Η «συμμορία» του Σκορσέζε μεγαλουργεί

Η «συμμορία» του Σκορσέζε μεγαλουργεί

3' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Ιρλανδός ★★★★½

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ (2019)

Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορσέζε

Ερμηνείες: Ρόμπερτ ντε Νίρο,

Αλ Πατσίνο, Τζο Πέσι

Τρία χρόνια μετά τη «Σιωπή», ο Μάρτιν Σκορσέζε επιστρέφει στη μυθοπλασία, με μια ταινία που κατά πολλούς αποτελεί το magnum opus του σπουδαίου Αμερικανού κινηματογραφιστή. Ανεξαρτήτως από το αν ισχύει ή όχι, ο «Ιρλανδός» είναι ένα φιλόδοξο, «μεγάλο» από κάθε άποψη φιλμ, το οποίο διαβάζεται σχετικά εύκολα και ως συνειδητός απολογισμός.

Για έναν δημιουργό, άλλωστε, που έχει αναλύσει όσο κανένας το θέμα μαφία-υπόκοσμος, είναι ταιριαστό η όποια αποτίμηση –και όχι επίλογος– να γίνει με αυτόν τον τρόπο. Για να το πετύχει δε στον μέγιστο βαθμό, ο Σκορσέζε καλεί δίπλα του την παλιά συμμορία: Ρόμπερτ ντε Νίρο, Αλ Πατσίνο και Τζο Πέσι αποτελούν τον πυρήνα του καστ, ενώ το σενάριο αναλαμβάνει ο Στίβεν Ζέλιαν της «Λίστας του Σίντλερ». Ο τελευταίος βασίζεται σε ένα βιβλίο του Τσαρλς Μπραντ, το οποίο ακολουθεί την πορεία του Φρανκ «Ιρλανδού» Σίραν (Ντε Νίρο), ενός ανθρώπου για όλες τις δουλειές, ο οποίος σταδιακά έρχεται κοντά με την ιταλική μαφία. Αφού αποδεικνύει εκεί την αξία του –με τον τρόπο που φαντάζεστε– παίρνει μετάθεση ως ορντινάντσα του Τζίμι Χόφα (Πατσίνο), θρυλικού ηγέτη του πανίσχυρου σωματείου Teamsters των φορτηγατζήδων. Οι δύο άνδρες σύντομα θα γίνουν φίλοι, με τον Φρανκ να βρίσκεται τελικά προ διλήμματος όταν η στάση των μαφιόζων απέναντι στον Χόφα θα αλλάξει δραματικά.

Ο Σκορσέζε σωρεύει έναν τρομερό όγκο πληροφορίας (ιστορικών, κοινωνικών, πολιτικών) σε έναν λεπτομερειακό καμβά, ο οποίος ταυτόχρονα είναι πελώριων διαστάσεων. Πράγματι, κάποιες από αυτές θα μπορούσαν και να παραλειφθούν, μειώνοντας συνακόλουθα την έκταση, όμως είναι επίσης φανερό πως ο Σκορσέζε λατρεύει κάθε εκατοστό του φιλμ που χρησιμοποιεί. Σε ένα σύνολο 3,5 ωρών δύσκολα μπορεί να βρει κανείς έστω και μικρή «κοιλιά», με τον ρυθμό να δίνεται από το υπέροχο σάουντρακ αλλά και το μπόλικο χιούμορ, ενώ οι σκηνές ανθολογίας μετρώνται στα δάχτυλα των δύο χεριών.

