Τόμο προς τόμο, η μικρή φωτογραφική βιβλιοθήκη που γεννιέται μέσα από τον αστείρευτο πλούτο του φωτογραφικού αρχείου του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (ΕΛΙΑ) αποκτά σώμα, αφήνει αποτύπωμα. Είχα δει τους πρώτους τόμους για τις Νύφες, το Εργαστήρι του Καλλιτέχνη, την Ανάγνωση, στο βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ στην οδό Αμερικής. Κομψοί τόμοι, με έξοχες εισαγωγές και αυστηρή επιλογή φωτογραφιών από τον θησαυρό που είναι το ΕΛΙΑ. Με συγκίνηση σκέφτεται κανείς τη διαδρομή αυτής της «Ιδέας», γιατί ιδέα ήταν και είναι η αρχική σύλληψη του Μάνου Χαριτάτου να στεγάσει το συνολικό ίχνος του νέου ελληνισμού σε κάθε δυνατή εκδοχή, στη διαχρονία και στην πανσπερμία του. Γι’ αυτό η νέα αυτή σειρά, που βαφτίστηκε «ΑΦΕΛΙΑ» (αρκτικόλεξο για το Αρχείο Φωτογραφιών Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου), συνεχίζει ένα όραμα με άρτια καλαισθησία. Σκέφτομαι ότι η φωτογραφική αυτή σειρά ενέχει ένα τεράστιο απόθεμα γενναιοδωρίας, καθώς νιώθω πως οι άξιοι ερευνητές του Φωτογραφικού Αρχείου του ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ θέλουν να μοιραστούν με το κοινό ένα μέρος της απέραντης ομορφιάς από την οποία περιβάλλονται.
Σταθείτε στην «Αμφίεση», τον τέταρτο τόμο της σειράς με εισαγωγικό κείμενο της Αφροδίτης Κούρια, για να εκτεθείτε σε ένα συναρπαστικό παιχνίδι αντιστικτικής φαντασίας. Από τη μία το επίσημο πορτρέτο και από την άλλη το ίδιο πρόσωπο με κοστούμι μέσα στη φαντασμαγορία που γεννούσαν τον 19ο αιώνα τα φωτογραφικά στούντιο. Αυτές οι σκηνοθετημένες μεταμφιέσεις, σαν θεατρικές πόζες, γεννούν σήμερα όλον εκείνον τον πρωθύστερο στοχασμό για τη φιλαρέσκεια που συντηρούσαν σαν σε θερμοκήπια ναρκισσισμού οι ονομαστοί φωτογράφοι μιας άλλης εποχής. Χάρη στο ΕΛΙΑ όλος αυτός ο κόσμος γίνεται απτός. Μελαγχολικά σύγχρονος.