Οι μητέρες μας ★★★
ΔΡΑΜΑ (2019)
Σκηνοθεσία: Σεζάρ Ντίαζ
Ερμηνείες: Αρμάντο Εσπίτια, Εμα Ντιμπ, Αουρέλια Κάαλ
Κάνοντας ντεμπούτο στις μεγάλου μήκους ταινίες, ο Σεζάρ Ντίαζ από τη Γουατεμάλα αφήνει πολύ θετικές εντυπώσεις και κερδίζει τη Χρυσή Κάμερα του Φεστιβάλ Καννών, περιγράφοντας μια μαύρη σελίδα από την πρόσφατη ιστορία της πατρίδας του. Βρισκόμαστε στο 2018 και στη Γουατεμάλα διεξάγονται ακόμα οι δίκες των στρατιωτικών που προκάλεσαν τον φονικό εμφύλιο, ο οποίος ταλαιπώρησε τη χώρα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Ο Ερνέστο, νέος ανθρωπολόγος που εργάζεται στο Ιατροδικαστικό Ινστιτούτο, ασχολείται με την ταυτοποίηση αγνοουμένων από εκείνη την εποχή, οι οποίοι βρίσκονται σε ομαδικούς τάφους. Ενας από αυτούς είναι και ο πατέρας του κι όταν η μαρτυρία μιας ηλικιωμένης γυναίκας θα του δώσει σχετικά στοιχεία, εκείνος θα πέσει με τα μούτρα στην έρευνα, ανακαλύπτοντας περισσότερα από όσα είχε φανταστεί.
Ο Ντίαζ δημιουργεί ένα εξαιρετικά λιτό και χρονικά «οικονομικό» φιλμ –διαρκεί μόλις 78 λεπτά–, το οποίο προσφέρει μια ρεαλιστική εικόνα πάνω σε ένα τραγικό θέμα που εμφανίζεται και σε άλλες χώρες, ιδίως της Λατινικής Αμερικής. Μέσα από την ιστορία του Ερνέστο, αναδύονται τα τρομερά εγκλήματα μιας άγριας περιόδου που έχει σημαδέψει ανεξίτηλα τις ζωές των ανθρώπων. Μελετώντας τους σκελετούς των αγνοουμένων, ο νεαρός ανθρωπολόγος και οι συνεργάτες του ξεθάβουν (κυριολεκτικά) το παρελθόν, το οποίο μάλιστα έχει και πολύ προσωπικό χαρακτήρα.
Από την άλλη, όπως υποδηλώνει και ο τίτλος, το πιο συγκινητικό κομμάτι της ταινίας είναι αυτό των γυναικών που έχουν μείνει πίσω. Σύζυγοι, μητέρες, αδελφές· τα πρόσωπά τους στοιχειώνουν τον φακό με έναν βουβό πόνο, δίχως δάκρυα, αλλά με ένα μεγάλο ερώτημα. Σε αυτές είναι ολοφάνερα αφιερωμένο το φιλμ, το οποίο επιφυλάσσει και μια ανατροπή που δίνει περισσότερο βάθος στο φινάλε του.
Αγώνας για δικαιοσύνη ★★★
Σκηνοθεσία: Ντέστιν Ντάνιελ Κρίτον
Ερμηνείες: Μάικλ Μπ. Τζόρνταν, Τζέιμι Φοξ, Μπρι Λάρσον
Υπερασπιστής των αδυνάμων
Με εξαιρετικό καστ και αρκετά καλό ρυθμό, το δικαστικό δράμα έρχεται να προστεθεί στα φιλμ των τελευταίων ετών που ασχολούνται με τα θέματα φυλετικών διακρίσεων στην Αμερική. Η δράση του επικεντρώνεται στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όπου ο νεαρός ιδεαλιστής δικηγόρος, Μπράιαν Στίβενσον (Μάικλ Μπ. Τζόρνταν), έρχεται στην Αλαμπάμα ιδρύοντας τη μη κερδοσκοπική «Πρωτοβουλία Ισης Δικαιοσύνης», με σκοπό να υπερασπιστεί μέλη της μαύρης κοινότητας, που δεν μπορούν να καλύψουν τα δικαστικά έξοδα. Ενας από τους πελάτες του είναι ο Γουόλτερ Μακ Μίλαν (Τζέιμι Φοξ), καταδικασμένος σε θάνατο για τον φόνο μιας 18χρονης λευκής κοπέλας. Οταν ο Στίβενσον θα διαπιστώσει πως εκείνος είναι στην πραγματικότητα αθώος και οι κατηγορίες εναντίον του κατασκευασμένες, θα ξεκινήσει έναν μεγάλο αγώνα προκειμένου να πετύχει την απελευθέρωσή του. Ο Ντέστιν Ντάνιελ Κρίντον αφηγείται άρτια τη συγκινητική αληθινή ιστορία δίχως περικοκλάδες αλλά και οποιαδήποτε πρωτοτυπία, βασιζόμενος στους ταλαντούχους πρωταγωνιστές αλλά και στην ίδια τη δύναμη των γεγονότων.
Εξαφανισμένος ★★½
Σκηνοθεσία: Ροντρίγκο Σορογκόγιεν
Ερμηνείες: Μάρτα Νιέτο, Ζιλ Ποριέ, Αν Κοσινί
Τραυματικές αναμνήσεις
O Ροντρίγκο Σορογκόγιεν («Ο έκπτωτος») επιστρέφει με ένα ιδιαίτερο φιλμ πάνω στη μητρική αγάπη και στο ψυχικό τραύμα, που μπορεί να πάρει παράξενες διαδρομές με το πέρασμα του χρόνου.
Πρωταγωνίστριά του είναι η Ελένα, μια γυναίκα η οποία ακούει ανήμπορη από το τηλέφωνο τον εξάχρονο γιο της, καθώς αυτός πέφτει θύμα απαγωγής και εξαφανίζεται για πάντα.
Δέκα χρόνια μετά, εκείνη ζει πια στη γαλλική ακτή, στο παραλιακό θέρετρο όπου χάθηκαν τα ίχνη του παιδιού της, όταν την προσοχή της τραβάει ένα έφηβο αγόρι, που του μοιάζει πολύ. Ο νεαρός, ο οποίος βρίσκεται εκεί διακοπές με την οικογένειά του, αναπτύσσει μια πολύ ιδιαίτερη φιλία με την Ελένα, φέρνοντας στην επιφάνεια τις τραυματικές αναμνήσεις και ταράζοντας την τωρινή ζωή της.
Οπως και στον «Εκπτωτο», ο Σορογκόγιεν επιλέγει μια πολύ λεπτή, σχεδόν επικίνδυνη ισορροπία, η οποία χαρίζει πρωτοτυπία, όχι όμως απαραίτητα και σπουδαίο βάθος, στην ιστορία του. Η Μάρτα Νιέτο, που έχει τον κεντρικό ρόλο, τιμήθηκε με βραβείο ερμηνείας στο τμήμα Orizzonti στη Μόστρα της Βενετίας.
Οι σφυριχτές ★★
Σκηνοθεσία: Κορνέλιου Πορουμπόιου
Ερμηνείες: Βλαντ Ιβάνοφ, Κάτρινελ Μάρλον, Ρόντικα Λαζάρ
Οι δύο πλευρές του νόμου
Ο Ρουμάνος Κορνέλιου Πορουμπόιου μεταχειρίζεται μια πρωτότυπη ιδέα, μοιράζοντας τη δράση του αστυνομικού θρίλερ του μεταξύ Ρουμανίας και Καναρίων Νήσων. Ο Κρίστι, ένας αστυνομικός που κάνει «παιχνίδι» και από τις δύο πλευρές του νόμου, προσεγγίζεται από την πανέμορφη και μυστηριώδη Τζίλντα, η οποία τον πείθει να πάει στα Νησιά για… μετεκπαίδευση. Εκεί οι ντόπιοι μαφιόζοι θα του διδάξουν μια μοναδική, «σφυριχτή» γλώσσα, χάρη στην οποία μπορούν να συνεννοούνται με μυστικό τρόπο. Φυσικά, κάπου εκεί το πράγμα θα στραβώσει και οι δυο τους θα βρεθούν κυνηγημένοι τόσο από τον νόμο όσο και την παρανομία. Το φιλμ αρχίζει εισάγοντας ενδιαφέροντες χαρακτήρες και εξερευνώντας τα όρια της ηθικής και του νόμου, ωστόσο κάπου στην πορεία χάνει τον ειρμό του και επαναλαμβάνεται. Τα πισώπλατα μαχαιρώματα και οι υπόγειες συνωμοσίες προσφέρουν κάποιες ανατροπές και διατηρούν τον ρυθμό, όμως έχουν με τη σειρά τους τις δικές τους υπερβολές, που δεν ωφελούν το σύνολο. Πιο σπουδαία αποκάλυψη η πρώην πρωταθλήτρια του στίβου Κάτρινελ Μαρλόν, η οποία στέκεται άρτια ως νεονουάρ πρωταγωνίστρια.
ΕΜΕΙΣ…
Πρωτοτυπώντας, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ανακοίνωσε πως η φετινή ταινία λήξης δεν θα είναι μεγάλου μήκους αλλά μικρού και μάλιστα βραβευμένη με Οσκαρ. Το «Μαθαίνοντας να κάνεις σκέιτ σε εμπόλεμη ζώνη (εάν είσαι κορίτσι)» της Κάρολ Ντάισινγκερ, απέσπασε το χρυσό αγαλματίδιο για το καλύτερο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους· θέμα του τα κορίτσια του Αφγανιστάν και οι δασκάλες τους, οι οποίες τις ενθαρρύνουν να παίρνουν μέρος στα εκπαιδευτικά προγράμματα και να πιστέψουν στον εαυτό τους.
…ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ
Μια ενδιαφέρουσα αποκάλυψη έκανε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Αμερικανός σκηνοθέτης Ράιαν Τζόνσον («Star Wars: Οι τελευταίοι Τζεντάι», «Στα μαχαίρια»). Σύμφωνα με τα λεγόμενά του η Apple απαγορεύει στους «κακούς» των ταινιών και των σειρών παραγωγής της να χρησιμοποιούν… iPhone. Προφανώς, ο τεχνολογικός κολοσσός δεν επιθυμεί ούτε κατά διάνοια να δυσφημιστεί με οποιονδήποτε τρόπο το κορυφαίο προϊόν του και κάπως έτσι παρεμβαίνει για να το αποφύγει. Τώρα το κατά πόσον κάτι τέτοιο αποτελεί σοβαρή απόφαση κινηματογραφικού παραγωγού, είναι συζητήσιμο.