Ευτυχισμένος Λάζαρος ***½
ΔΡΑΜΑ (2018)
Σκηνοθεσία: Αλίτσε Ρορβάχερ
Ερμηνείες: Αντριάνο Ταρντιόλο, Αλμπα Ρορβάχερ, Ντέιβιντ Μπένετ
Η ταλαντούχα Αλίτσε Ρορβάχερ, η οποία πριν από μερικά χρόνια απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής του Φεστιβάλ Καννών για τα «Θαύματα», επιστρέφει με ένα ακόμα πιο ολοκληρωμένο φιλμ, «πειράζοντας» ευχάριστα τη νεορεαλιστική μανιέρα. Αυτή τη φορά βραβευμένο είναι το σενάριό της, σύμφωνα με το οποίο ένας απομονωμένος οικισμός χωρικών ζει στην άγνοια και στην αμάθεια περασμένων αιώνων, υποταγμένος σε μια πλούσια «μαρκησία». Ανάμεσά τους είναι και ο καλοκάγαθος –στα όρια της αφέλειας– Λάζαρος· όταν τελικά η απάτη θα αποκαλυφθεί, εκείνος θα βρεθεί μαζί τους στη μεγαλούπολη αναζητώντας τα ίχνη του φίλου του Τανκρέντι.
Η Ιταλίδα δημιουργός κατασκευάζει έναν έξυπνο αλληγορικό μύθο, αντλώντας στοιχεία από μια αληθινή ιστορία της δεκαετίας του 1980 αλλά και από τον «Ηλίθιο» του Ντοστογιέφσκι και τα θρησκευτικά κείμενα. Στόχος της ωστόσο δεν είναι τόσο ο φιλοσοφικός στοχασμός όσο η κοινωνική παρατήρηση και η διαδοχή εποχών και κουλτούρας. Τίποτε βέβαια εδώ δεν μοιάζει σίγουρο και υπαγορευμένο. Οι άλλοτε ξέγνοιαστοι –αν και εξαπατημένοι– αγρότες γίνονται μίζεροι μικροκλέφτες στην πόλη, ενταγμένοι πάντως στο νέο περιβάλλον.
Ο δε Λάζαρος μοιάζει περίπου εξωγήινος, ένας αθώος αμνός που πρέπει(;) να θυσιαστεί για το καλό των υπολοίπων. Μοναδική του δύναμη είναι η ανιδιοτελής καλοσύνη, η οποία φέρνει συνήθως σε αμηχανία τους γύρω του. Σε δεύτερο επίπεδο, η ταινία αποκτά το κλασικό ταξικό πρόσημο του νεορεαλισμού, δίχως όμως το ίδιο δραματουργικό βάθος και με περισσότερο παιγνιώδη και ειρωνική διάθεση.
Ο καθηγητής και ο τρελός ***
ΕΠΟΧΗΣ (2019)
Σκηνοθεσία: Φαράντ Σαφίνια
Ερμηνείες: Μελ Γκίμπσον, Σον Πεν, Νάταλι Ντόρμερ
Ενα εξαιρετικό βιβλίο του Σάιμον Γουίντσεστερ μεταφέρεται στην οθόνη, εξιστορώντας μας το ενδιαφέρον παρασκήνιο πίσω από τη δημιουργία του διάσημου Λεξικού της Αγγλικής Γλώσσας της Οξφόρδης. Στο Λονδίνο των μέσων του 19ου αιώνα, ο πολύγλωσσος καθηγητής Τζέιμς Μάρεϊ (Μελ Γκίμπσον) αναλαμβάνει, μαζί με τη μικρή ομάδα του, το τιτάνιο έργο να συγκεντρώσει όλα τα λήμματα της αγγλικής γλώσσας. Αναπόφευκτα θα βρεθεί σύντομα σε τέλμα, από το οποίο θα τον τραβήξει η συνδρομή ενός απροσδόκητου συμμάχου: του δρος Γουίλιαμ Μάινορ (Σον Πεν), πρώην στρατιωτικού γιατρού και νυν τροφίμου ενός ασύλου για φρενοβλαβείς εγκληματίες. Πασχίζοντας να ξεφύγει από τους δικούς του δαίμονες, ο Μάινορ βρίσκει καταφύγιο στην πνευματική δουλειά καθώς και στη φιλία του καθηγητή.
