεκινήσω το «Αίμα της αγάπης», τον δεύτερο τόμο του Παντελή Μπουκάλα για το δημοτικό τραγούδι.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Θα προτιμούσα έναν θετικό ήρωα, αλλά οι προσπάθειές μου συνήθως μοιάζουν σαν των Τρώων ή είναι καθαρά δονκιχωτικές. Δεν θα ήθελα να είμαι κανένας, μου φαίνεται όμως πως τελευταία θυμίζω τον κύριο Φογκ του Γιάννη Βαρβέρη.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς ή ποιητές καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Τα τρία ευφυή μπ: Μπερντιάγιεφ, Μπένγιαμιν, Μπάουμαν για τη σοβαρή συζήτηση που προτιμώ. Για μια ευχάριστη βραδιά, πάντως, οι Καμύ, Μάρκες και Κορτάσαρ θα ήταν ιδανικοί.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Γράφει ο Στάινερ: «Στην τραγωδία των Καραμάζοφ προτυπώνεται, στην ιδιωτική κλίμακα, η γιγαντιαία πατροκτονία της επανάστασης». Κι αλλού: «Καταδίκαζε την αισθητική του l’ art pour l’ art, θεωρώντας ότι πρόκειται για μια αισθητική της ασημαντότητας». Μεγάλο σχολείο αυτός ο συγγραφέας!
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Τα πρώτα διηγήματα ενός σύγχρονου κλασικού, του Σκαμπαρδώνη.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Ισως τη «Μυστηριώδη νήσο» του Βερν. Αλλοτε ξεκαλοκαιριάζαμε στο Θυμάρι, οπότε κάθε χρονιά επαναλάμβανα όλα τα βιβλία της μικρής βιβλιοθήκης: υπήρχαν πολλά του Ιουλίου Βερν, η τριλογία των τριών σωματοφυλάκων του Δουμά, αλλά και Ντοστογιέφσκι, η «Πανούκλα» του Καμύ, η «Νυχτερινή πτήση» του Εξιπερί, τα σενάρια του Μπέργκμαν κ.ά.
Τα «Σχεδόν βιβλικά» είναι μικρές ιστορίες που γίνονται ποιήματα τελικώς;
Είναι ποιήματα που μιλούν για τη συντριβή της ιερότητας της ζωής. Αυτή είναι η έννοια της βιβλικότητάς τους, όχι εκείνο που φαίνεται εκ πρώτης όψεως, το ότι παραπέμπουν δηλαδή σε πρόσωπα και σκηνές της Παλαιάς ή της Καινής Διαθήκης.
Ποια βιβλική μορφή κρίνετε πως είναι η πλέον ποιητική;
Η ιστορία του Ιωνά για την ελπίδα της και του Ιώβ για την αινιγματική της θεοδικία.
Εχετε Facebook, Twitter κ.τ.λ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
Εχω μόνο Facebook και θεωρώ πως πέρα από χρήσιμο, είναι κλειδί για να καταλάβεις πως έχουμε μπει σ’ έναν μετα-αφηγηματικό κόσμο συνθηματικής αισθηματολογίας – κι αυτό, καλώς ή κακώς, επηρεάζει ήδη τη λογοτεχνία συνολικά.