Τέλος εποχής για το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που μπαίνει στην τελική ευθεία της φετινής διοργάνωσης έχοντας για τελευταία φορά στο τιμόνι του καλλιτεχνικού διευθυντή τον Δημήτρη Εϊπίδη, τον ιδρυτή του, ο οποίος παραιτήθηκε πριν από ένα μήνα. Δύσκολη στροφή για ένα φεστιβάλ, που ξεκίνησε σαν φιλόδοξο πείραμα και έγινε θεσμός. Η φετινή, 18η διοργάνωση, από τις 11 έως τις 20 Μαρτίου, είναι η πιο κρίσιμη καμπή του θεσμού: αφήνει πίσω την εφηβεία του για να μπει στην ομίχλη της ενήλικης ζωής του. «Οταν ξεκινούσαμε, δεν είχα προβλέψει ότι θα είχε τόσο μακρά διάρκεια αυτή η προσπάθεια. Επέμενα όμως, γιατί αγαπάω το ντοκιμαντέρ. Νομίζω ότι η εναλλακτική ενημέρωση είναι βασικό στοιχείο του σύγχρονου πολιτισμού», είχε πει στην «Κ» ο Δημήτρης Εϊπίδης με αφορμή μια επετειακή εκδήλωση για τα 15 χρόνια του φεστιβάλ.
Ταινίες από το βάθος αλλά και την επιφάνεια της πραγματικότητας θα προβληθούν και φέτος. Μια πρώτη εικόνα των προγραμμάτων τις 18ης διοργάνωσης πήραμε από τα highlights που ανακοίνωσε η οργανωτική επιτροπή. Στο «Claude Lanzmann: Spectres of the Shoah» του Ανταμ Μπενζίν, που είναι υποψήφιο για Οσκαρ, ο Γάλλος δημιουργός Κλοντ Λαζμάν μιλάει για το μνημειώδες ντοκιμαντέρ του, «Shoah», γύρω από το Ολοκαύτωμα.
Στο «Νο Home Movie», κύκνειο άσμα της Σαντάλ Ακερμάν, η Βελγίδα σκηνοθέτις συνθέτει ένα συγκινητικό πορτρέτο της μητέρας της, επιζήσασας του Αουσβιτς.
Στο «Uncle Howard», ο Ααρον Μπρούκνερ μιλάει για τον θείο του Χάουαρντ Μπρούκνερ, επίσης σκηνοθέτη, και για τη σχέση του με τον Γουίλιαμ Μπάροουζ. Το «Janis: Little GirlBlue» της Εϊμι Μπεργκ είναι ένα πορτρέτο της Τζάνις Τζόπλιν.
Οψεις της σύγχρονης πραγματικότητας αφορούν το «White Range» και το «Racing Extinction». Στο πρώτο ο Φινλανδός Αρτο Χαλόνεν διερευνά το πρόβλημα του bullying. Στη δεύτερη, ο ελληνικής καταγωγής Αμερικανός Λουί Ψυχογιός κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την οικολογική καταστροφή.