First Cow ★★★½
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΡΑΜΑ (2020)
Σκηνοθεσία: Κέλι Ράινχαρντ
Ερμηνείες: Τζον Μακγάρο,
Οράιον Λι, Τόμπι Τζόουνς
Μία από αυτές τις ταινίες που αποδεικνύουν πως πολλές φορές η απλότητα σε συνδυασμό με το ταξίδι σε έναν διαφορετικό κόσμο μπορεί να είναι η σπουδαιότερη κινηματογραφική αρετή έρχεται αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες. Πρωταγωνιστές της, ένα ζευγάρι φίλων, οι οποίοι προσπαθούν να φτιάξουν τις ζωές τους στο «παρθένο» Ορεγκον του 19ου αιώνα. Ο ένας είναι ντροπαλός μάγειρας κι ο άλλος ένας καπάτσος Κινέζος μετανάστης: μαζί θα στήσουν μια μικρή επιχείρηση παραγωγής νόστιμων κέικ, με τη… μυστική συνταγή, ωστόσο, να βασίζεται στο γάλα της μοναδικής –και προφανώς ξένης– αγελάδας που υπάρχει στην περιοχή.
Η Κέλι Ράινχαρντ εξελίσσει αργόσυρτα και δίχως βιασύνες μια όμορφη ιστορία πιονέρων, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στη λεπτομέρεια. Τα κοστούμια, τα σκηνικά και οι τοποθεσίες είναι τόσο πειστικά, ώστε αρκούν για να μεταφερθεί αβίαστα ο θεατής σε μια άλλη εποχή, εκεί όπου η ζωή κυριαρχούνταν από τη σκληρή απλότητα και τις διαθέσεις του ανέμου.
Οι δύο πρωταγωνιστές είναι κοινωνοί ενός κόσμου που (κυριολεκτικά) γεννιέται εμπρός στα μάτια τους και είναι γεμάτος από κάθε καρυδιάς καρύδι: τεχνίτες, κυνηγούς, Βρετανούς στρατιωτικούς που νοσταλγούν την πατρίδα, ντόπιους ιθαγενείς, μετανάστες, πότες –τέτοιοι είναι σχεδόν όλοι– και φυσικά μπόλικους τυχοδιώκτες που πασχίζουν με κάθε μέσο να πιάσουν την καλή. Μέσα σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον ανθεί μια όμορφη ανδρική φιλία ανάμεσα σε δύο περιθωριακούς τύπους, οι οποίοι αποφασίζουν να ενώσουν τις μοίρες τους για ένα καλύτερο αύριο.
Από εκεί και έπειτα, εδώ υπάρχουν αρκετοί συμβολισμοί και αναφορές στη σύγχρονη εποχή, τοποθετημένα έξυπνα και δίχως να μας βγάζουν από το κλίμα και τη γενικότερη ατμόσφαιρα ρεαλισμού της ταινίας. Από την άλλη, αξιοσημείωτο είναι και το οπτικοακουστικό κομμάτι: ελάχιστη μουσική, φυσικοί ήχοι που διακόπτονται μόνο από το φάλτσο παίξιμο ενός βιολιού, χρώματα μουντά, ασορτί με τη μόνιμη υγρασία του Ορεγκον.
Ολα αυτά θα μπορούσαν βέβαια να χαρακτηριστούν από μονότονα έως και βαρετά από τον λιγότερο υπομονετικό θεατή, ωστόσο με έναν σχεδόν μαγικό τρόπο η ταινία της Ράινχαρντ δεν κουράζει· αντιθέτως, στην κλιμάκωσή της διαθέτει σασπένς και προκαλεί γνήσιο ενδιαφέρον για τους χαρακτήρες της. Κάπου εδώ πρέπει να αναφερθούν και οι πολύ θετικές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών, οι οποίοι μάλιστα πλαισιώνονται από γνωστά ονόματα, όπως ο σπουδαίος Βρετανός Τόμπι Τζόουνς και ο συμπατριώτης του Γιούεν Μπρέμνερ.