Ο Μπάμπης Αρώνης γεννήθηκε στην Πάτρα το 1939. Το 1960 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά. Σπούδασε μουσική, διετέλεσε καθηγητής ωδείων και αρχιμουσικός στην μπάντα του Δ. Βύρωνα. Σε ηλικία μόλις 18 χρόνων έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα. Τα τελευταία χρόνια, αφού εργάστηκε στις οικονομικές υπηρεσίες του ραδιοφώνου του ΣΚΑΪ, αποφάσισε να επιστρέψει σε αυτό που άφησε ως έφηβος και να συνεχίσει τη συγγραφή βιβλίων. «Το Παραβάν» είναι το πρώτο από τα μυθιστορήματά του που εκδίδεται από τις εκδόσεις ΙΑΜΒΟΣ.
Ποιο βιβλίο έχετε αυτό τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Το «Ο κόσμος της Σοφίας» του Jostein Gaarder και το «Δύο φορές Ελληνας» του Μένη Κουμανταρέα. Δύο βιβλία που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον από την αρχή.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Συνηθίζω να ταυτίζομαι με τους ήρωες των βιβλίων που με ενδιαφέρουν. Ακολουθώ την ιστορία μέσα από τα μάτια τους. Αν όμως πρέπει να ξεχωρίσω κάποιον, θα πω τον Αλέξη Ζορμπά. Η λεβεντιά και το ελεύθερο πνεύμα του αποτελούν σημεία επαφής για μένα.
Διοργανώνεται ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς ή ποιητές καλείτε, ζώντες ή τεθνεώτες;
Ενα δείπνο με Ντοστογιέφσκι, Σαρτρ και Καζαντζάκη πιστεύω πως θα ήταν η πιο ανατρεπτική στιγμή της ζωής μου. Μια συνάντηση με τόσο έντονες προσωπικότητες θα συνέβαλε στον εμπλουτισμό της σκέψης και του πνεύματός μου.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Διαβάζοντας το «Ο κόσμος της Σοφίας» συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά το πόσο μικρός είναι ο κόσμος μας και πού φτάνει ο ανθρώπινος νους!
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Το αινιγματικό και γεμάτο μυστήριο λογοτεχνικό βιβλίο του Νικολάι Γκογκόλ «Το Πορτραίτο».
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Δεν είναι άλλο από το «Ο Ηλίθιος» του Ντοστογιέφσκι. Κάθε φορά που το διαβάζω, ανακαλύπτω καινούργια κομμάτια του εαυτού μου.
Ποια η σημασία του παραβάν στο βιβλίο σας;
Αλήθεια… Πόσοι από μας κρυφτήκαμε πίσω από μια δικαιολογία γι’ αυτά που θέλαμε αλλά δεν έπρεπε ή έπρεπε αλλά δεν θέλαμε; Μια δικαιολογία που μοιάζει μ’ ένα τεράστιο αόρατο παραβάν που μας καλύπτει και μας απομακρύνει από τα ΘΕΛΩ της ζωής μας.
Εχετε Fb, Twitter κ.λπ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
Προσωπικά δεν έχω, αλλά δεν θεωρώ καθόλου ότι εμποδίζουν. Αντιθέτως, τα social media είναι μια αστείρευτη πηγή πληροφοριών και έκφρασης, που με τη σωστή χρήση μπορούν να βοηθήσουν τόσο ένα συγγραφέα όσο και έναν αναγνώστη.