Νέες ταινίες: Παπικό «ντιμπέιτ», βουτιά στα ’70s

Νέες ταινίες: Παπικό «ντιμπέιτ», βουτιά στα ’70s

7' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι δύο Πάπες ★★★½

ΔΡΑΜΑ (2019)

Σκηνοθεσία: Φερνάντο Μεϊρέγιες

Ερμηνείες: Τζόναθαν Πράις, Αντονι Χόπκινς, Χουάν Μινούχιν

Με τέσσερις υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα, μεταξύ αυτών της καλύτερης ταινίας αλλά και για τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών του, το φιλμ του Netflix συγκαταλέγεται στο βαρύ πυροβολικό της πλατφόρμας για τη φετινή χρονιά. Ο σκηνοθέτης της «Πόλης του Θεού», Φερνάντο Μεϊρέγιες, αναλαμβάνει να εισχωρήσει στα άδυτα του Βατικανού, προκειμένου να διηγηθεί (ειρωνικά) μια πολύ ανθρώπινη ιστορία.

Ο Αντονι Μακ Κάρτεν («Η πιο σκοτεινή ώρα») υπογράφει το σενάριο, το οποίο βασίζεται στα αληθινά γεγονότα της παπικής διαδοχής του 2013.

Ο Αργεντίνος καρδινάλιος Μπερτόλιο (Τζόναθαν Πράις) φτάνει στο Βατικανό προκειμένου να ζητήσει από τον Πάπα Βενέδικτο (Αντονι Χόπκινς) την άδεια να συνταξιοδοτηθεί. Αντ’ αυτού ο καταβεβλημένος Ποντίφικας ξεκινά μαζί του ένα πνευματικό παιχνίδι, το οποίο θα οδηγήσει σε μία από τις πιο αναπάντεχες εξελίξεις στην ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας.

Οι δύο βετεράνοι ηθοποιοί παραδίδουν εξαιρετικές ερμηνείες μιλώντας διαφορετικές γλώσσες (αγγλικά, ισπανικά, ιταλικά, μέχρι και λατινικά) και, κυρίως, καταφέρνοντας να φέρουν αυτές τις υψηλές μορφές της θρησκευτικής ιεραρχίας σε ανθρώπινο επίπεδο:

Από τη μία ο συντηρητικός και δογματικός Βενέδικτος και από την άλλη ο φιλελεύθερος, υπέρμαχος των φτωχών Μπερτόλιο.

Το μυστήριο της εξομολόγησης οδηγείται εδώ σε άλλη διάσταση, με τους δύο άνδρες να περνούν τις δικές τους προσωπικές δοκιμασίες και αγωνίες, προκειμένου να αποφασίσουν το καλύτερο για ένα ποίμνιο 1,2 δισ. πιστών.

Αξίζει να σημειωθεί πως για την ταινία χρησιμοποιήθηκε μια επακριβής ρεπλίκα της Καπέλα Σιξτίνα, η οποία κατασκευάστηκε επί τούτω στα στούντιο της Τσινετσιτά.

Οι διάσημες τοιχογραφίες της, άλλωστε, αντιπαραβάλλονται συχνά –και επιτυχημένα– με το… ντιμπέιτ των δύο πρωταγωνιστών.

Ραντεβού στο Belle Epoque ★★★½

KOMENTI (2019)

Σκηνοθεσία: Νικολά Μπεντό

Ερμηνείες: Ντανιέλ Οτέιγ, Γκιγιόμ Κανέ, Φανί Αρντάν

Ο Νικολά Μπεντό του «Κύριος και κυρία Αντελμάν» υπογράφει εδώ ένα ακόμη καλύτερο φιλμ, με πανέξυπνο σενάριο και μερικούς εξαιρετικούς ηθοποιούς στο καστ. Ο μεσήλικας Βικτόρ (Ντανιέλ Οτέιγ) περνάει κρίση στη σχέση με τη γυναίκα του, τη Μαριάν (Φανί Αρντάν), η οποία τελικά τον πετάει έξω από το σπίτι. Παλιός σκιτσογράφος και «εφημεριδάς», ο Βικτόρ δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στη σύγχρονη πραγματικότητα των γκάτζετ και του Διαδικτύου. Τελικά τα πάντα θα αλλάξουν όταν ο πλούσιος γιος του θα του κάνει ένα μοναδικό δώρο: ένα πληρωμένο ταξίδι σε οποιαδήποτε εποχή εκείνος διαλέξει, υπηρεσία που προσφέρει μια εταιρεία ψυχαγωγίας, στήνοντας ολόκληρα σκηνικά προκειμένου να ικανοποιήσει τους πελάτες. Οσο για τον Βικτόρ, θα επιλέξει να πάει στο 1974, στο μέρος όπου πρωτογνώρισε και ερωτεύτηκε τη Μαριάν.

Ο Μπεντό καταφέρνει να εγκιβωτίσει τη μία αφήγηση μέσα στην άλλη, βάζοντας τον ήρωά του να κάνει ένα (ρεαλιστικό) ταξίδι στον χρόνο και στις αναμνήσεις του, προκειμένου να επανεξετάσει το παρόν. Οταν ο Βικτόρ γνωρίζει την καινούργια «Μαριάν», μπαίνει σε ένα μοναδικό συναισθηματικό σπιράλ, που τον συνεπαίρνει. Πράγματι, το εύρημα της υπηρεσίας που δημιουργεί αυτούς τους άλλους κόσμους είναι εξαιρετικό και η ανάπλαση των ’70s, με τα ρούχα, τα μαλλιά, τα τσιγάρα, τη μουσική κ.ο.κ. απλώς απολαυστική.

Το πιο ωραίο, ωστόσο, είναι πως ο ήρωας έχει πλήρη συνείδηση του τεχνητού του πράγματος· αυτή η αμφιταλάντευση μεταξύ παρόντος και παρελθόντος γεννάει νέες σκέψεις πάνω στο πέρασμα του χρόνου, στη δύναμη της μνήμης, αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις (οικογενειακές, ερωτικές), οι οποίες μεταβάλλονται επίσης. Μοναδικό ψεγάδι είναι ίσως η κάπως φορτωμένη αφήγηση, με τα διαφορετικά επίπεδα να απαιτούν ήδη την πλήρη προσοχή του θεατή.

Ραντεβού στο Belle Epoque ★★★½

KOMENTI (2019)

Σκηνοθεσία: Νικολά Μπεντό

Ερμηνείες: Ντανιέλ Οτέιγ, Γκιγιόμ Κανέ, Φανί Αρντάν

Ο Νικολά Μπεντό του «Κύριος και κυρία Αντελμάν» υπογράφει εδώ ένα ακόμη καλύτερο φιλμ, με πανέξυπνο σενάριο και μερικούς εξαιρετικούς ηθοποιούς στο καστ. Ο μεσήλικας Βικτόρ (Ντανιέλ Οτέιγ) περνάει κρίση στη σχέση με τη γυναίκα του, τη Μαριάν (Φανί Αρντάν), η οποία τελικά τον πετάει έξω από το σπίτι. Παλιός σκιτσογράφος και «εφημεριδάς», ο Βικτόρ δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στη σύγχρονη πραγματικότητα των γκάτζετ και του Διαδικτύου. Τελικά τα πάντα θα αλλάξουν όταν ο πλούσιος γιος του θα του κάνει ένα μοναδικό δώρο: ένα πληρωμένο ταξίδι σε οποιαδήποτε εποχή εκείνος διαλέξει, υπηρεσία που προσφέρει μια εταιρεία ψυχαγωγίας, στήνοντας ολόκληρα σκηνικά προκειμένου να ικανοποιήσει τους πελάτες. Οσο για τον Βικτόρ, θα επιλέξει να πάει στο 1974, στο μέρος όπου πρωτογνώρισε και ερωτεύτηκε τη Μαριάν.

Ο Μπεντό καταφέρνει να εγκιβωτίσει τη μία αφήγηση μέσα στην άλλη, βάζοντας τον ήρωά του να κάνει ένα (ρεαλιστικό) ταξίδι στον χρόνο και στις αναμνήσεις του, προκειμένου να επανεξετάσει το παρόν. Οταν ο Βικτόρ γνωρίζει την καινούργια «Μαριάν», μπαίνει σε ένα μοναδικό συναισθηματικό σπιράλ, που τον συνεπαίρνει. Πράγματι, το εύρημα της υπηρεσίας που δημιουργεί αυτούς τους άλλους κόσμους είναι εξαιρετικό και η ανάπλαση των ’70s, με τα ρούχα, τα μαλλιά, τα τσιγάρα, τη μουσική κ.ο.κ. απλώς απολαυστική.

Το πιο ωραίο, ωστόσο, είναι πως ο ήρωας έχει πλήρη συνείδηση του τεχνητού του πράγματος· αυτή η αμφιταλάντευση μεταξύ παρόντος και παρελθόντος γεννάει νέες σκέψεις πάνω στο πέρασμα του χρόνου, στη δύναμη της μνήμης, αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις (οικογενειακές, ερωτικές), οι οποίες μεταβάλλονται επίσης. Μοναδικό ψεγάδι είναι ίσως η κάπως φορτωμένη αφήγηση, με τα διαφορετικά επίπεδα να απαιτούν ήδη την πλήρη προσοχή του θεατή.

Η ναυμαχία του Μίντγουεϊ ★★

Σκηνοθεσία: Ρόλαντ Εμεριχ

Ερμηνείες: Γούντι Χάρελσον, Πάτρικ Γουίλσον, Εντ Σκρέιν

Ιστορία α λα Χόλιγουντ

Μία από τις πιο καθοριστικές μάχες του Β΄ Π. Π. περνάει στη μεγάλη οθόνη διά χειρός Ρόλαντ Εμεριχ. Ο δημιουργός της (καλτ σήμερα) «Ημέρας Ανεξαρτησίας» έχει στη διάθεσή του πλουσιότατα ειδικά εφέ προκειμένου να ζωντανέψει αερομαχίες και ναυμαχίες. Πρωταγωνιστές του είναι αξιωματικοί και στρατιώτες, σχεδόν αποκλειστικά Αμερικανοί, οι οποίοι πήραν μέρος στα γεγονότα· οι προσωπικές τους ιστορίες συμπλέκονται με τη μεγάλη εικόνα, όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις. Τα ειδικά εφέ και η πλούσια παραγωγή φαίνεται πως παρασέρνουν τον Εμεριχ (δεν θέλει και πολύ) να κάνει μια ταινία καταιγιστικής δράσης, δίχως κανένα άλλο επίπεδο, με τις μάχες, να μοιάζουν πολλές φορές περισσότερο βγαλμένες από βίντεο γκέιμ και λιγότερο από την αγριότητα του πραγματικού πολέμου.

Μαριάν και Λέοναρντ: λόγια αγάπης ★★★

Σκηνοθεσία: Νικ Μπρούμφιλντ

Εμφανίζονται: Λέοναρντ Κοέν, Μαριάν Ιλέν

Ιστορία αγάπης και έμπνευσης

Μια ενδελεχή ματιά σε λεπτομέρειες της προσωπικής ζωής του Λέοναρντ Κοέν δίνει το ντοκιμαντέρ, το οποίο έχει και το σχετικό ελληνικό ενδιαφέρον. Βασικό θέμα του είναι η ιστορία αγάπης του σπουδαίου τραγουδοποιού με τη μούσα του, Μαριάν Ιλέν, ένας έρωτας ο οποίος γεννήθηκε και άνθησε στην Υδρα της δεκαετίας του 1960. Διαπερνώντας τον χρόνο, η ταινία ακολουθεί τη σχέση βήμα βήμα, δείχνοντας και πώς αυτή καθρεφτίστηκε στη μουσική του Κοέν. Ακόμη και τα ασπρόμαυρα πλάνα και οι φωτογραφίες καταφέρνουν να αποτυπώσουν την εικόνα ενός τόπου, αλλά και μιας εποχής γεμάτης φως. Η επαρχιακή, ειδυλλιακή για τους τότε επισκέπτες Υδρα αποτελεί η ίδια πηγή έμπνευσης, καθώς και καταφύγιο για ανθρώπους συνηθισμένους σε έναν άλλον κόσμο.

