Ο χορός της ζωής μου ★★★½
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ (2018)
Σκηνοθεσία: Ιθιάρ Μπολάιν
Ερμηνείες: Κάρλος Ακόστα, Σαντιάγο Αλφόνσο, Κέβιν Μαρτίνεζ
Μια πολύ ιδιαίτερη βιογραφία μάς έρχεται αυτή την εβδομάδα και αφορά τον διάσημο Κουβανό χορευτή Κάρλος Ακόστα. Η Ισπανίδα σκηνοθέτις Ιθιάρ Μπολάιν («Ακόμα και η βροχή») συνεργάζεται με τον μόνιμο σεναριογράφο του Κεν Λόουτς, Πολ Λάβερτι, προκειμένου να δημιουργήσει ένα πολυεπίπεδο φιλμ, το οποίο δεν αρκείται στην απλή ιστορική καταγραφή. Στο παρόν της αφήγησης ο Κάρλος Ακόστα –ερμηνεύει ο ίδιος τον εαυτό του– ετοιμάζει μια αυτοβιογραφική παράσταση που θα παιχτεί στο θέατρο της Κούβας. Μέσα από τις πρόβες, ωστόσο, του ξυπνούν οι μνήμες του παρελθόντος, όταν μεγάλωνε στους δρόμους της Αβάνας, με τον εργάτη πατέρα του να τον πιέζει να αξιοποιήσει το ταλέντο του στον χορό. Οσο η ταινία προχωρά, τα φλας μπακ περιλαμβάνουν και αναμνήσεις του πιο πρόσφατου παρελθόντος, με τον νεαρό Κάρλος να κατακτά σταδιακά τις μεγάλες σκηνές του κόσμου. Το σενάριο του Πολ Λάβερτι απλώνεται σε τρία παράλληλα επίπεδα, περιγράφοντας αρχικά τη ζωή του Ακόστα, επικεντρώνοντας στην ιδιαίτερη σχέση με τον πατέρα του, ενώ ταυτόχρονα σκιαγραφεί και την εικόνα της Κούβας των τελευταίων 3-4 δεκαετιών. Σε μια εξαιρετική σκηνή, παρακολουθούμε τη στιγμή της καλλιτεχνικής αφύπνισης του μικρού Κάρλος, καθώς ανακαλύπτει τα εφέ του ήχου και του φωτός σε κάποια από τις συχνές «κοπάνες» του από το μάθημα χορού.
Αυτή η τελευταία, η απροθυμία δηλαδή να κυνηγήσει την καριέρα του καλλιτέχνη, είναι το άλλο ξεχωριστό στοιχείο της βιογραφίας του Ακόστα αλλά και της ίδιας της ταινίας. Εδώ, εν ολίγοις, παρακολουθούμε έναν χορευτή που δεν ήθελε να… χορεύει ή τουλάχιστον να θυσιάσει τη ζωή του στην Κούβα προκειμένου να γίνει επαγγελματίας. Αυτή η στάση γεννάει τη μόνιμη κόντρα με τον πατέρα του σε μια σχέση αγάπης-καταναγκασμού που θα τον σημαδέψει για πάντα. Εδώ δεν υπάρχει ο μανδύας της επιτυχίας που καλύπτει τα πάντα· η ευτυχία είναι μερικές φορές απλώς ουτοπική.
Η έβδομη
σφραγίδα ★★★★★
ΔΡΑΜΑ (1957)
Σκηνοθεσία: Ινγκμαρ Μπέργκμαν
Ερμηνείες: Μαξ φον Σίντοφ, Μπίμπι Αντερσον, Μπενγκτ Εκεροτ
Η περίφημη παρτίδα σκάκι του ιππότη με τον Θάνατο είναι ένα από τα παραμυθικά στοιχεία της ταινίας του Μπέργκμαν.
Το πρώτο ίσως, χρονικά, πραγματικό αριστούργημα του Ινγκμαρ Μπέργκμαν κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα σε επανέκδοση. Ο Σουηδός κινηματογραφιστής παραδίδει μια σπουδή πάνω στον τρόμο του θανάτου αλλά και στη λαχτάρα της ζωής, ντύνοντας το σύνολο με έναν παραμυθένιο μανδύα.
Κάπου στις ακτές της Σουηδίας, η οποία μαστίζεται από την πανούκλα, φτάνει ένας ιππότης των Σταυροφοριών μαζί με τον ιπποκόμο του. Στην παραλία του παρουσιάζεται ο Θάνατος, όμως ο ιππότης έχει ακόμη άλυτες υποθέσεις κι έτσι δοκιμάζει να τον καθυστερήσει προτείνοντάς του μια παρτίδα σκάκι. Καθώς το φιλμ προχωράει, οι δύο σύντροφοι ταξιδεύουν στην ενδοχώρα, ενώ ο μαυροφόρος με το δρεπάνι εμφανίζεται συχνά-πυκνά για να προχωρήσει το παιχνίδι.
Ο Μπέργκμαν δημιουργεί μία σειρά από εκπληκτικής δεξιοτεχνίας σκηνές, οι περισσότερες από τις οποίες ενσωματώνουν μια εσωτερική ένταση καθαρά θεατρική.
Η υπαρξιακή αγωνία και η θρησκεία που έρχεται ως απάντησή της, αποτελεί τον πυρήνα γύρω από τον οποίο δομούνται εδώ τα πάντα, πότε με ανατριχιαστική σκληρότητα και πότε με παιγνιώδη ειρωνεία.
Οι δε αισθητικές πηγές έμπνευσης και οι αναφορές είναι αμέτρητες, από τους φλαμανδικούς πίνακες του Μπρέγκελ μέχρι τις σκοτεινές μορφές των γοτθικών εφιαλτών.
Εμείς…
Μετά την ανακοίνωση της Τρίτης για τη φεστιβαλική πρεμιέρα της καινούργιας ταινίας του Μάρτιν Σκορσέζε, ήρθε χθες και η επίσημη ανακοίνωση του Netflix για την κυκλοφορία της ταινίας στην ελληνική έκδοση της διαδικτυακής πλατφόρμας. Αυτή τοποθετείται το φθινόπωρο, ενώ το συνοδευτικό teaser μάς δίνει μια πρώτη γεύση των όσων (συναρπαστικών) αναμένεται να παρακολουθήσουμε. Οι εικόνες του παραπέμπουν ευθέως στη μεταπολεμική Αμερική, ενώ η υπόθεση σχετίζεται με ένα από τα μεγαλύτερα άλυτα μυστήρια της αμερικανικής ιστορίας για δεκαετίες: την εξαφάνιση του θρυλικού προέδρου της Ενωσης Εργατών Τζίμι Χόφα. Παράλληλα, η ταινία ασχολείται με τις κρυφές πτυχές του οργανωμένου εγκλήματος, ούτως ή άλλως αγαπημένου θέματος του δημιουργού της.
…και οι άλλοι
Νέους βασικούς συντελεστές και (επιτέλους) σειρά παραγωγής φαίνεται πως παίρνει η πολυαναμενόμενη κινηματογραφική μεταφορά του θρυλικού «Dungeons and Dragons». Αυτοί θα είναι οι σκηνοθέτες Τζόναθαν Γκόλντσταϊν και Τζον Φράνσις Ντάλεϊ, γνωστοί για τη δουλειά τους σε ταινίες όπως το «Τρελό θηριοτροφείο» και «Game Night». Ακόμα πιο αξιοσημείωτο πάντως είναι το γεγονός ότι, όπως έγινε γνωστό, η συγκεκριμένη ταινία προορίζεται να γίνει η πρώτη των νέων κινηματογραφικών παραγωγών της Hasbro. Η διάσημη εταιρεία παιχνιδιών φιλοδοξεί να ανταγωνιστεί τη Marvel στον συγκεκριμένο τομέα, σχεδιάζοντας προφανώς να «ψαρέψει» στην ίδια δεξαμενή (νεανικού) κοινού.
Σχέδιο απόδρασης: προσωπική υπόθεση ★
Σκηνοθεσία: Τζον Χέρσφελντ
Ερμηνείες: Σιλβέστερ Σταλόνε, Ντέιβ Μπαουτίστα, 50 Cent
Στον χαμό της απόδρασης
Βαδίζοντας στην 7η δεκαετία της ζωής του, ο Σιλβέστερ Σταλόνε συνεχίζει να κάνει τον action hero, ακόμα και έξω από εμβληματικά franchise όπως το «Ράμπο». Εδώ υποδύεται για τρίτη φορά τον Ρέι Μπρέσλιν, επικεφαλής μια ομάδας ειδικών στις αποδράσεις από φυλακές. Αυτή τη φορά αρχικός στόχος είναι η εκδίκηση, σύντομα όμως τα πράγματα θα αλλάξουν, καθώς αναλαμβάνουν τη διάσωση της μικρής κόρης ενός Κινέζου δισεκατομμυριούχου. Για να το καταφέρουν θα πρέπει να διαρρήξουν την περιβόητη Devil’s Station, μια τρομακτική γοτθικού τύπου φυλακή, κάπου στην Ανατολική Ευρώπη, η οποία θεωρείται απολύτως αδιαπέραστη. Οπως υπόσχεται η σύνοψη, η δράση είναι όντως καταιγιστική και οι πρωταγωνιστές αρκούντως «σκληροί», όμως τα όρια του ανερμάτιστου και της γελοιότητας ξεπερνιούνται υπερβολικά πολλές φορές για τις αντοχές μας.
8½ ★★★★★
Σκηνοθεσία: Φεντερίκο Φελίνι
Ερμηνείες: Μαρσέλο Μαστρογιάνι, Ανούκ Εμέ, Κλαούντια Καρντινάλε
Φελίνι επί προσωπικού
Ο Φεντερίκο Φελίνι φτάνει στο απόγειο της τέχνης του με ένα, σε μεγάλο βαθμό, αυτοβιογραφικό φιλμ που ενσωματώνει όλη του την κινηματογραφική φιλοσοφία και το οποίο βλέπουμε σε επανέκδοση. Ο Μαρσέλο Μαστρογιάνι υποδύεται εδώ τον Γκουίντο, έναν ταλαιπωρημένο σκηνοθέτη, ο οποίος καταφεύγει σε κάποιο σανατόριο, ενώ ταυτόχρονα έχει στα σκαριά τη νέα του ταινία. Εκεί όμως αρχίζουν και συγκεντρώνονται, επικίνδυνα, και οι διάφορες γυναίκες της ζωής του –τις υποδύονται σταρ σαν την Ανούκ Εμέ, την Κλαούντια Καρντινάλε κ.ά. Ο Φελίνι κρατάει την πλοκή σε υποτυπώδη επίπεδα προκειμένου να μας βυθίσει σε μια θάλασσα συνειρμών και φαντασιώσεων, οι οποίες αποτελούν και την καρδιά της δημιουργίας του. Αθώες παιδικές αναμνήσεις μπλέκονται με ενήλικους πόθους σε ένα απολαυστικό κοκτέιλ που περιέχει τόσο βαθιά τραγικές όσο και εξαιρετικά αστείες στιγμές.
Οταν λείπει η μαμά ★★½
Σκηνοθεσία: Αλεσάντρο Τζενοβέζι
Ερμηνείες: Φάμπιο ντε Λουίτζι, Βαλεντίνα Λοντοβίνι
Οικογενειακά ευτράπελα
Ο Ιταλός Αλεσάντρο Τζενοβέζι διασκευάζει… ευρωπαϊκά ένα αργεντίνικο σενάριο, σε μια κεφάτη οικογενειακή κωμωδία. Ο Κάρλο και η Τζούλια είναι παντρεμένο ζευγάρι με τρία παιδιά. Εκείνος δουλεύει σκληρά αφήνοντας όλη την ευθύνη της ανατροφής των παιδιών στη σύζυγό του, όταν όμως εκείνη θα φτάσει στα όριά της αποφασίζει να φύγει για 10ήμερες διακοπές αφήνοντας τον Κάρλο να τα βγάλει πέρα μόνος του. Η φροντίδα των παιδιών θα αποδειχθεί φυσικά δύσκολη υπόθεση, με τα σχετικά ευτράπελα να διαδέχονται το ένα το άλλο. Η κωμωδία καταστάσεων παίζει με δοκιμασμένα θέματα του είδους βασισμένη στους χαρακτήρες των παιδιών: την κυκλοθυμική έφηβη, τον ατίθασο 7χρονο, το μωρό που μιλάει μια δική του, ανεξήγητη γλώσσα. Ολοι αυτοί οι μπελάδες προσγειώνονται στο κεφάλι ενός δύσμοιρου –και εντελώς απροετοίμαστου– πατέρα.
x = κακό ★= μέτριο ★★ = ενδιαφέρον ★★★ = καλό ★★★★ = πολύ καλό ★★★★★ = εξαιρετικό