Βόμβα★★★
ΔΡΑΜΑ (2019)
Σκηνοθεσία: Τζέι Ρόουτς
Ερμηνείες: Σαρλίζ Θέρον, Τζον Λιθγκάου, Νικόλ Κίντμαν, Μάργκο Ρόμπι
Η… βόμβα του τίτλου δεν έχει βέβαια κυριολεκτική σημασία, ωστόσο η είδηση στην οποία αναφέρεται ως τέτοια έπεσε στον χώρο των αμερικανικών μίντια το 2016. Πρόκειται για το σκάνδαλο των σεξουαλικών παρενοχλήσεων στον χώρο εργασίας, τις οποίες κατήγγειλαν γυναίκες δημοσιογράφοι του μεγάλου αμερικανικού δικτύου Fox, οδηγώντας στην πόρτα της εξόδου το απόλυτο αφεντικό του καναλιού, Ρότζερ Αϊλς. Η ταινία, που βασίζεται στα πραγματικά γεγονότα, συγκεντρώνει τρεις πολύ λαμπερές πρωταγωνίστριες, δύο από τις οποίες (Σαρλίζ Θέρον, Μάργκο Ρόμπι), είναι ήδη υποψήφιες και για Χρυσή Σφαίρα.
Η Μέγκιν Κέλι (Θέρον), βασική παρουσιάστρια του Fox, έχει αρχίσει να μην αισθάνεται άνετα, λόγω και της δημόσιας κόντρας της με τον υποψήφιο τότε για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών, Ντόναλντ Τραμπ. Ταυτόχρονα, η επίσης έμπειρη Γκρέτσεν Κάρλσον (Κίντμαν) απολύεται και κατηγορεί τον Αϊλς για σεξουαλική παρενόχληση, ενώ η νεαρή Κέιλα (Ρόμπι) είναι η τελευταία που περνά «οντισιόν» στο γραφείο του πανίσχυρου διευθυντή.
Το σενάριο του Τσαρλς Ράντολφ («Το μεγάλο σορτάρισμα») μας βάζει επιτυχημένα στον μικρόκοσμο των προσκείμενων στους Ρεπουμπλικανούς μίντια, εκεί όπου ένα ολόκληρο σύστημα είναι χτισμένο για να «ταΐζει» τα εκατομμύρια των Αμερικανών συντηρητικών με όσα θέλουν –και πρέπει– να ακούν. Πέρα από την ιδεολογία, πάντως, αυτό που παρουσιάζεται είναι ένα τοξικό, για τις γυναίκες, εργασιακό περιβάλλον, όπου τα ωραία πόδια, φαίνεται να είναι το προσόν που εκτιμάται περισσότερο από τη διεύθυνση.
Ο Τζον Λιθγκάου είναι εκπληκτικός στον ρόλο του Αϊλς ισορροπώντας ανάμεσα στην ιδιοφυΐα ενός ανθρώπου που έχτισε έναν τηλεοπτικό κολοσσό και του αδίστακτου άνδρα που χρησιμοποιεί την εξουσία του για να εκμεταλλευθεί τις γυναίκες. Εξισου καλές και οι Θέρον, Ρόμπι με τους ρόλους να βοηθούν γενικά την ταινία να ανέβει ποιοτικά και να καλύψει τις (αρκετές) υπερβολές και ελλείψεις της σε άλλους τομείς.
Προβληματισμός
Από την άλλη, το φιλμ πετυχαίνει να σε βάλει σε σκέψεις σχετικά με το μεγάλο θέμα των σεξουαλικών παρενοχλήσεων που έχει ανοίξει τα τελευταία χρόνια. Ηταν βέβαιο πως το αμερικανικό σινεμά θα ασχολούνταν με το συγκεκριμένο ζήτημα απευθείας –και όχι μόνο μέσω των αναφορών που υπάρχουν σε δεκάδες άλλες ταινίες– και η «Βόμβα» το κάνει με άρτιο τρόπο. Ακόμα καλύτερο ωστόσο και με πιο σφαιρική αντιμετώπιση είναι το «The Morning Show» του Apple TV+.
HOME CINEMA
Γιορτινός μποναμάς… ένα δίωρο καταιγιστικής δράσης
6 Underground ★★½
ΔΡΑΣΗΣ (2019)
Σκηνοθεσία: Μάικλ Μπέι
Ερμηνείες: Ράιαν Ρέινολντς, Μέλανι Λόρεντ, Μπεν Χάρντι
Αν είστε αληθινοί φαν των ταινιών του Μάικλ Μπέι δεν χρειάζεστε αναλύσεις ούτε κριτικές, ξέρετε τι θα δείτε. Ο σύγχρονος «Πάπας» της δίχως αναστολές δράσης και του εμπορικού σινεμά σκηνοθετεί έπειτα από χρόνια κάτι άλλο εκτός από «Transformers» και αυτό αποτελεί από μόνο του είδηση. Ο δημιουργός του «Αρμαγεδδώνα», των «Bad Boys», του «Pearl Harbor» αλλά και του πολύ υποτιμημένου «Pain and Gain» διαλέγει άλλο ένα υποτυπώδες σενάριο, για να το μετατρέψει σε κινηματογραφική παιδική χαρά, αυτή τη φορά για λογαριασμό του Netflix.
Μια ομάδα έξι καλά εκπαιδευμένων πρακτόρων που όλοι τούς θεωρούν νεκρούς, δρα αυτόνομα, διορθώνοντας τα στραβά τούτου του κόσμου, κατά κανόνα με το δάχτυλο στην σκανδάλη. Αυτή τη φορά στόχος τους είναι ένας αδίστακτος δικτάτορας, ο οποίος δυναστεύει τους κατοίκους κάποιας μικρής ασιατικής χώρας. Οι έξι θα αναλάβουν να τον βγάλουν από τη μέση, σε μια επιχείρηση που μοιάζει αδύνατη στην πρώτη ματιά.
Φυσικά όλα αυτά μικρή σημασία έχουν. Στα πρώτα δέκα λεπτά της ταινίας έχεις καταλάβει ακριβώς τι συμβαίνει. Μια γεμάτη σασπένς –και πανάκριβη– καταδίωξη με αυτοκίνητα, μερικές «ψαρωτικές ατάκες» και μπόλικες τοποθετήσεις προϊόντων (ειδικότητα του Μπέι) δίνουν τον τόνο για τη συνέχεια. Αυτό που θα ακολουθήσει είναι ένα δίωρο καθαρής δράσης, με μερικές σκηνές ομολογουμένως εντυπωσιακές και κάποιες άλλες που θα σας κάνουν απλώς να γελάσετε με την ένοχη απόλαυση.
Ο Ράιαν Ρέινολντς ηγείται της ομάδας των πρωταγωνιστών, σε έναν ρόλο που του ταιριάζει, καθώς το φιλμ μοιάζει να ψάχνει διαρκώς για νέους τρόπους να μην πάρει τον εαυτό του στα σοβαρά. Αυτό ακριβώς είναι και το σημαντικότερο ατού του μαζί με έναν ιδιότυπο ρεαλισμό που έγκειται για παράδειγμα στο χάος που μπορεί να προκαλέσει μια καταδίωξη καταμεσής της τουριστικής Φλωρεντίας.