Ο Μπιλ Μάρεϊ, ο πιο εκκεντρικός σταρ του σύγχρονου αμερικανικού κινηματογράφου, δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας σε μια δραματική κομεντί που θέλει να μας πείσει πως τα φαινόμενα απατούν. Υποδύεται ένα μισάνθρωπο, σαν καρικατούρα του Dude από τον «Μεγάλο Λεμπόφσκι», ο οποίος θα αποδειχτεί άγιος στα μάτια ενός 12χρονου αγοριού.
Βετεράνος του Βιετνάμ που ζει με τον γάτο του και έχει εμμονή με το παλιό αυτοκίνητό του, ο Βίνσεντ είναι η προσωποποίηση της αποτυχίας: πίνει, τζογάρει, χρωστάει σε τοκογλύφους. Ο παράδεισός του θα γίνει κόλαση όταν θα εγκατασταθεί στο διπλανό σπίτι μια χωρισμένη μητέρα με τον γιο της, τον Ολιβερ. Η γυναίκα προσλαμβάνει τον Βίνσεντ να προσέχει το παιδί τις ημέρες που κάνει υπερωρίες στη δουλειά της. Αυτός δέχεται και ο Όλιβερ βρίσκει τον πιο απίθανο προστάτη που θα μπορούσε να φανταστεί ένας νεοφερμένος κι αδύναμος πιτσιρικάς στην υποβαθμισμένη γειτονιά τους.
Ο Βίνσεντ, ένα ασυμβίβαστο κουρέλι της ζωής, κρύβει μέσα του τεράστια αποθέματα ευαισθησίας, τρυφερότητας και αγάπης. Ο γεροπαράξενος Βίνσεντ, κολλημένος με την εποχή που ο Ντίλαν τραγουδούσε το «Shelter from the Storm», θα καλύψει το κενό της πατρικής απουσίας για τον Ολιβερ, αλλά και για το νεογέννητο παιδί μιας Ρωσίδας πόρνης. Η Μελίσα Μακ Κάρθι (η μητέρα του Ολιβερ) είναι και αυτή εξαιρετική.
«Ιda» (***). Ο Πάβελ Παβλικόφσκι (το αγγλικό «Τελευταίο καταφύγιό» του είχε βραβευτεί πριν από χρόνια στη Θεσσαλονίκη) επιστρέφει στην πατρίδα του, την Πολωνία, γι’ αυτή την ταινία. Εξαίρετη δουλειά, ως προς το ύφος και την ατμόσφαιρα της σκηνοθεσίας του: η φόρμα είναι σαν φόρος τιμής στο πολωνικό σινεμά της δεκαετίας του ’60. Ως προς το περιεχόμενο, το ασπρόμαυρο «Ida», που δεν έχει ίχνος δημαγωγίας, παραπέμπει σε μια βουβή, μελαγχολική και φοβισμένη μεταπολεμική Πολωνία, ανάμεσα στο φάντασμα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και στη βαριά σκιά του καθολικισμού.
Η Ιντα, μια ορφανή που μεγάλωσε σε μοναστήρι, λίγο πριν δώσει τον όρκο της καλόγριας βγαίνει στον κόσμο για να συναντήσει το μοναδικό συγγενικό της πρόσωπο, τη Βάντα, μια δικαστή που όπως η ίδια ομολογεί έχει στείλει στην αγχόνη πολλούς «εχθρούς του λαού». Η Βάντα πληροφορεί την Ιντα πως οι γονείς της ήταν Εβραίοι που εκτελέστηκαν όταν αυτή ήταν μωρό. Οι δύο γυναίκες διασχίζουν τη χώρα για να δουν τον τάφο όπου έχουν ταφεί οι γονείς της Ιντα. Σε ένα σταθμό της περιπλάνησής τους η Ιντα θα γνωρίσει έναν νεαρό μουσικό της τζαζ.
«Σκουπίδια» (** 1/2) Ο Στίβεν Ντάλντρι μεταφέρει στην οθόνη το μυθιστόρημα του Αντι Μάλιγκαν (εκδόσεις Πατάκης). Μια παρέα παιδιών, σύγχρονοι Ολιβερ Τουίστ στις παρυφές της χωματερής του Ρίο, θα εμπλακούν σε μια περιπέτεια που θα ζήλευε και ο Ιντιάνα Τζόουνς. Βρίσκουν στα σκουπίδια ένα πορτοφόλι και μπαίνουν στο στόχαστρο ενός αστυνομικού που ενεργεί για λογαριασμό ενός διεφθαρμένου πολιτικού. Καταιγιστικός ρυθμός, αισθητική βιντεοκλίπ και χριστιανικά μηνύματα: Μια Βίβλος, στην οποία βρίσκεται η λύση ενός κώδικα, καταλαμβάνει θέση θησαυρού σε αυτό το επικίνδυνο κυνηγητό στις φαβέλες και στους δρόμους του Ρίο.
«Ούτε να πεθάνεις δεν μπορείς» (*). Αδιάφορη ταινία, μεταξύ γκαγκστερικής ηθογραφίας και μαύρης κωμωδίας, που βγαίνει στις αίθουσες λόγω της παρουσίας του Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν στο καστ. Προβάλλεται και η οικογενειακή κομεντί «Η κακή μέρα από το πρωί φαίνεται» με τον Στιβ Καρέλ.