500 λέξεις με τον Τάσο Καλούτσα

500 λέξεις με τον Τάσο Καλούτσα

2' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Τάσος Καλούτσας γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Εχει γράψει μέχρι τώρα έξι συλλογές με διηγήματα. Εχει τιμηθεί με το κρατικό βραβείο διηγήματος, καθώς και τα αντίστοιχα του περιοδικού «Διαβάζω» και του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών (Το τραγούδι των σειρήνων, Η ωραιότερη μέρα της). Τελευταία συλλογή: Υπό το κράτος του τρόμου (Μεταίχμιο, 2018).

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

«Ο Τσάρος της αγάπης και της τέκνο» (Anthony Marra), «Πούρα γεμιστά» (Τσιαμπούσης), «Κουλτούρα και λογοτεχνία» (Δ. Τζιόβας).

Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Να μπορούσα εναλλάξ να ήμουν ο Ζορμπάς αλλά και το alter ego του στο βιβλίο, ο συγγραφέας, για ν’ απολαμβάνω τη ζωή και ως εμπειρία αλλά και ως καλλιτεχνική δημιουργία.

Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;

Οσους, κατά καιρούς, με συγκίνησαν μέχρι δακρύων… Και είναι αρκετοί.

Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;

Μάλλον επιβεβαιώθηκα, σκοντάφτοντας σε φράσεις, όπως: «Πάντα θ’ ανησυχούμε για το πώς πάνε τα πράγματα – έτσι συμβαίνει, χάρη στο δύστροπο δώρο που μας χαρίστηκε: τη συνείδηση», Ιαν Μακ Γιούαν («Καρυδότσουφλο») ή σε διαλόγους: «“Ο Ρικάρδο δεν πιστεύει στο μέλλον!” είπε ο δον Χούλιο. “Φυσικά και πιστεύω!” είπε ο γιος. “Ομως στο δικό μου μέλλον δεν χρειάζεται να ζεις με δανεικά”», Juan Gabriel Vasquez («O ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν»).

Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;

Κανένα.

Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;

Η «Δίκη» του Κάφκα.

Πόσο ζόρικη, ή και αντιφατική, είναι η εικόνα της Ελλάδας έτσι όπως αναδύεται μέσα από τα διηγήματά σας;

Εύλογα είναι ζόρικη, αφού η χώρα μας εδώ και αρκετό καιρό έχει βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα. Ο κανόνας σε αυτά τα διηγήματα που εστιάζουν μάλλον στις μακροχρόνιες συνέπειες της πολυδιάστατης κρίσης, τείνει να είναι ότι, χειροτερεύοντας συνεχώς οι συνθήκες επιβίωσης, ωθούμαστε προοδευτικά στην εξουθένωση, στην ψυχική εξαθλίωση και ίσως τελικά στη φυσική μας εξόντωση. Ελάχιστοι ξεφεύγουν χωρίς τραύματα… Τα όνειρα διαψεύδονται ή γίνονται εφιάλτες. Κυριαρχούν η βία, ο τρόμος. Να σας πω και μια ολέθρια αντίφαση εξαιτίας αυτού: Ενώ κατά βάθος θα θέλαμε να βοηθήσουμε τους άλλους ή τον εαυτό μας, δυσκολευόμαστε ή δεν μπορούμε!

Θα λέγατε ότι είστε «μονογαμικός» της μικρής φόρμας;

Ναι, αν μου συγχωρούσατε μερικές μικρές «απιστίες» ή παρασπονδίες.

Εχετε Facebook, Twitter κ.τ.λ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;

Οχι, αλλά δέχομαι τη μετρημένη χρήση τους.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή