Νέες ταινίες: Ρομάντζο και μπλεξίματα σε Παρίσι και Μανχάταν

Νέες ταινίες: Ρομάντζο και μπλεξίματα σε Παρίσι και Μανχάταν

1' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η επανέκδοση της «Αμελί» (***) ανεβάζει το θερμόμετρο στα θερινά σινεμά της Αθήνας.

Η ταινία παίχτηκε για πρώτη φορά το 2001 και έγινε το απόλυτο κινηματογραφικό must στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα. Πραγματική λύτρωση για τον αμφιβληστροειδή, που άρχιζε να μπουχτίζει από τη βία που προσφερόταν απλόχερα σε σινεφίλ περιτύλιγμα. Η «Αμελί» του Ζαν Πιερ Ζενέ (ευφάνταστος σκηνοθέτης, που εκτινάχτηκε στα άστρα το 1991 χάρη στο «Delicatessen» για να προσγειωθεί ανώμαλα στην πραγματικότητα το 1997 με το χολιγουντιανό του «Alien») είχε φρεσκάδα, φαντασία, σκανδαλιά και, κυρίως, γαλλική φινέτσα. Ακαταμάχητα προσόντα μιας ταινίας που είχε για τίτλο της όνομα γυναίκας.

Την ημέρα που ο κόσμος πληροφορείται τον τραγικό θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα, η μοναχική Αμελί ξεθάβει από τον τοίχο του μπάνιου της ένα τσίγκινο κουτάκι με αντικείμενα από την παιδική ηλικία ενός αγοριού, το οποίο έζησε στο ίδιο διαμέρισμα στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Το κουτάκι με τον «θησαυρό» θα αλλάξει τη ζωή της. Η Αμελί θα ψάξει τον ιδιοκτήτη του κουτιού. Εχει περιέργεια να δει αν το μακρινό παρελθόν του, η χαμένη αθωότητα της ζωής, μπορεί να τον συγκινήσει.

Την Οντρέ Τοτού, που ταυτίστηκε με την Αμελί, θα τη δούμε και στη σημερινή δραματική κομεντί, επίσης γαλλική, «Μια Γαλλίδα στο Μανχάταν» (**). Ένας Γάλλος συγγραφέας (Ρομάν Ντουρί) μετά τον χωρισμό του πηγαίνει στη Νέα Υόρκη όπου μετακόμισε η πρώην του μαζί με τα παιδιά τους.

Θα φιλοξενηθεί από μια Γαλλίδα φίλη του (ομοφυλόφιλη που του είχε ζητήσει να τη βοηθήσει να γίνει μητέρα) και θα κάνει εικονικό γάμο με μια Κινέζα για να αποκτήσει την πράσινη κάρτα. Η ξαφνική έλευση μιας παλιάς του ερωμένης (Τοτού) περιπλέκει τα πράγματα. Η ελαφρότητα των σχέσεων και η νέου τύπου οικογένεια βρίσκονται στον πυρήνα μιας πολύχρωμης, ζωηρής, αλλά και ισχνής δραματουργικά ταινίας. Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει ο τρόπος που ο σκηνοθέτης Σεντρίκ Κλαπίς κινηματογραφεί τη Νέα Υόρκη.

Προβάλλονται επίσης το «Χέρι του ενός εκατομμυρίου» (* 1/2) του Κρεγκ Γκιλέσπι και η παρωδία γουέστερν «Χίλιοι τρόποι να πεθάνεις στην Αγρια Δύση» (**) του Σεθ ΜακΦάρλαν με τον ίδιο και τη Σαρλίζ Θέρον. Η πρώτη ταινία θεματικά φαντάζει ανάμεσα στο «Τζέρι Μαγκουάιρ» και στο «Slumdog Millionaire». Η δεύτερη έχει όλα τα φόντα για να γίνει η κωμωδία του καλοκαιριού, αδικείται όμως από πολλές σκηνές με υπερβολικά χοντροκομμένο χιούμορ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή