Παρά τον χιονιά, η θερμοκρασία ανεβαίνει κατακόρυφα στις κινηματογραφικές αίθουσες χάρη σε δύο βιογραφίες και μια μαύρη κωμωδία από το Ισραήλ. Υπάρχουν και δύο αξιόλογα ελληνικά ντοκιμαντέρ: το «Μια οικογενειακή υπόθεση», για τη μουσική οικογένεια των Ξυλούρηδων, και το «Anaparastasis» για τον συνθέτη Γιάννη Χρήστου. Μην τα αγνοήσετε.
Ο κος Τέρνερ *****
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ
Σκηνοθεσία: Μάικ Λι
Ερμηνείες: Τίμοθι Σπολ, Μάριον Μπέιλι, Ντόροθι Ατκινσον, Πολ Τζέσον, Μάρτιν Σάβατζ
Ο «Κος Τέρνερ» διαθέτει έναν εξαιρετικό πρωταγωνιστή, τον Τίμοθι Σπολ. Η ενστικτώδης ερμηνεία του Σπολ και η αριστοτεχνική σκηνοθεσία του Μάικ Λι τον απομακρύνουν από τον ακαδημαϊσμό, στον οποίο βαλτώνουν συνήθως οι βιογραφικές ταινίες εποχής. Ο Λι αφήνει την ιδιωτική ζωή του Βρετανού ζωγράφου Τζόζεφ Μάλορντ Τέρνερ (1775-1851) να κυλήσει ασχολίαστα μπροστά από τον φακό του. Η προσοχή του είναι στο βάθος πεδίου του κάδρου του: στον νέο ορίζοντα που δημιούργησε στη ζωγραφική του 19ου αιώνα ο Τέρνερ. Σπουδαίος ζωγράφος, παθιασμένος με τη φύση και ιδιαίτερα με τη θάλασσα. Στις τοπιογραφίες του, η θυελλώδης ένταση του χρώματος έφερε την αισθαντικότητα στη θέση της καλλιγραφίας. Η ιδιωτική ζωή του Τέρνερ προσφερόταν για σκανδαλολογία, ο Λι όμως είχε αλλού το μυαλό του. Το κάδρο του φλερτάρει με το τελάρο του Τέρνερ, ενώ η σκέψη του στριφογυρίζει γύρω από την ηθική, αλλά και τα δαιμόνια της ψυχής του Τέρνερ, ο οποίος θεωρούσε την τέχνη του δημόσιο αγαθό.
Το επίσης βρετανικό «Παιχνίδι της μίμησης» (***), από τον Νορβηγό Μόρτεν Τίλντουμ, χρωστάει πολλά στην ερμηνεία του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς (ο τηλεοπτικός Σέρλοκ Χολμς). Χωρίς αυτόν θα είχαμε μια άνευρη ταινία χωρίς προσανατολισμό και ταυτότητα. Πρόκειται για βιογραφία του Αλαν Τιούρινγκ, ιδιοφυούς μαθηματικού του 20ού αιώνα και πατέρα των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ο Τιούρινγκ στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έσπασε τον κώδικα επικοινωνίας των ναζί συμβάλλοντας καθοριστικά στην έκβαση του πολέμου. Το 1952 καταδικάστηκε με την κατηγορία της… ομοφυλοφιλίας (υπήρχε τέτοιος νόμος στη Βρετανία) και του επιβλήθηκε «χημικός ευνουχισμός». Δύο χρόνια μετά αυτοκτόνησε.
– Η μικρή ευχάριστη έκπληξη της εβδομάδας είναι το «Big Bad Wolves: στο στόμα των λύκων» (*** 1/2). Κάτι σαν «Reservoir Dogs» α λα εβραϊκά – ως προς το ύφος και το στυλ. Η μαύρη κωμωδία, το σπλάτερ, το θρίλερ, αλλά και το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας μπαίνουν στο μπλέντερ των Ισραηλινών Ααρον Κεσάλες και Ναβότ Παπουσάντο. Το σενάριο έχει κάποιες αυθαιρεσίες, όμως πιο ανατριχιαστικά βέβηλη και συγκαλυμμένα πολιτική ταινία γύρω από το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» δεν θα μπορούσε να γίνει.
Απογοητευτική είναι η ελληνοφινλανδική συμπαραγωγή «Περιπέτεια στο Αιγαίο» (*). Σαν επεισόδιο τηλεοπτικού ανθυπο-Μαγκάιβερ.