Πίσω από το –μάλλον ακαδημαϊκό– χρονικό της δημιουργίας του λεξικού, υπάρχει η πολύ πιο ενδιαφέρουσα ιστορία δύο ανθρώπων με τρομερή την αίσθηση της αφοσίωσης και του καθήκοντος. Πραγματικός πρωταγωνιστής του φιλμ μάλιστα είναι πιθανότατα ο Μάινορ (εξαιρετικός ο Σον Πεν στον ρόλο), ο οποίος, αν και κινείται στη συνήθως γοητευτική γραμμή μεταξύ ιδιοφυΐας και τρέλας, επιτυγχάνει να προσδώσει πολύ περισσότερο τραγικό βάρος και ρεαλισμό. Πολύ καλή, στον πρώτο γυναικείο ρόλο και η Νάταλι Ντόρμερ, του «Game of Thrones».
Ο Αγγελος **½
Σκηνοθεσία: Λουίς Ορτέγκα
Ερμηνείες: Λορέντσο Φέρο, Σεσίλια Ροθ, Τσίνο Νταρίν
Ο πανέμορφος δολοφόνος
Ο Αργεντινός Λουίς Ορτέγκα έχει ως παραγωγό τον Πέδρο Αλμοδόβαρ, αφηγούμενος την παλαβή βιογραφία ενός από τους πιο στυγνούς εγκληματίες στην ιστορία της χώρας του. Ο 20χρονος Κάρλος (Λορέντσο Φέρο) είναι ένας πανέμορφος νεαρός, υπεράνω πάσης υποψίας.
Η διαταραγμένη προσωπικότητα του ωστόσο δεν θα αργήσει να βγει στην επιφάνεια, με τις μικροκλοπές και τις ληστείες να γίνονται εν ψυχρώ δολοφονίες. Ο Ορτέγκα μεταφέρει αυτή την παράδοξη όσο και τρομακτική ιστορία μέσα από ζωηρόχρωμες εικόνες –παραπέμπουν κατευθείαν στον Αλμοδόβαρ– και γενικώς ένα ανάλαφρο στυλ, που τελικά όμως μάλλον της στερεί δραματικό βάθος.
Ντάμπο **½
Σκηνοθεσία: Τιμ Μπάρτον
Ερμηνείες: Κόλιν Φάρελ, Εύα Γκριν, Μάικλ Κίτον
Ο Ντάμπο ζωντανεύει
Ο Τιμ Μπάρτον αναλαμβάνει να μετατρέψει σε πολύχρωμο live action φιλμ τον κλασικό μύθο του Ντάμπο, για λογαριασμό της Ντίσνεϊ. Στο πλευρό του έχει φυσικά ένα μεγάλο μπάτζετ, το οποίο μετατρέπεται κυρίως σε πλούσια οπτικά εφέ, αλλά και σε αμοιβές για τους λαμπερούς πρωταγωνιστές του. Το παρακμάζον περιφερόμενο τσίρκο του Μαξ Μέντιτσι παίρνει τα πάνω του όταν το νεογέννητο ελεφαντάκι του ανακαλύπτει πως μπορεί να πετάξει χάρη στα πελώρια αυτιά του. Σύντομα, ολόκληρος ο θίασος θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια πολύ μεγαλύτερη –και επικίνδυνη– αρένα. Ο Μπάρτον δημιουργεί κάποιες εντυπωσιακές εικόνες, με ελάχιστη ωστόσο τόλμη, παραλαμβάνοντας τελικά διεκπεραιωτικά την… επιταγή.
