Ο Τέρενς Ντέιβις, γέννημα θρέμμα του Λίβερπουλ, είναι ο πιο ιδιόρρυθμος της γενιάς των Βρετανών σκηνοθετών της οποίας επιφανείς εκπρόσωποι είναι ο Στίβεν Φρίαρς, ο Μάικ Λι και ο μεγαλύτερός τους ηλικιακά Κεν Λόουτς. Η ιδιορρυθμία του, η οποία τον έκανε ιδιαίτερα αγαπητό στο σινεφίλ κοινό, θα λέγαμε πως έγκειται στη διακριτή απόστασή του από τον παροιμιώδη αγγλικό ρεαλισμό, αλλά και από την καλλιγραφία της ηθογραφίας ή του ακαδημαϊσμού.
Ο Ντέιβις ήταν πάντα μέσα και έξω από τα είδη. Εδωσε ξεχωριστή υφή στο μελόδραμα, στην ταινία εποχής, αλλά και στο ντοκιμαντέρ (χαρακτηριστικό παράδειγμα, το «Of Time And The City» για το Λίβερπουλ). Αν του βάζαμε ετικέτα, θα διαλέγαμε αυτή του φορμαλιστή που δεν είναι «δήθεν». Οι ταινίες του δεν είναι κάδρα νεκρής φύσης, έχουν γοητευτικές εικόνες, απαράμιλλης εικαστικής ομορφιάς, παλλόμενες από ανθρώπινα δράματα.
Θα μπορούσαμε, επίσης, να χαρακτηρίσουμε τον Ντέιβις τον κατεξοχήν σκηνοθέτη της παραπάνω γενιάς που έκανε τη γυναίκα επίκεντρο στο κινηματογραφικό του σύμπαν. Στο «Βαθύ μπλε του έρωτα» (The Deep Blue Sea), ένα από σπουδαιότερα βρετανικά μελοδράματα της τελευταίας εικοσαετίας, οδήγησε τη Ρέιτσελ Βάις στην πιο συναρπαστική της ερμηνεία, αφήνοντας την ψυχολογία της να καθορίσει το ύφος της φωτογραφίας και την ατμόσφαιρα της ταινίας. Στο «Α Quiet Passion» εμπιστεύθηκε τη Σίνθια Νίξον (του «Sex and the City») για τον ρόλο της Αμερικανίδας ποιήτριας Εμιλι Ντίκινσον και δικαιώθηκε, κρίνοντας από τα σχόλια για την ταινία στην πρόσφατη Μπερλινάλε. Στο «Ενα τραγούδι για το ηλιοβασίλεμα» (Sunset Song), το οποίο προηγήθηκε της βιογραφίας της Ντίκινσον, στηρίχθηκε στην Αγκνες Ντέιν, πρώην μοντέλο που στάθηκε με αξιώσεις σε ένα δράμα εποχής.
Το «Ενα τραγούδι για το ηλιοβασίλεμα» βασίζεται στο ομότιτλο κλασικό μυθιστόρημα του συγγραφέα Λιούις Γκράσικ Γκίμπον. Εκτυλίσσεται πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στη Σκωτία, σε μια αγροτική περιοχή του Αμπερντίν, όπου «μόνον οι ανόητοι δεν είναι δυστυχείς». Η ηρωίδα του βιβλίου και της ταινίας, η Κρις πιστεύει όμως πως υπάρχει ομορφιά στον κόσμο και πως αξίζει να ψάξει για να τη βρει. Μοναχοκόρη και άριστη μαθήτρια, ονειρεύεται να γίνει δασκάλα. Ο πατέρας της, αυστηρός προτεστάντης, περισσότερο καταπιεστικός με τον μεγάλο του γιο, τρέφει αδυναμία για τη θυγατέρα του.
Η αυτοκτονία της μητέρας της Κρις θα σημαδέψει την εφηβεία του κοριτσιού και θα το αναγκάσει να αναλάβει το σπίτι. Λίγο μετά, η Κρις θα πάρει και το αγρόκτημα στα χέρια της. Η οικογένεια, με τη γυναίκα ισότιμη δίπλα τον άντρα, φαντάζει σαν μια ουτοπία στο κέντρο της πανέμορφης φύσης του Αμπερντίν. Ο πόλεμος θα μετατρέψει το δράμα σε τραγωδία και θα επαναφέρει την «τάξη» που διαταράχθηκε.
Το «Βαθύ μπλε του έρωτα», μια κοινωνική τοιχογραφία της Αγγλίας πριν και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν η ιστορία μιας γυναίκας που έπεσε στη δίνη ενός ψεύτικου έρωτα και κατέστρεψε συνειδητά τον επιτυχημένο (κοινωνικά) γάμο της για χάρη του. Το «Ενα τραγούδι για το ηλιοβασίλεμα», μια κοινωνική τοιχογραφία της Σκωτίας, είναι η ιστορία μιας γυναίκας που ονειρεύεται σε έναν τραχύ κόσμο αντρών.
Ανισο φιλμ. Στο πρώτο μισό του η δραματουργική στιβαρότητα, ο λυρισμός και το καδράρισμα που θυμίζει ζωγραφική το απογειώνουν σε αριστούργημα. Στο δεύτερο, αρχίζει η πτώση.
Το βαρομετρο της εβδομαδας
Η επιστροφή του «Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα», μεγάλου μύθου του παλιού κινηματογράφου μας, χωρίς το κοντράστ του μαυρόασπρου, με το οποίο έχει αποτυπωθεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας. Η ταινία ξαναπροβάλλεται επιχρωματισμένη και χωρίς το «δε» στον τίτλο της. Η ψηφιακή χρωματική παλέτα προσέδωσε στις εικόνες μια αισθητική που θυμίζει παλιά καρτποστάλ. Ολα τ’ άλλα έμειναν ίδια και απαράλλαχτα.
Ο Αντωνάκης πήρε το καπελάκι του κι έφυγε. Η δε Ελενίτσα κατάλαβε πως ο γάμος δεν είναι απαραίτητα ένα συμβόλαιο για μονιμότερη ευτυχία.
Ο Γάλλος ηθοποιός Φαμπρίς Λουκινί (κάτω φωτ.) έχει επωμιστεί σχεδόν ολόκληρο το βάρος του ερωτικού δράματος «Το μυστικό του δικαστή». Ο Ξαβιέ Ρασίν, πρόεδρος του κακουργιοδικείου της Λιλ, έχει φήμη μισανθρώπου: στις ποινές δεν πέφτει ποτέ κάτω από τη «βάση» του 10. Αυτή η δίκη, όμως, θα ’ναι κομβική για τον ίδιο. Ανάμεσα στους ενόρκους, που θα κρίνουν την ενοχή ή την αθωότητα ενός κατηγορουμένου για παιδοκτονία, είναι ένας παλιός, φλογερός αλλά ανεκπλήρωτος έρωτάς του. Ο μισάνθρωπος δικαστής κρύβει μέσα του έναν τρυφερό ποιητή. Συμπρωταγωνιστεί η Σίντσε Μπαμπέτ Κνούντσεν. Το φιλμ γυρίστηκε από τον Κριστιάν Βενσάν.
Ο Μάικλ Μουρ, εξαντλημένος και δημαγωγικός όσο ποτέ στο παρελθόν, μας κουράζει με το «Πού θα κάνετε την επόμενη εισβολή». Ταξιδεύει σε Ευρώπη και Αφρική για να δείξει (στους Αμερικανούς) πως το αμερικανικό όνειρο είναι παντού εκτός από τη χώρα του. Ψυχρό χιούμορ!