Σκηνοθετική μαεστρία

Γι’ αυτές τις τελευταίες, βέβαια, εκτός της σκηνοθετικής μαεστρίας χρειάζονται και κορυφαίες ερμηνείες. Ο Ρόμπερτ ντε Νίρο εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε πλάνο της ταινίας, θυμίζοντας γιατί θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων που έχουν σταθεί μπροστά από την κάμερα. Από την άλλη, ο Πατσίνο φτιάχνει έναν στιβαρό Χόφα, με τον Τζο Πέσι να κλέβει την παράσταση στις δικές του σκηνές ως μειλίχιος μπος της μαφίας. Υπάρχουν πολλά που μπορούν να ειπωθούν ακόμα: από το θέμα του χρόνου, εφήμερου κ.ο.κ. μέχρι το τελευταίο, αινιγματικό πλάνο, όμως η κινηματογραφική εμπειρία θα είναι και πάλι ανώτερη.

Home Cinema: Μια προβληματική ταινία που λατρεύει το κοινό

Το όνομά μου είναι Dolemite ★★★

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ (2019)

Σκηνοθεσία: Κρεγκ Μπρούερ

Ερμηνείες: Εντι Μέρφι, Μάικ Επς, Κρεγκ Ρόμπινσον

Η «συμμορία» του Σκορσέζε μεγαλουργεί-1

Ο Εντι Μέρφι, εξτραβαγκάντ Dolemite με χαρακτηριστικό στυλ και τις ανάλογες δόσεις υπερβολής.

Ιστορικός μήνας για τη ραγδαία αναπτυσσόμενη διαδικτυακή τηλεόραση, με νέους μεγάλους «παίκτες» (Apple TV+, Disney+) να μπαίνουν στο παιχνίδι και σύντομα να έρχονται και στα μέρη μας. Ως τότε έχουμε το κυρίαρχο στον χώρο Netflix, το οποίο αυτόν τον καιρό επιχειρεί να απαντήσει με σωρεία ταινιών και σειρών που εμφανίζονται κάθε εβδομάδα στην πλατφόρμα, όχι πάντα με τα καλύτερα αποτελέσματα.

Σε αυτή την τελευταία κατηγορία, πάντως, δεν ανήκει το «Dolemite», η κεφάτη βιογραφία ενός πραγματικού λαϊκού σταρ, ο οποίος κέρδισε μία θέση στην καρδιές της «μαύρης» κοινότητας –και όχι μόνο– κατά τη δεκαετία του 1970. Ο Εντι Μέρφι υποδύεται τον Ρούντι Ρέι Μουρ, έναν άνδρα με μεγάλη φιλοδοξία να πετύχει στον χώρο του θεάματος, που όμως βρίσκεται να βολοδέρνει ανάμεσα σε δουλειές του ποδαριού και συνεχόμενες καλλιτεχνικές απογοητεύσεις. Ολα, ωστόσο, θα αλλάξουν όταν ο Ρούντι αποφασίζει να μεταφέρει τη γλώσσα του δρόμου στη σκηνή, δημιουργώντας την παλαβή περσόνα του Dolemite, ενός βρωμόστομου τύπου που πυροβολεί με ευφάνταστες ρίμες και σόκιν αστεία το κοινό, γνωρίζοντας τελικά την αποθέωση.

Η αληθινή ιστορία του Dolemite μας ταξιδεύει άλλη μία φορά στη δύσκολη για τη μαύρη κοινότητα της Αμερικής δεκαετία του 1970, εκεί όπου «οι λευκοί την έκαναν για τα προάστια και στα σινεμά του κέντρου πάνε πια μόνο τα “αδέρφια”», όπως λέγεται χαρακτηριστικά. Αυτή ακριβώς την περίσταση εκμεταλλεύεται ο Ρούντι, ο οποίος με τα σατιρικά του στιχάκια μιλά κατευθείαν στην καρδιά του κοινού. Μπορεί η ταινία που κυκλοφορεί παράλληλα να είναι από τις πιο άθλιες με συμβατικά ποιοτικά κριτήρια, ωστόσο με κάποιο τρόπο οι άνθρωποι τη λατρεύουν. Ο Εντι Μέρφι φυσικά βρίσκεται στο στοιχείο του, υποδυόμενος τον εξτραβαγκάντ αστέρα με χαρακτηριστικό στυλ και τις ανάλογες δόσεις υπερβολής. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή