Ο Μαξ φον Σίντοφ, ο οποίος έφυγε την περασμένη εβδομάδα από τη ζωή, σίγουρα δεν ήταν από εκείνους τους ηθοποιούς που συμβατικά θεωρούμε του πρώτου διαμετρήματος. Δεν πήρε ποτέ Οσκαρ, ούτε η (κατά τα άλλα τεράστια) καριέρα του περιλαμβάνει τόσο πολλούς πρωταγωνιστικούς ρόλους ώστε να τον τοποθετήσει στην απόλυτη κορυφογραμμή του σινεμά. Από την άλλη, η χαρακτηριστική μορφή και το παράστημά του τον κατέστησαν μοναδικό, από εκείνες τις φιγούρες που σου μένουν ήδη από την πρώτη φορά που θα τις παρακολουθήσεις στην οθόνη. Αυτό το στοιχείο μάλλον είδαν πάνω του τόσο ο Ινγκμαρ Μπέργκμαν όσο και ο Γουίλιαμ Φρίντκιν, ώστε να του αναθέσουν τους δύο πιο αξιομνημόνευτους ρόλους της καριέρας του.
Στην «Εβδομη σφραγίδα», ο νεαρός τότε Φον Σίντοφ υποδύεται τον ιππότη Αντόνιους Μπλοκ, ο οποίος θα ξεβραστεί σε κάποια απόκρημνη ακτή, επιστρέφοντας από τις Σταυροφορίες. Εκεί θα του παρουσιαστεί σε όραμα ο Θάνατος, συμφωνώντας να αποφασίσει την τύχη του μέσα από μια παρτίδα σκάκι που ξεκινούν οι δυο τους. Παράλληλα με το παιχνίδι που προχωράει, παρακολουθούμε το ταξίδι του ιππότη μέσα από μια ειδυλλιακή ύπαιθρο, η οποία ωστόσο υποφέρει από επιδημία πανούκλας.
Στο κορυφαίο ίσως από τα –ουκ ολίγα– αριστουργήματά του, ο Μπέργκμαν αναμετριέται με τα μεγαλύτερα φιλοσοφικά ζητήματα (ζωή, θάνατος, Θεός κ.ο.κ.), τα οποία βεβαίως θα αναπτύξει και στη συνέχεια της φιλμογραφίας του. Σχεδόν πουθενά αλλού ωστόσο δεν μπορεί να βρει κανείς αυτή την αρχετυπική αφήγηση, με το έντονο επικό στοιχείο, αλλά και μια πολύ ιδιαίτερη ανθρωπιά. Οσο για τον Μαξ φον Σίντοφ, αυτός ταλαντεύεται υπέροχα ανάμεσα στον σκληραγωγημένο πολεμιστή και στον φοβισμένο θνητό· ένας πραγματικά αξέχαστος χαρακτήρας.
Παγκόσμια δημοφιλία
Αν στη «Σφραγίδα» ο Σουηδός ηθοποιός έδειξε την αξία του, τότε με τον «Εξορκιστή» σίγουρα κέρδισε την παγκόσμια δημοφιλία. Ο σκηνοθέτης Γουίλιαμ Φρίντκιν, διαβόητος για την απαιτητικότητα και τα εξαντλητικά του γυρίσματα, αφηγείται εδώ την ιστορία δύο ιερέων, ενός νεαρού κι ενός πιο ηλικιωμένου, οι οποίοι καλούνται να τα βγάλουν πέρα με τη δαιμονική οντότητα που έχει κυριεύσει το σώμα ενός 12χρονου κοριτσιού. Καταφέρνοντας να ποτίσει κάθε εκατοστό του φιλμ του με μια διαρκή απειλή, ο Φρίντκιν χορογραφεί την απόλυτη μάχη μεταξύ παιδικής αθωότητας και σατανικής διαβολής, σε ένα βαθιά σκοτεινό σύνολο που μπορεί ακόμη και σήμερα να στοιχειώσει τον θεατή. Ο δε Μαξ φον Σίντοφ, παρά το γεγονός ότι δεν είναι απόλυτος πρωταγωνιστής, δημιουργεί έναν απίθανο χαρακτήρα, κάτι σαν σούπερ ήρωα του τρόμου, από τους πιο εμβληματικούς στην ιστορία του κινηματογράφου.