Φεστιβάλ Βενετίας: Σταρ, ερμηνείες για Οσκαρ και… ουρές

Φεστιβάλ Βενετίας: Σταρ, ερμηνείες για Οσκαρ και… ουρές

2' 16" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΒΕΝΕΤΙΑ – ΑΠΟΣΤΟΛΗ. Η μέρα στο Λίντο της Βενετίας ξεκινά νωρίς. Συγκεκριμένα γύρω στις 7 το πρωί, όταν το πρώτο πλοιάριο από την πόλη φτάνει στο νησάκι που αποτελεί την έδρα του φεστιβάλ, ξεφορτώνοντας κυρίως αγουροξυπνημένους δημοσιογράφους και άλλους διαπιστευμένους που πάνε για τις πρωινές προβολές. Μαζί τους είναι και μερικοί ακόμη αξιοθαύμαστοι, νεαροί κυρίως, οι οποίοι πιάνουν θέση (και ομπρέλα) ακριβώς μπροστά στο κόκκινο χαλί, για να δουν από όσο πιο κοντά γίνεται τους σταρ το βράδυ και να αποσπάσουν πολύτιμα αυτόγραφα. Ούτως ή άλλως, η φετινή Μόστρα απαιτεί υπομονή και… ουρές.

Ουρές για να μπεις στην αίθουσα, ουρές για ένα μπουκάλι νερό, για φαγητό, για την τουαλέτα, για το πλοίο, τον έλεγχο της τσάντας, λίγο-πολύ για τα πάντα. Βέβαια, δεν έχουν όλες οι ουρές την ίδια αξία. Αυτή, για παράδειγμα, που μας οδήγησε στο «Ema» του Πάμπλο Λαρέν («Τζάκι») άξιζε τον κόπο. Ο Χιλιανός σκηνοθέτης δημιουργεί μια παράξενη οικογενειακή ιστορία, γεμάτη ένταση, φρεσκάδα, μουσική και δύο εξαιρετικές ερμηνείες από τους Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ και Μαριάνα ντι Τζιρόλαμο, που δύσκολα θα αγνοηθούν στα βραβεία.

Μιας και μιλήσαμε για βραβεία, δεν μπορούμε φυσικά να προσπεράσουμε τον «Τζόκερ» του Τοντ Χέινς. Η ταινία που έχει προκαλέσει τον μεγαλύτερο ενθουσιασμό αυτές τις πρώτες έξι ημέρες του φεστιβάλ έχει στο κέντρο της έναν απίθανο Γιοακίν Φίνιξ, ο οποίος καταφέρνει να υπερπηδήσει ακόμη και τον πανύψηλο πήχυ που έθεσαν για τον ρόλο οι Τζακ Νίκολσον και Χιθ Λέτζερ. Ο δε Χέινς δημιουργεί ένα κατάμαυρο φιλμ, που δεν θυμίζει σε τίποτα τα ανάλαφρα κινηματογραφικά κόμικς αντιθέτως, σκάβει βαθιά στο τούνελ της παράνοιας και της ακατανόητης πλευράς ενός κόσμου γεμάτου αντιήρωες.

Στα υπόλοιπα αξιοσημείωτα από τις αίθουσες: Το πολιτικά φορτισμένο «The Laundromat» του Στίβεν Σόντερμπεργκ, στα πρότυπα ταινιών όπως το «Μεγάλο σορτάρισμα» και με το λαμπερό καστ των Μέριλ Στριπ, Γκάρι Ολντμαν και Αντόνιο Μπαντέρας το «The King», μια καλοφτιαγμένη ταινία εποχής, με τον Τιμοτέ Σαλαμέ να υποδύεται τον περίφημο βασιλιά Ερρίκο τον Ε΄ της Αγγλίας – στις δύο παραπάνω ταινίες του Netflix είδαμε και το πρωτότυπο φαινόμενο να χειροκροτείται (και να αποδοκιμάζεται από κάποιους) το σήμα του παραγωγού.

Από το διαγωνιστικό τμήμα παρακολουθήσαμε επίσης την ατμοσφαιρική βιογραφία «Martin Eden» του Ιταλού Πιέτρο Μαρσέλο, βασισμένη σε βιβλίο του Τζακ Λόντον. Το αφαιρετικό και ανά στιγμές πολύ αστείο «About Endlessness» του δεξιοτέχνη Σουηδού Ρόι Αντερσον. Και βέβαια το «Painted Bird», ταινία που συζητείται πάρα πολύ από το βράδυ της Δευτέρας. Σε αυτό ο Τσέχος Βάκλαβ Μαρχούλ δημιουργεί μια επική ιστορία ενηλικίωσης, τοποθετημένη στη Ρωσία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Με τρομερά σκληρές εικόνες αλλά και αριστουργηματική κινηματογραφία, ακολουθεί την πορεία ενός ορφανού αγοριού, μέσα από μεγάλες αντιξοότητες, σε ένα φιλμ που χρειάστηκε 12 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Με τη λήξη της προβολής τα φαβορί για τον φετινό Χρυσό Λέοντα πιθανότατα είχαν αυξηθεί κατά ένα… 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή