Η «Εμμανουέλα» του Λαρς Φον Τρίερ (ή Η εξομολόγηση μιας νυμφομανούς)
Nymphomaniac: Μέρος Α’ **
ΕΡΩΤΙΚΗ, ΣΙΝΕΦΙΛ
Σκηνοθεσία: Λαρς φον Τρίερ
Ερμηνείες: Σαρλότ Γκαινσμπούργκ, Στέλαν Σκααρσγαρντ, Στέισι Μάρτιν, Σάια Λαμπέφ, Κρίστιαν Σλέιτερ, Ούμα Θέρμαν.
Προς τα τέλη της δεκαετίας του ’90, όταν προβλήθηκαν στις Κάννες οι «Ηλίθιοι», ο Λαρς φον Τρίερ ήταν καταπέλτης για το λεγόμενο «σινεμά του δημιουργού» που είχε καταντήσει μια βαρετή καλλιγραφία χωρίς πνοή. Κατά τον ίδιο, οι σκηνοθέτες-auteur είχαν υποταχθεί στις πιο «καθυστερημένες κομφορμιστικές αξίες». Ο Φον Τρίερ πάντα ξένιζε ή και προκαλούσε τον μέσο θεατή με το έργο του. Επίσης ήταν επιρρεπής σε σκάνδαλα, μάλλον για λόγους δημοσιότητας. Εδώ και ένα χρόνο διαρρέει στον τύπο αισθησιακά φωτογραφικά ενσταντανέ των πρωταγωνιστών του στο «Nymphomaniac» μαζί με μια δική του φωτογραφία στην οποία απεικονίζεται φιμωμένος. Για να πουλήσει στα media ένα βαθιά κομφορμιστικό σινεμά. Ισως και βαθιά πουριτανικό, αυτό όμως θα το διαπιστώσουμε σε μερικές εβδομάδες όταν θα προβληθεί και το δεύτερο μέρος του «Nymphomaniac».
Μια ερασιτέχνις «πόρνη», η 50χρονη νυμφομανής Τζο, εξομολογείται μετανοιωμένη τις «αμαρτίες» της σε έναν ηλικιωμένο άντρα, τον Σέλιγκμαν, που την περιμάζεψε ένα βράδυ. Ο καλός Σαμαρείτης Σέλιγκμαν, ατάραχος από τις «πρόστυχες» διηγήσεις της, φαντάζει άλλοτε σαν άθεος …πάστορας εξομολογητής κι άλλοτε ασυγκίνητος σαν τέρας της λογικής.
Οι ερωτικές εξομολογήσεις της Τζο, που εσκεμμένα έζησε το σεξ χωρίς έρωτα και αγάπη, μοιράζονται από τον Φον Τρίερ στα πέντε κεφάλαια του «Nymphomaniac: Μέρος Α’». Η Τζο όταν ανακάλυψε τη δύναμη που έκρυβε το φύλο της άρχισε να καταστρέφει τα ανόητα αρσενικά που έπεφταν σαν μύγες στο μέλι. Οι αισθησιακές σκηνές της ταινίας τρέφουν φαντασιώσεις, μερικές είναι και hardcore.
Πέραν της αμπελοφιλοσοφίας περί έρωτος, σεξ, ηθικής και αμαρτίας υπάρχει ένα κεφαλαιώδες ζήτημα αισθητικής που αφορά το «Nymphomaniac: τη μεγαλύτερη μπλόφα του Φον Τρίερ, αλλά και μια τεχνηέντως «διχασμένη» ταινία του. Δεν γίνεται να πατάς σε δυο βάρκες, να έχεις δύο εκδοχές της ίδιας ταινίας: αυτή που προβάλλεται στις αίθουσες και θα ολοκληρωθεί με το δεύτερο μέρος και άλλη μια, σκληρού πορνό, που θα κυκλοφορήσει στο μέλλον. Προφανώς ο καβγάς είναι για το πάπλωμα. Να θυμίσουμε επίσης ότι στο παρελθόν ο Παζολίνι, ο Μπορόβτζικ και ο Οσιμα υπήρξαν τολμηροί, αλλά και πιο ειλικρινείς από τον Φον Τρίερ.
Η Κολέτ από τη Λιμόζ
Λιμουζίνα **
Σκηνοθεσία: Νίκος Παναγιωτόπουλος
Ερμηνείες: Νίκος Κουρής, Δούκισσα Νομικού, Δημήτρης Καταλειφός, Παύλος Χαϊκάλης, Τάκης Σπυριδάκης, Σταμάτης Φασουλής, Ακύλλας Καραζήσης, Στάθης Λιβαθινός, Adrin Freiling, Δημήτρης Πιατάς, Μάκης Παπαδημητρίου, Λευτέρης Βογιατζής
Καταρχάς πρέπει να γνωρίζετε ότι οι κυρίες από τη Λιμόζ ονομάζονται λιμουζίνες, μας πληροφορεί ένας ήρωας του Νίκου Παναγιωτόπουλου απαντώντας σε τυχόν απορίες γύρω από τον τίτλο της ταινίας. Μιας κωμωδίας χαμηλών τόνων και παρεξηγήσεων, όπως επισημαίνει ο σκηνοθέτης. Μια Γαλλίδα από τη Λιμόζ, η Κολέτ, έρχεται στην Ελλάδα οδικώς σέρνοντας πίσω της έναν Γερμανό και έναν Ελληνα. Επιστήθιοι φίλοι και ερωτευμένοι μαζί της. Η ξανθιά λιμουζίνα έχει όλο το χρόνο να διαλέξει πιο θέλει για αγαπητικό. Ο Παναγιωτόπουλος εμπνέεται από διηγήματα του Ζάχου Ε. Παπαζαχαρίου. Επιστρέφει στα νεανικά του χρόνια στο Παρίσι του ’60 με σουρεαλιστική διάθεση αλλά και με το βάρος της σημερινής Ελλάδας στους ώμους. Η «Λιμουζίνα» είναι στιγμές που σε κερδίζει και στιγμές που σε χάνει.
Ο Ηρακλής και ο Σωτήρης!
Ηρακλής: η αρχή του θρύλου *
Σκηνοθεσία: Ρένι Χάρλιν
Ερμηνείες: Κέλαν Λατζ, Σκοτ Αντκινς, Λίαμ ΜακΙντράιρ, Λίαμ Γκάριγκαν, Ροξάν Μακί
Φανταστικό έπος του Ρένι Χάρλιν που θυμίζει περισσότερο την ιστορία του Μπεν Χουρ παρά τους άθλους του Ηρακλή της ελληνικής μυθολογίας. Η αισθητική της Τσινετσιτά της εποχής του Μασίστα, το graphic novel, η σαπουνόπερα και ο μεσσιανισμός μπήκαν στο δοκιμαστικό σωλήνα για να ξαναγεννηθεί, μεταλλαγμένος, ο μυθολογικός μας ήρωας.
Ο Δίας ξαπλώνει με την Αλκμήνη, σύζυγο του τυράννου της Τίρυνθας Αμφιτρύωνα, για να γεννηθεί ο Ηρακλής. Ο νεαρός ημίθεος ερωτεύεται την πριγκίπισσα της Κρήτης Ηβη, την οποία προορίζουν για σύζυγο του μεγαλύτερου αδελφού του, τού δειλού Ιφικλή. Ο Αμφιτρύωνας στέλνει τον Ηρακλή μαζί με τον ατρόμητο στρατηγό …Σωτήρη σε μια αποστολή στην Αφρική με απώτερο σκοπό την εξόντωσή τους. Ο Ηρακλής και ο Σωτήρης καταφέρνουν να επιζήσουν και γίνονται σκλάβοι-μονομάχοι στη Σικελία. Λίγο μετά έρχονται στην πατρίδα τους και καταφέρνουν να ξεσηκώσουν τον λαό κατά του Αμφιτρύωνα. Οι κεραυνοί του Δία θα γίνουν μαστίγιο στα χέρια του Ηρακλή που έχει κάτι από Μπεν Χουρ αλλά και από Σπάρτακο.
Ατμόσφαιρα για σινεφίλ
Στη χώρα των άλλων ** ½
Σκηνοθεσία: Χονγκ Σανγκ Σου.
Ερμηνείες: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Γιου Τζανσάν, Γιουν Γιουμί
Μια ισχνή, λιτή και ολίγον χαοτική ιστορία από τον Κορεάτη Χονγκ Σανγκ Σου. Εξαιρετικά σκηνοθετημένη, όμως, με εσωτερικό ρυθμό, ατμόσφαιρα και άριστη αίσθηση γεωμετρίας. Μια νεαρή σπουδάστρια κινηματογράφου βρίσκεται μαζί με την μητέρα της σε ένα παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο κάπου στην Κορέα. Εκεί αρχίζει να γράφει ένα σενάριο για μια ταινία με ηρωίδα την ίδια γυναίκα, τη Γαλλίδα Αν, που ζει μια ερωτική ιστορία, περίπου την ίδια, τρεις φορές. Το τέλος είναι διαφορετικό κάθε φορά, τα συναισθήματά της όμως παραμένουν ίδια.
Εγώ, ο εαυτός μου και η μαμά **
(Les garcons et Guillome, a table)
Κωμωδία- Διάρκεια 85’
Σκηνοθεσία: Γκιγιόμ Γκαγιέν
Παίζουν: Γκιγιόμ Γκαγιέν, Αντρέ Μαρκόν, Φρανσουάζ Φαμπιάν, Ντάιαν Κρούγκερ
«Εσπασε ταμεία» στη Γαλλία αυτή η υποτιθέμενη κωμωδία, που αν και υπόσχεται γέλιο, μας εκθέτει στο μελαγχολικό θέαμα ενός τύπου σε αναζήτηση σεξουαλικής ταυτότητας. Ο νεαρός Γκιγιόμ δεν διχάζεται απλώς μεταξύ γκέι και στρέιτ, αλλά είναι σίγουρος για το φύλο του. Μία ταινία που "έσπασε" τα ταμεία στη Γαλλία προσφέροντας άφθονο γέλιο, αλλά και προβληματισμό παρουσιάζοντας μια μελαγχολική διάσταση της πορείας για την αναζήτηση της σεξουαλικής ταυτότητας.