Ζίζοτεκ ★★½

Σκηνοθεσία: Βαρδής Μαρινάκης

Ερμηνείες: Αύγουστος Λάμπρου-Νεγρεπόντης, Πηνελόπη Τσιλίκα

Μια ασυνήθιστη οικογένεια

Ο Βαρδής Μαρινάκης, δέκα χρόνια μετά το επιτυχημένο «Μαύρο λιβάδι», επιστρέφει με μια ανθρώπινη ιστορία που ενώνει δύο αρκετά ασυνήθιστους συντρόφους. Ενα εννιάχρονο αγόρι εγκαταλείπεται από τη μητέρα του, η οποία μοιάζει καταθλιπτική, κάπου στην ύπαιθρο της Μακεδονίας. Ο μικρός περιπλανιέται ώσπου συναντά τον Μηνά, έναν μοναχικό άνδρα με άγρια όψη, ο οποίος έχει πάρει όρκο σιωπής. Οι δυο τους γίνονται φίλοι και παλεύουν μαζί κόντρα στη σκληρότητα που τους περιβάλλει. Ο Μαρινάκης δίνει ξανά ιδιαίτερο βάρος στη δύναμη του τοπίου, το οποίο πρωταγωνιστεί δίπλα στο δίδυμο των ηρώων του. Αυτοί οι τελευταίοι σχηματίζουν τη δική τους οικογένεια, έστω και μάλλον «εύκολο» σεναριακά. Εντυπωσιακή η ερμηνεία του μικρού Αύγουστου Λάμπρου-Νεγρεπόντη.

Εμείς…

Ενα χορταστικό τριήμερο (13-15/12) σεμιναρίων και συζητήσεων γύρω από τον χώρο του κινηματογράφου και όσων εργάζονται μπροστά και πίσω από τις κάμερες, διοργανώνουν η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου και το Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Το 8ο Film Factory φέρνει βραβευμένους σκηνοθέτες, παραγωγούς, σεναριογράφους, ηθοποιούς κ.ο.κ., όπως ο Αγγελος Φραντζής, ο Νίκος Λαμπό και η Ζακλίν Λέντζου, οι οποίοι θα αποδομήσουν ταινίες στα συστατικά τους, για χάρη του κοινού. Επιπλέον, το Σάββατο και την Κυριακή θα προβληθούν τα «Λούφα και παραλλαγή», «Μικρό έγκλημα», «Exotica, erotica etc.» και «Dolphin Man» εμπλουτισμένα με ειδικούς υπότιτλους για άτομα με προβλήματα ακοής, με την υποστήριξη της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Αναλυτικά στο hellenicfilmacademy.gr.

…και οι άλλοι

Η αρχή έγινε με τις Χρυσές Σφαίρες και, πλέον, οι υποψηφιότητες για κινηματογραφικά βραβεία πέφτουν βροχή, καθώς μπαίνουμε στην τελική ευθεία που θα μας οδηγήσει στα Οσκαρ. Τελευταίες οι ανακοινώσεις της Αμερικανικής Ενωσης Ηθοποιών, οι οποίες επιφύλαξαν μάλιστα και μια μάλλον μεγάλη έκπληξη. Αυτή ήταν οι τέσσερις υποψηφιότητες του «Bombshell», φιλμ με τις Μάργκο Ρόμπι, Σαρλίζ Θέρον και Νικόλ Κίντμαν, η οποία αναμένεται σύντομα και έως τώρα δεν βρισκόταν σε καμία λίστα με οσκαρικά φαβορί. Μαζί της επίσης με 4 υποψηφιότητες βρέθηκαν ο «Ιρλανδός» του Μάρτιν Σκορσέζε και το «Κάποτε στο… Χόλιγουντ» του Κουέντιν Ταραντίνο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή