Το ελληνικό γράμμα «Φ» είχαν επιλέξει οι βιβλιοθηκονόμοι του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης για να σημαδεύουν τα βιβλία που έκριναν ότι έθεταν σε κίνδυνο την εύθραυστη ηθική των φοιτητών της βικτωριανής εποχής.
Τα περισσότερα εξ αυτών περιείχαν άμεσες ή έμμεσες αναφορές στη σεξουαλικότητα και απεικονίσεις γυμνών, αν και ορισμένα καταπιάνονταν με άλλα ζητήματα, όπως για παράδειγμα η καλλιέργεια μαριχουάνας. Σταδιακά, η συλλογή βιβλίων «περιορισμένης πρόσβασης», μεταξύ των οποίων επιστημονικά συγγράμματα, αρχαιολογικές μελέτες, ερωτικά εγχειρίδια και λογοτεχνικά έργα, έφτασε να περιλαμβάνει γύρω στις τρεις χιλιάδες τίτλους. Παραδόξως ο εμπλουτισμός της συνεχιζόταν έως τη δεκαετία του ’90, όταν στα ράφια προστέθηκε το μπεστ σέλερ «Σεξ» της Μαντόνα, το οποίο φυσικά ήταν διαθέσιμο σε όλα τα βρετανικά βιβλιοπωλεία.
Για πάνω από έναν αιώνα (από το 1882 έως το 2010), οι φοιτητές του πανεπιστημίου έπρεπε να καταθέτουν ειδική αίτηση εάν ήθελαν να πιάσουν στα χέρια τους κάποιο από τα «επίμαχα» έργα και, φυσικά, η αίτησή τους έπρεπε να έχει τη στήριξη του επιβλέποντος καθηγητή και να γίνει δεκτή από τον αρμόδιο βιβλιοθηκονόμο. Σήμερα μια επιλογή από τις «απαγορευμένες» εκδόσεις, πολλές εκ των οποίων δεν έχουν δει ποτέ ξανά τα φώτα της δημοσιότητας, εκτίθενται σε κοινή θέα, επιτρέποντας στους επισκέπτες της βιβλιοθήκης Bodleian να περιεργαστούν σπάνια βιβλία, όπως μια πρώτη υπογεγραμμένη έκδοση του «Εραστή της λαίδης Τσάτερλι», που λέγεται ότι εισήχθη λαθραία στη Βρετανία για να αποφύγει τη λογοκρισία. Επιπλέον, η έκθεση αναδεικνύει τη διττή λειτουργία της πτέρυγας «Φ», χωρίς την οποία αρκετά «ακατάλληλα» βιβλία θα είχαν χαθεί οριστικά.
Η έκθεση «Story of Phi: Restricted Books» συνεχίζεται έως τις 13 Ιανουαρίου.