O Μπρους Γουίλις και ο Μελ Γκίμπσον μεγάλωσαν και δείχνουν να «το παράτησαν». Ο Σταλόνε είναι πλέον ικανός μόνο να κοιτάζει απειλητικά. Οι χολιγουντιανές ταινίες δράσης γέμισαν με ήρωες κόμικς, οι οποίοι παλεύουν μπροστά από τις «πράσινες οθόνες» των ειδικών εφέ με εχθρούς και (πολλές φορές) σκηνικά κατασκευασμένα αποκλειστικά στον Η/Υ. Παρ’ όλα αυτά, ο Τομ Κρουζ, ο τελευταίος των αυθεντικών action heroes, στα 53 του πια, συνεχίζει να «κοπανιέται» σε καπό αυτοκινήτων, να οδηγεί μηχανές με ιλιγγιώδη ταχύτητα χωρίς κανένα προστατευτικό εξοπλισμό, και γενικώς να εκτελεί ο ίδιος τα περισσότερα από τα επικίνδυνα stunt των ταινιών του, αρνούμενος να αποδεχτεί πιο «τεχνολογικές» λύσεις στις σκηνές δράσης ή έστω τη χρήση κασκαντέρ.
Η τελευταία εκδοχή της «Επικίνδυνης αποστολής» (κυκλοφορεί από την περασμένη Πέμπτη στις αίθουσες), της σειράς ταινιών που καθιέρωσε τον Κρουζ στη συνείδηση του κοινού, δεν παρουσιάζει κάτι το ιδιαίτερο ή το πρωτότυπο. Αντιθέτως, πρόκειται για μια αξιοπρεπή επανάληψη των προηγουμένων, μια σειρά από σεκάνς καταιγιστικής δράσης, πασπαλισμένη με δόσεις χιούμορ και βέβαια στυλάτους πρωταγωνιστές. Συγκεκριμένα, οι Τζέρεμι Ρένερ, Βινγκ Ρέιμς και Σάιμον Πεγκ επιστρέφουν – ο τελευταίος με πιο ενισχυμένο ρόλο τόσο στο κωμικό όσο και στο πιο «σοβαρό» πεδίο. Μαζί τους, ως νέα γυναικεία παρουσία, η Σουηδή καλλονή Ρεμπέκα Φέργκιουσον («Ηρακλής») και, ως γκεστ, ο Αλεκ Μπάλντουιν.
Τίποτα και κανένας, ωστόσο, δεν επισκιάζει τον Τομ Κρουζ. Ο Αμερικάνος σταρ γυρίζει σε τέλεια φόρμα, στον ρόλο του πράκτορα Ιθαν Χαντ, ο οποίος αυτήν τη φορά θα βρεθεί κυνηγημένος από εχθρούς αλλά και πρώην συνεργάτες, μετά την επίσημη διάλυση της ΙMF, της περίφημης μονάδας «αδύνατων αποστολών», όπου υπηρετεί. Προκειμένου να καθαρίσει το όνομά του, ο Χαντ θα αναλάβει, με τη βοήθεια λίγων πιστών φίλων και της αμφιλεγόμενης πράκτορα Ισλα Φάουστ (Φέργκιουσον), να αποκαλύψει τη δράση του λεγόμενου «Συνδικάτου», μιας τρομοκρατικής οργάνωσης με διασυνδέσεις στις μυστικές υπηρεσίες. Το σενάριο του Κρίστοφερ ΜακΚουάρι, ο οποίος υπογράφει και τη σκηνοθεσία, επιδιώκει τις ανατροπές και τις αναπάντεχες εξελίξεις, καταλήγοντας πάντως μάλλον να μπερδέψει τον θεατή με διπλούς ή τριπλούς πράκτορες και τις ανάλογες εύκολες λύσεις που δίνονται τελικά σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ολα αυτά, ωστόσο, λίγη σημασία έχουν. Αυτό που μετράει είναι ο Τομ Κρουζ, το ταξίδι (η αποστολή θα τον οδηγήσει αυτήν τη φόρα στο Λονδίνο, το Μαρόκο, και τη Βιέννη), το κλασικό πια μουσικό θέμα και οι «κακοί» που θα βρεθούν στον δρόμο του. Ως μπόνους παίρνουμε και μια ομολογουμένως πολύ καλή σκηνή μονομαχίας, χορογραφημένη πάνω στη δραματική μουσική υπόκρουση παράστασης της Οπερας της Βιέννης. Επιπλέον, η Ρεμπέκα Φέργκιουσον στέκεται δίπλα στον πρωταγωνιστή πολύ πιο δυναμικά και ισορροπημένα από τη μέση όμορφη, σχετικά παθητικοποιημένη, γυναίκα-συνοδό που συναντάμε σε παρόμοια φιλμ.
Γυρνώντας στο είδος των ταινιών με τους παραδοσιακούς action heroes, διαπιστώνουμε όντως πως αυτοί αρχίζουν να εκλείπουν. Ο Τζον Μακλέιν («Πολύ σκληρός για να πεθάνει»), ο Μάρτιν Ριγκς («Φονικό όπλο»), ακόμα και ο Τζέισον Μπορν του Ματ Ντέιμον δύσκολα βρίσκουν τα αντίστοιχά τους στο σινεμά του 2015· ίσως και επειδή το κοινό δεν «ψήνεται» πλέον με κοινούς θνητούς που επιβιώνουν από ξύλο, εκρήξεις, σφαίρες και… κριτικούς κινηματογράφου, σχεδόν αγρατζούνιστοι, για να χαθούν στη συνέχεια στο ηλιοβασίλεμα.
Προτιμά τους ήρωες των κόμικς, οι οποίοι, ως τέτοιοι, φαίνεται να έχουν λίγο πολύ το ελεύθερο σε κάθε είδους εξωφρενική σεναριακή απόδραση και σοφιστεία. Οι μόνοι που συνεχίζουν να ερμηνεύουν τέτοιους «μπανάλ» ρόλους είναι ο Λίαμ Νίσον (σε ένα βαθμό) και βέβαια ο Τομ Κρουζ με τις «Επικίνδυνες αποστολές» του. Μέσα από αυτό το πρίσμα, τo «Μυστικό έθνος», όπως τιτλοφορείται η νέα εκδοχή, πυροδοτεί μια ιδιότυπη νοσταλγία για ένα σινεμά όχι απαραίτητα ποιοτικό, αλλά σίγουρα πιο «μάτσο»: ταινίες περισσότερο αυθεντικές, οι ηθοποιοί των οποίων μπορεί τελικά να έβγαιναν σκανδαλωδώς αλώβητοι στο σενάριο, όμως χρειαζόταν να σπάσουν και 2-3 (αληθινά) πλευρά στα γυρίσματα για να το πετύχουν. Φυσικά, το κοινό, όπως και οι τάσεις στον κινηματογράφο, είναι στοιχείο δυναμικό. Ο Τομ Κρουζ, από την άλλη, γυρίζει ήδη την 6η συνέχεια…
Οι εκδοχές
Ο Ιθαν Χαντ, ως λιγότερο στυλάτος αλλά πιο σκληροτράχηλος –και Αμερικανός– Τζέιμς Μποντ, είναι ένας από τους πιο γνωστούς και επιτυχημένους χαρακτήρες σε ταινίες δράσης. Η πρώτη «Επικίνδυνη αποστολή» κυκλοφόρησε το 1996, σχεδόν μια 20ετία πριν, με τη σκηνοθεσία του Μπράιν ντε Πάλμα και την Εμανουέλ Μπεάρ δίπλα στον ανερχόμενο τότε Τομ Κρουζ. Αξέχαστη η σκηνή με την αγωνιώδη πτώση του Χαντ προς το δάπεδο ενός δωματίου (το οποίο δεν έπρεπε να αγγίξει). Το σίκουελ ήρθε τέσσερα χρόνια μετά, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Τζον Γου αυτήν τη φορά, πετυχαίνοντας εκπληκτικές επιδόσεις στις εισπράξεις και καταξιώνοντας τον Κρουζ στο πάνθεον των action heroes. Η τρίτη εκδοχή ανατέθηκε στον Τζ. Τζ. Αμπραμς των «Lost», «Star Trek» και της πολυναναμενόμενης επανέναρξης του «Πολέμου των άστρων»: αυτό που έμεινε τελικά περισσότερο ήταν μια από τις πιο εξωφρενικές «νεκραναστάσεις» που έχουμε δει στο σινεμά. Σχετικά καλύτερη, τέλος, ήταν η τέταρτη συνέχεια του animator Μπραντ Μπερντ, με την εντυπωσιακότατη σκηνή της κατεδάφισης του Κρεμλίνου και τους Τζέρεμι Ρένερ και Πόλα Πάτον να προστίθενται στο καστ.