Διαβάζοντας ένα εκτενές profile στο New Yorker τον Ιούνιο του 2014, ο κύριος Γκρι ανακάλυψε έναν συγγραφέα: τον Βρετανό Εντουαρντ Σεντ Ομπιν (Edward St Aubyn, γενν. το 1960) και τα πέντε μυθιστορήματά του με κεντρικό ήρωα τον Πάτρικ Μέλροουζ. Λογοτεχνικό alter ego του συγγραφέα, ο Πάτρικ είναι γόνος εύπορης οικογένειας.
Η μητέρα είναι Αμερικανίδα πάμπλουτη (και αδιάφορη προς το παιδί της, αλλά όχι προς το οινόπνευμα), ο πατέρας, Βρετανός μεγαλοαστικής καταγωγής αλλά όχι τόσο πλούσιος. Ονειρευόταν να γίνει μουσικοσυνθέτης, αλλά ο πατέρας του τον πίεσε αρχικά να καταταγεί στον στρατό και μετά να γίνει χειρουργός, επάγγελμα που δεν εξάσκησε ποτέ, ζώντας από την περιουσία της γυναίκας του σε ένα μυθικό αρχοντικό της νότιας Γαλλίας. Παίζει πιάνο και αναλώνεται σε έναν βιτριολικό, ανελέητο σαρκασμό, ασκώντας βίαιη εξουσία πάνω σε όλους και κυρίως πάνω στον μικρό του γιο. Βασικά, ο πατέρας συστηματικά κακοποιεί σεξουαλικά τον Πάτρικ.
Αυτή είναι λίγο-πολύ και η ζωή του ίδιου του Ομπιν. Ο πατέρας του άρχισε να τον βιάζει όταν ήταν πέντε χρόνων και σταμάτησε τρία χρόνια αργότερα, όταν το οκτάχρονο αγόρι κατάφερε να υψώσει το ανάστημά του απέναντι στον πατέρα-τέρας.
Οι ομοιότητες ανάμεσα στον συγγραφέα Εντουαρντ και στον λογοτεχνικό ήρωα Πάτρικ δεν σταματούν εδώ. Βαθύτατα τραυματισμένος, μεγαλώνοντας ο Πάτρικ βυθίζεται στο οινόπνευμα, στα χάπια, στην κοκαΐνη και, πάνω απ’ όλα, στην ηρωίνη. Το ίδιο είχε συμβεί και στον Ομπιν. Τον έσωσαν η ψυχανάλυση, η πατρότητα και το γράψιμο. Τα πέντε σύντομα μυθιστορήματα με ήρωα τον Πάτρικ Μέλροουζ έγιναν ανάρπαστα και προκάλεσαν τεράστια εντύπωση στην κριτική.
Ο κύριος Γκρι άρχισε να ξαναδιαβάζει τις ιστορίες του Πάτρικ (στις ωραίες εκδόσεις της Picador, καθώς από τα πέντε μόνον το ένα κυκλοφορεί στα ελληνικά, το «Μητρικό γάλα», εκδ. Καστανιώτης) αφότου παρακολούθησε τα πρώτα δύο επεισόδια της εξαιρετικής τηλεοπτικής μεταφοράς τους με τον τίτλο «Πάτρικ Μέλροουζ». Η σειρά μεταφέρει όλα τα βιβλία σε πέντε ωριαία επεισόδια, παραγωγής Showtime και Sky Atlantic, με έναν εκπληκτικό Μπένεντικτ Κάμπερμπατς στον ρόλο του Πάτρικ.
«Είναι εκπληκτικό πώς η απίστευτα δυσάρεστη αυτή ιστορία μπορεί να αποδοθεί λογοτεχνικά δίχως ίχνος μιζέριας και απώθησης», λέει ο κύριος Γκρι για τα βιβλία. «Βέβαια, θέλει κότσια η ανάγνωση: στη σκηνή του πρώτου βιασμού, ο γιος προσηλώνει το βλέμμα του σε ένα σαμιαμίθι πάνω στον τοίχο του σπιτιού για να ξεχάσει ότι του συμβαίνει το αδιανόητο, μπας και βγει από το πετσί του στη χειρότερη στιγμή της ζωής του. Ωστόσο, η ειρωνεία, η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και το οξύ, πνευματώδες χιούμορ που κρατούν τον –φαινομενικά μόνο φυγόκοσμο– ήρωα στη ζωή, στοιχειοθετούν έναν κόσμο λεπτού σπαραγμού. Η δε γλώσσα του Ομπιν, μέσα στον σαρκασμό της και στην, ενίοτε απάνθρωπη, αποστασιοποίησή της, βγάζει έναν πολύ ανθρώπινο λυγμό. Ο Κάμπερμπατς το απέδωσε πολύ ωραία αυτό στη σειρά».