Η Παρθένος
του Αυγούστου ★★★
ΚΟΜΕΝΤΙ (2019)
Σκηνοθεσία: Χονάς Τρουέμπα
Ερμηνείες: Ιτσάσο Αράνα, Βίτο Σαντζ, Ισαμπέλ Στοφέλ
Μια ισπανική ταινία ασορτί με την καλοκαιρινή ραστώνη, η οποία κυριεύει τέτοιον καιρό τα πάντα έρχεται αυτή την εβδομάδα, για να παρηγορήσει κυρίως όσους από εμάς παραμένουμε ακόμα στην πόλη. Λίγο πριν κλείσει τα 33 της χρόνια, η Εύα παίρνει την απόφαση να περάσει τον Αύγουστο στη Μαδρίτη, αντί για κάποιο παραλιακό τουριστικό θέρετρο. Μένοντας στο σπίτι ενός συναδέλφου που λείπει σε διακοπές, η κοπέλα περνάει δύο εβδομάδες γεμάτες από απρόσμενες συναντήσεις, κάνει νέες φιλίες, ενώ παράλληλα πραγματοποιεί ένα ταξίδι-εξπρές προς την ωριμότητα που θα τη βοηθήσει στη συνέχεια της ζωής της.
Ο Χονάς Τρουέμπα («Οι ρομαντικοί εξόριστοι») κινηματογραφεί σχεδόν εμμονικά αλλά και με ιδιαίτερη ευαισθησία την εξαιρετική πρωταγωνίστριά του Ιτσάσο Αράνα, η οποία μάλιστα συνυπογράφει μαζί του και το σενάριο της ταινίας. Το τελευταίο, καταφέρνει να μας παρασύρει σε μια αλυσίδα συνεχόμενων διαλογικών σεκάνς, περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένων, οι οποίες πάντως κυλούν ρυθμικά, δίχως να δημιουργούν κενά και χασμωδίες. Η Εύα μιλάει με γνωστούς, αγνώστους ή ακόμα και κρυφακούει συζητήσεις. Κάπως έτσι η αρκετά μεγάλη διάρκεια περνάει ευχάριστα, σαν διαρκής περιπλάνηση ανάμεσα σε τόπους και ανθρώπους.
Πολλούς ανθρώπους, αφού παρά την αρχική δήλωση πως η πόλη το καλοκαίρι αδειάζει, η Εύα βρίσκεται σχεδόν πάντοτε σε συνθήκες… συνωστισμού. Το ταξίδι βέβαια εδώ είναι και κυριολεκτικό, παρόλο που η ξεναγός μας παραμένει στη Μαδρίτη.
Κι αυτό γιατί μια αυθόρμητη απόφαση θα κάνει την Εύα τουρίστρια στην ίδια της την πόλη, την οποία θα δει επίσης με καινούργιο μάτι· από τα μουσεία μέχρι τα καφέ και τα νυχτερινά στέκια, η ισπανική πρωτεύουσα αποκαλύπτεται ως τόπος γεμάτος ζωντάνια και ενδιαφέρον, πέρα από τη γυαλισμένη επιφάνεια. Μαδριλένος και ο ίδιος, ο σκηνοθέτης επιχειρεί φανερά να εισχωρήσει στις εναλλακτικές γωνιές ενός πολυπολιτισμικού αστικού τοπίου.
Ιστορία ενηλικίωσης
Κυρίως όμως η ταινία αποτελεί μια ιστορία δεύτερης ενηλικίωσης για τη νέα γυναίκα. «Οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις της κοινωνίας χαμηλώνουν το καλοκαίρι», ακούγεται σε κάποιον από τους διαλόγους. Η ευρισκόμενη σε μεταίχμιο Εύα ταλαντεύεται ανάμεσα στην πίστη (στη θρησκεία, στους φίλους, στην ίδια την πόλη) και στις παρορμήσεις της, που συχνά αναλαμβάνουν το τιμόνι.
Η θερινή ραθυμία θα λειτουργήσει μάλλον ευεργετικά για την ίδια, ανοίγοντας καινούργια μονοπάτια. Καθώς η γιορτή της Παρθένου πλησιάζει, εκείνη μοιάζει πολύ πιο γαλήνια και σίγουρη από όσο ένα (δικό μας) δίωρο πριν.