Καταδρομέας του Εθνικού Στρατού αφηγείται…

Καταδρομέας του Εθνικού Στρατού αφηγείται…

2' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ι. Κ. ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ-ΑΙΝΙΑΝ

Σημειώματα από τις Μονάδες

Καταδρομών (1947-1949)

Εκδ. Μένανδρος, σελ. 73

Είναι εξαιρετικά σπάνιες οι μαρτυρίες των ανδρών που υπηρέτησαν στον Εθνικό Στρατό κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, κυρίως τα χρόνια 1946-49. Εξαιρετικά σπάνιες είναι και οι μελέτες πάνω σε προφορικές μαρτυρίες των βαθμοφόρων αλλά και οπλιτών που έλαβαν μέρος στις στρατιωτικές επιχειρήσεις από την πλευρά του Εθνικού Στρατού (ΕΣ) και της τότε Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας (ΕΒΑ), σε αντίθεση με αντίστοιχες εκδόσεις, είτε προσωπικές μαρτυρίες είτε έρευνες ιστοριογραφικές, που εστιάζουν στην εμπειρία της συμμετοχής στον Δημοκρατικό Στρατό.

Από αυτή τη σκοπιά, η συνοπτική αλλά πυκνή κατάθεση του Ι. Κ. Μαζαράκη-Αινιάν με τίτλο «Σημειώματα από τις Μονάδες Καταδρομών (1947-1949)» είναι πολύτιμη και όχι μόνον για τους θιασώτες της στρατιωτικής ιστορίας.

Το όνομα του συγγραφέα είναι στους περισσότερους γνωστό για το περίφημο Μέγαρο Μαζαράκη, γωνία Αρδηττού και Μάρκου Μουσούρου, που ο ΕΛΑΣ κατέστρεψε τον Δεκέμβριο του 1944, όταν ο συγγραφέας, και κατοπινός καταδρομέας, ήταν 21 ετών. Τότε, ο κ. Μαζαράκης-Αινιάν υπηρετούσε ως εθελοντής στην ΙΙΙ Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία (γνωστή και ως «Ταξιαρχία Ρίμινι») στην Ιταλία (είχε καταφέρει να συνδεθεί με τον Στρατό Μέσης Ανατολής στη διάρκεια της Κατοχής) και με τη μονάδα αυτή συμμετείχε στις επιχειρήσεις του Δεκεμβρίου του ’44.

Μετά την απελευθέρωση, ο κ. Μαζαράκης φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων απ’ όπου ορκίστηκε ανθυπολοχαγός τον Μάρτιο του 1947 (πρώτη μεταπολεμική τάξη) και τοποθετήθηκε, όπως και όλη η τάξη, αποτελούμενη από 31 ευέλπιδες, στους νεοσύστατους τότε Λόχους Ορεινών Καταδρομών, τα περίφημα ΛΟΚ.

Αυτή την περίοδο καλύπτει η (εικονογραφημένη) αφήγηση του ανά χείρας τομιδίου, οπότε και ο συγγραφέας έλαβε μέρος αρχικά στις επιχειρήσεις της Ρούμελης και διακρίθηκε κατά την κατάληψη και διατήρηση του υψώματος Τσούκα Τυμφριστού, στις 19 Απριλίου του 1948. Μεταξύ των άλλων, ο συγγραφέας συμμετείχε στις σκληρές μάχες του Βίτσι, τον Οκτώβριο του 1948, κρατώντας το ύψωμα επί διήμερο παρά τις σφοδρές αντεπιθέσεις του εχθρού ημέρα και νύχτα. Εως το τέλος των εχθροπραξιών, Αύγουστο – Σεπτέμβριο του 1949, ο κ. Μαζαράκης ήταν παρών και ανάμεσα στις πολλές ηθικές αμοιβές έχει στο ενεργητικό του και τέσσερις προτάσεις προαγωγής επ’ ανδραγαθία.

Η αφήγησή του είναι λιτή, πυκνή, κλινική, συγκεκριμένη, με αριθμούς και στοιχεία. Δεν υπάρχει χώρος για συναισθηματισμούς και πολιτικά πάθη, όσο κι αν είναι έκδηλη η αποφασιστικότητα και η πίστη του νεαρού αξιωματικού στον αγώνα.

Πολυσχιδής προσωπικότητα, ο κ. Μαζαράκης μετέχει στη διοίκηση του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου και πριν από χρόνια, σε επίσκεψή μου εκεί, μας σύστησαν. Ζήτησα να μου μιλήσει για τις πολεμικές του εμπειρίες. Αρνήθηκε κάθετα, αλλά ευγενικά. Κράτησε αυτές τις μνήμες για τα «Σημειώματα», στα οποία ο αναγνώστης παίρνει μια γερή γεύση γύρω από το τι σήμαινε ο ανορθόδοξος πόλεμος από την πλευρά του Ε.Σ. στα ελληνικά βουνά.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή