Ο Γουές Κρέιβεν δεν θα μείνει στην ιστορία ως ο σπουδαίος σκηνοθέτης των πολλών Οσκαρ και των ταλέντων που ανέδειξε. H καριέρα του δεν περιλαμβάνει πολλές σημαντικές βραβεύσεις, ούτε καν μεγάλο αριθμό ταινιών αναλογικά με τα χρόνια κατά τα οποία ήταν ενεργός. Ο Αμερικανός δημιουργός, ωστόσο, ο οποίος έφυγε προχθές από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών, θα μείνει για πάντα στη συνείδηση του κοινού ως ο μεγάλος μάστορας του τρόμου, ο άνθρωπος που έθρεψε το «εφιάλτη» του σύγχρονου αμερικανικού φαντασιακού και τον έκανε μέρος της ποπ κουλτούρας.
Το 1972, ο Κρέιβεν δεν θα διστάσει να διασκευάσει την περίφημη «Πηγή των παρθένων» του Ινγκμαρ Μπέργκμαν, του οποίου ήταν θαυμαστής, σε μια εκδοχή προσαρμοσμένη στα αμερικανικά πρότυπα της εποχής, δημιουργώντας το καλτ πετράδι «Το τελευταίο σπίτι στα αριστερά». Αυτή ήταν μόνο η αρχή: ακολούθησε το επίσης κλασικό σήμερα «Αίμα στους λόφους», η πρώτη ταινία του που θα βρει τον δρόμο και για σίκουελ. Την ίδια χρονιά με αυτό (1984), ωστόσο, ο Κρέιβεν θα συστήσει στο κοινό έναν από τους πιο θρυλικούς (και τρομακτικούς) ήρωες της κινηματογραφικής ιστορίας. Ο Φρέντι Κρούγκερ από τον «Εφιάλτη στον δρόμο με τις λεύκες» στοίχειωνε τα όνειρα των θυμάτων του, σκοτώνοντάς τα τελικά στον ύπνο τους. Η εκπληκτική δημοφιλία της ταινίας, τόσο στο σινεμά όσο και στο εκρηκτικά ανερχόμενο τότε μέσο της βιντεοκασέτας, μετέτρεψε τον τίτλο της σε στερεοτυπική φράση και προκάλεσε τη δημιουργία αρκετών συνεχειών με ποικίλα (αισθητικά) αποτελέσματα.
Ακόμα πιο «ώριμος» από τον Κρούγκερ ήταν ο δεύτερος εμβληματικός χαρακτήρας του Κρέιβεν, τον οποίο έχτισε σε συνεργασία με τον σεναριογράφο Κέβιν Γουίλιαμσον. Ο περίφημος Μασκοφόρος από την «Κραυγή αγωνίας» εξελίχθηκε επίσης σε αξέχαστη καλτ φιγούρα, ενώ η ίδια η ταινία αποτελεί υπόδειγμα αυτοαναφορικότητας και αυτοανάλυσης όσον αφορά το είδος του τρόμου. Αυτοί οι δύο «κακοί» ήρωες αποτελούν τελικά και την κληρονομιά του Γουές Κρέιβεν· είναι «τα τέρατα κάτω από το κρεβάτι σου, μέσα στην ντουλάπα, μέσα στο μυαλό σου», όπως τραγουδούν και οι Metallica, οι φιγούρες εκείνες που καθρεφτίζουν τις πιο σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης φύσης. Γι’ αυτό ίσως είναι και τόσο ελκυστικές.