Ελεύθερο θέμα **
Σκηνοθεσία: Στέλλα Θεοδωράκη
Ερμηνείες: Θεοδώρα Τζήμου, Δημήτρης Κίτσος, Αντώνης Καρυστινός
Καλλιτεχνική ελευθερία
Η Ιρις, μια καθηγήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών, αναθέτει στους φοιτητές της μια εργασία με θέμα ελεύθερο, προκειμένου να εξερευνήσουν την έννοια των προσωπικών επιλογών και το φαντασιακό τους. Οι ξεχωριστές προσπάθειες του καθενός συνθέτουν την ταινία, επηρεάζοντας παράλληλα και την καθημερινότητα της καθηγήτριας. Ονομα και πράγμα, το φιλμ της Θεοδωράκη έχει μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες γύρω από το σύγχρονο κοινωνικό περιβάλλον και τις σχέσεις εξουσίας, παραδίνεται όμως συχνά σε άνευ ιδιαίτερης ουσίας συνειρμούς. Αποκορύφωμα, το κάπως αμήχανο τελικό κομμάτι, το οποίο, συν τοις άλλοις, εκτείνει τη διάρκεια της ταινίας υπερβολικά καταφέρνοντας να κουράσει και τον υποψιασμένο θεατή.
Μεκτούμπ, αγάπη μου **½
Σκηνοθεσία: Αμπντελατίφ Κεσίς
Ερμηνείες: Σαΐν Μπουμεντίν, Σαλίμ Κεσιούς, Οφελί Μπο
Ηδονική νιότη
Ο βραβευμένος με τον Χρυσό Φοίνικα για τη «Ζωή της Αντέλ» Αμπντελατίφ Κεσίς επιστρέφει με μια επίσης αμφιλεγόμενη ταινία, μικρότερου αυτή τη φορά ψυχογραφικού βάθους, αλλά ακόμα πιο έντονου ηδονισμού. Ο νεαρός φοιτητής Αμίν γυρίζει στην παραλιακή γενέτειρά του για τις διακοπές. Μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του, περνάει ένα καλοκαίρι γεμάτο χορό, μπάνιο στη θάλασσα και ξέφρενο φλερτ. Ο Κεσίς ακολουθεί ηδονοβλεπτικά με την κάμερά του τα καλοσχηματισμένα νεανικά σώματα, αδιαφορώντας σχεδόν πλήρως για την ύπαρξη σοβαρής πλοκής. Στόχος του είναι να μας βυθίσει στη μεθυστική νιότη και το καταφέρνει παρά την (φλύαρη) τρίωρη διάρκεια του φιλμ του.
Εμείς…
Πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τρίτης, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, η επίσημη πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ «Ενας κόσμος» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Ο Ελληνας κινηματογραφιστής συνεργάστηκε με την ActionAid Ελλάδας και με τη συνδρομή του τηλεοπτικού Alpha, ταξίδεψε για να δει από κοντά το έργο της οργάνωσης. Ξεκινώντας από την Γκάνα και συνεχίζοντας στο Νεπάλ για να καταλήξει στην Αθήνα, ο φακός του αποκαλύπτει εικόνες άλλοτε συγκινητικές και άλλοτε παράξενες, μιας πραγματικότητας πολύ διαφορετικής από τη δική μας. Το τελευταίο μέρος, ωστόσο, το οποίο ασχολείται με ανθρώπους που επλήγησαν από την κρίση, είναι φυσικά οικείο και… άβολο. Η ταινία θα προβληθεί από τον Alpha την προσεχή Κυριακή στις 8 μ.μ.
…και οι άλλοι
Μετά το εξαιρετικό άνοιγμα της νέας του ταινίας «Εμείς», ο Τζόρνταν Πιλ έχει βρεθεί και πάλι στο επίκεντρο του κινηματογραφικού ενδιαφέροντος. Ο δημιουργός που μας συστήθηκε με το απροσδόκητα καλό «Τρέξε!» συνέχισε με ακόμα μία κοινωνικο-ψυχολογική αλληγορία, η οποία πραγματοποιεί επίσης σπουδαία πορεία στο box office. Ο ίδιος πάντως, σε πρόσφατη εκδήλωση, υποστήριξε πως η εισπρακτική επιτυχία δεν πρόκειται να αλλάξει το στυλ του, ούτε να τον κάνει να υιοθετήσει το πρότυπο του λευκού πρωταγωνιστή για χάρη κάποιας εταιρείας παραγωγής στο μέλλον. Και γιατί να το κάνει άλλωστε;