Ο Μπένι Γκούντμαν στο λογοτεχνικό σύμπαν του Φίλιπ Ροθ

Ο Μπένι Γκούντμαν στο λογοτεχνικό σύμπαν του Φίλιπ Ροθ

2' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ε​​​​κλεισαν τρεις μήνες από τον θάνατο του Φίλιπ Ροθ (22 Μαΐου), γράψε κάτι για τις μουσικές του αναφορές», παραγγέλνει ο κύριος Γκρι. Ο Ροθ δεν έχει πολλές μουσικές αναφορές στα βιβλία του, ωστόσο, υπάρχουν δύο μυθιστορήματά του με καίριες αναφορές στην «ελαφρά» τζαζ των δεκαετιών του ’30 και του ’40, στις Big Bands και στο σουίνγκ: το «Θέατρο του Σάμπαθ» (1995) και το «Ανθρώπινο στίγμα» (2000), αμφότερα από τις εκδόσεις Πόλις.

Ξεκινώντας απ’ το δεύτερο, ο Ζούκερμαν περιγράφει πώς ο απελπισμένος Κόλμαν Σιλκ εμφανίζεται ένα βράδυ μπροστά του αναγεννημένος. Είναι καλοκαίρι, στα δυτικά βουνά της Μασαχουσέτης και του Κονέκτικατ, και ο Σιλκ πίνει μπίρες φορώντας μόνο το παντελόνι του και ακούγοντας μανιωδώς έναν ραδιοφωνικό σταθμό ο οποίος μεταδίδει τις νυχτερινές ώρες μουσικές «της εποχής του», easy listening των ’40s.

Ο Σιλκ προσκαλεί τον Ζούκερμαν να χορέψουν. Οι δύο άνδρες μιλούν με λατρεία για γυναίκες· είναι η βραδιά που ο 70χρονος Σιλκ εκμυστηρεύεται στον 63χρονο Ζούκερμαν ότι έχει δεσμό με μια 34χρονη κοπέλα. Ο Ζούκερμαν σχολιάζει: «Σκέφτηκα ότι βρήκε κάποιον για να κουβεντιάσει και μετά σκέφτηκα, το ίδιο κι εγώ. Τη στιγμή που ένας άνδρας αρχίζει να σου μιλά περί σεξ, σου λέει κάτι και για τους δυο σας».

Οντως: ο Σιλκ λέει στον Ζούκερμαν ότι η σάρκα της ερωμένης του «έχει μάτια». «Η σάρκα της βλέπει τα πάντα», τη στιγμή που απ’ το ραδιόφωνο ακούγονται κομμάτια όπως το εξαίσιο «Bewitched, Bothered and Bewildered» απ’ τον Σινάτρα ή το «Those Little White Lies» από τον Ντικ Χάιμς. Ο Σινάτρα αναφέρεται ακόμα μία φορά να τραγουδάει την μπαλάντα «Everything Happens to me», κυρίως όμως το πρόγραμμα που παρακολουθεί ο Σιλκ περιλαμβάνει εβδομαδιαίο ημίωρο αφιέρωμα στον Μπένι Γκούντμαν.

Ο Μπένι Γκούντμαν, και ειδικά το ιστορικό κοντσέρτο του στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης στις 16 Ιανουαρίου του 1938, έχει την τιμητική του και στο «Θέατρο του Σάμπαθ». Ο 64χρονος Μίκι Σάμπαθ, ένας διονυσιακός σατυρίσκος στον οποίο το ισόβιο, σπαρακτικό πένθος συνδυάζεται με την πορνολαγνεία, ακούει στο αυτοκίνητό του σε κασέτα τη θρυλική συναυλία του Γκούντμαν, μιλώντας γι’ αυτήν με μεγάλη αγάπη σε μια νεαρή ύπαρξη.

Αν στο «Ανθρώπινο στίγμα», η τζαζ του ’40 ταυτίζεται με την ερωτική μέθεξη, στον «Σάμπαθ» σχετίζεται περισσότερο με το στοιχειωμένο παρελθόν του Μίκι Σάμπαθ: ο μεγαλύτερος αδελφός του, Μόρτι, έπαιζε κλαρινέτο (όπως ο Γκούντμαν), και τα εμβριθή μουσικά κριτικά σχόλια στο βιβλίο προέρχονται ουσιαστικά από εκτιμήσεις του Μόρτι τα οποία μεταφέρει ο Σάμπαθ, χρόνια μετά. Η απώλεια του Μόρτι στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο θα βυθίσει την οικογένεια του Σάμπαθ σε ένα πένθος χωρίς επιστροφή και τον ίδιο σε ένα στρόβιλο δαιμονιώδους θανατολαγνείας και ασίγαστης ερωτικής παραφοράς. Οχι τυχαία μάλλον, το κομμάτι που αναφέρεται έντονα στο βιβλίο είναι το περίφημο «Body and Soul». Η σάρκα βλέπει την ψυχή μέσα από τη μουσική – για να παραλλάξουμε τον Κόλμαν Σιλκ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή