Η εβδομάδα της Δράμας

Δημήτρης Αθηνάκης

15.09.2015 • 13:32

Φτάνοντας στη Δράμα, κάθε χρόνο την ίδια εποχή, παρακολουθώ την έντονη κινητικότητα για το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της πόλης· όχι μόνο τις προετοιμασίες εκ μέρους του αντίστοιχου πολιτιστικού οργανισμού, αλλά και την αδημονία των Δραμινών για την έναρξη του θεσμού. Πόλεις όπως η Δράμα έχουν ελάχιστες ευκαιρίες να κλείσουν για λίγο τα μάτια μπροστά στη μαύρη τρύπα της δύσκολης καθημερινότητά τους. Και αυτή τη φορά η επίσκεψή μου εδώ χρωματίζεται από τον αναβρασμό του 38ου Φεστιβάλ που ξεκίνησε χθες, 14 Σεπτεμβρίου. Φέτος, οι δυσκολίες είναι ακόμη μεγαλύτερες, με το 1/3 της χρηματοδότησης από το ΥΠΠΟ (μόλις 100.000 ευρώ, κι αυτά με επίπονη προσπάθεια του δημάρχου Δράμας Χριστόδουλου Μαμσάκου και του καλλιτεχνικού διευθυντή του φεστιβάλ Αντώνη Παπαδόπουλου) και με την απουσία χρηματοδότησης, για πρώτη φορά φέτος, από την ΕΡΤ (η οποία, ωστόσο, χρηματοδοτεί τα βραβεία της διοργάνωσης). Η διευθύντρια συντονισμού του φεστιβάλ Ελευθερία Καβάκα, για πολλά χρόνια ατμομηχανή της διοργάνωσης, είπε στην «Κ» ότι ναι μεν ο προϋπολογισμός μειώθηκε κατά πολύ, η φιλοξενία των κινηματογραφιστών περιορίστηκε στο ελάχιστο και η όλη διοργάνωση περνάει από τα χέρια ελάχιστων αλλά αποτελεσματικών ανθρώπων, εντούτοις το φετινό φεστιβάλ δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις διοργανώσεις των «καλών» εποχών δίχως κανένα «σκόντο» στην ποιότητα και στο πλήθος των ταινιών που συμμετέχουν, στις παράλληλες εκδηλώσεις και στα αφιερώματα. Στα μεγάλα κέρδη της φετινής διοργάνωσης συγκαταλέγεται η πρώτη συμμετοχή της Fipresci, της «φειδωλής» και «δύσκολης» Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου, η οποία θα απονείμει το δικό της βραβείο στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα. Περπατώντας στην πόλη και παρατηρώντας τις αφίσες του φεστιβάλ στις βιτρίνες, σκέφτομαι τις μικρές χαρές που γενναιόδωρα προσφέρουν οι θεσμοί σε μια πόλη· αναλογίζομαι ότι το πείσμα των διοργανωτών είναι η κινητήριος δύναμη για να μη βουλιάξουν κι άλλο οι πόλεις. Κι ας είναι εξοργιστικό το απύθμενο «τίποτα» που προσέφερε η κυβέρνηση της αλόγιστης παροχολογίας. Ας είναι.