Εάν λειτουργούσε ο νόμος της αγοράς δεν θα συνωστίζονταν μια ντουζίνα νέες ταινίες σε θερινά σινεμά κάθε Πέμπτη βράδυ. Οι επιλογές των διανομέων ίσως γίνονταν με πιο αυστηρά κριτήρια και έδιναν ώθηση σε εκείνες τις ταινίες που έχουν τα φόντα να αναδειχτούν σε μικρά ή μεγάλα κινηματογραφικά γεγονότα του καλοκαιριού.
Εάν λειτουργούσε ο νόμος της αγοράς, οι χαρισματικές ταινίες, που δεν έχουν DNA blockbuster, ίσως κατέρριπταν το στερεότυπο του σινεφίλ και επικοινωνούσαν πιο εύκολα με το κοινό. Επίσης, θα είχε ενδιαφέρον να δούμε αν θα βοηθούσε την εμπορική δυναμική του ισπανικού «Μικρού νησιού», της επιτυχίας της προηγούμενης εβδομάδας, η δημοσιότητα: αν η ταινία κατάφερνε να βρει ζωτικό χώρο στις «ενημερωτικές», «πολιτιστικές» και «ψυχαγωγικές» εκπομπές των τηλεοπτικών καναλιών.
Η επιτυχία της (9.968 εισιτήρια σε μία εβδομάδα προβολής σε 15 αίθουσες της επικράτειας) θα ’ταν στρατηγικό λάθος να θεωρηθεί ανέλπιστη και τυχαία. Κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να κάνει προγνώσεις για το box office, όμως, αν αφεθούμε στη μοίρα θα δικαιώσουμε τη λογική τού «πάρε κόσμε» και τού «ό,τι κάτσει».
Εάν λειτουργούσε ο νόμος της αγοράς, ίσως ξαναβλέπαμε τις μικρές εκπλήξεις του περασμένου χειμώνα σε προγράμματα προνομιακών θερινών σινεμά. Ταινίες, που δεν τους δόθηκε ο απαραίτητος χρόνος.
Εάν λειτουργούσε ο νόμος της αγοράς, τα θερινά σινεμά ίσως αναδεικνύονταν σε αληθινές ψυχαγωγικές οάσεις της πόλης.
Η τεχνητή μεγέθυνση του «κύκλου εργασιών» της διανομής δεν αποτελεί απόδειξη υγείας της κινηματογραφικής αγοράς. Είναι έκφραση ανορθολογισμού και απελπισίας. Οι διανομείς αδειάζουν ράφια ελπίζοντας σε ένα θαύμα.
Παράλληλα, οι ιδιοκτήτες θερινών κινηματογράφων –εκεί παίζεται μεγαλύτερο δράμα– σε λίγο θα ελπίζουν μόνο στον κύκλο εργασιών του κυλικείου. Θα φτάσουμε σε σημείο η ταινία να θεωρείται «κράχτης» για το ποπ κορν.