Η Δύναμη «ξύπνησε» και στην Ελλάδα… Από την περασμένη Πέμπτη, οπότε κυκλοφόρησε στις ελληνικές αίθουσες, η επιστροφή του «Πολέμου των Αστρων» έχει προκαλέσει έναν μικρό σεισμό. Μπορεί οι ουρές στα multiplex να μην έφτασαν σε μήκος εκείνες των «ένδοξων» εποχών, ωστόσο αυτό μάλλον οφείλεται στο Διαδίκτυο: οι περισσότεροι έρχονταν το βράδυ του Σαββάτου στον πολυκινηματογράφο του Ρέντη με τα εισιτήρια τυπωμένα από το σπίτι. Για του λόγου το αληθές, το άνοιγμα των 137.000 εισιτηρίων για το πρώτο τετραήμερο αποτελεί ρεκόρ για οποιαδήποτε χριστουγεννιάτικη κυκλοφορία στη χώρα μας. Παραπάνω, ωστόσο, και από τους αριθμούς είναι ο ενθουσιασμός που επικρατεί αυτές τις ημέρες γύρω και μέσα στους κινηματογράφους, ο οποίος κάνει τη διαφορά.
Κάποιοι καταφθάνουν ντυμένοι Τζεντάι. Αλλοι βλέπουν την ταινία back to back ή ξαναπηγαίνουν την επόμενη ημέρα – έχω υπόψη μου άτομο που το έκανε 5 ημέρες στη σειρά. Σχεδόν σε κάθε αίθουσα, η έναρξη με τα χαρακτηριστικά «γράμματα», καθώς και άλλες σκηνές του φιλμ χαιρετίζονται με χειροκροτήματα και κραυγές… πολέμου, όπως περίπου γινόταν με τον τρίτο «Αρχοντα των δαχτυλιδιών» πριν από μια δεκαετία. Η ίδια η ταινία βοηθά σε αυτό: ο Τζ. Τζ. Αμπραμς έχει δημιουργήσει ένα έργο που ανακαλεί άψογα ολόκληρο το θρυλικό σύμπαν της πρώτης κλασικής τριλογίας του Τζορτζ Λούκας. Κανείς δεν ενδιαφέρεται αν ο νέος «Πόλεμος των Αστρων» έχει σεναριακά κενά (που έχει) ή αν αφήνει αναπάντητα ερωτήματα, από τη στιγμή που το παραμύθι και η μαγεία έχουν επιστρέψει. Αλλωστε, είναι και ελάχιστοι εκείνοι που θα μπουν στον κόπο να διαβάσουν κριτικές για τη συγκεκριμένη ταινία, που πιο πολύ μοιάζει με θρησκεία. Οι «πιστοί» απλώς δεν τις χρειάζονται…