«Πάντα ήθελα να γυρίσω μια ταινία για τα καλοκαίρια που έχω ζήσει στην Αντίπαρο. Πρωτοπήγα στο νησί 15 χρόνων με τους φίλους μου. Είχε κάτι ιδιαίτερο για εμάς, γιατί εκεί έκανε διακοπές ο Τζίμης Πανούσης. Τελικά τη γύρισα σήμερα, στα 39 μου, στο κατώφλι της μέσης ηλικίας», λέει ο ο σκηνοθέτης του «Suntan», Αργύρης Παπαδημητρόπουλος. Ο ήρωάς του, ένας άντρας μέσης ηλικίας, τσουρουφλίζεται από σφοδρό έρωτα και στη συνέχεια πέφτει στην πιο σκοτεινή τρύπα της ζωής του: στο κενό μιας νιότης που ποτέ δεν έζησε.
Ο Κωστής, ο μοναχικός ήρωας του Παπαδημητρόπουλου που βρίσκεται στα πρόθυρα της ψυχολογικής κατάρρευσης, φτάνει καταχείμωνο στην Αντίπαρο. Είναι ο νέος γιατρός του νησιού. Τον Αύγουστο, θα αφεθεί στο φλερτ της Αννας, μιας Λολίτας που κάνει διακοπές στο κάμπινγκ πίσω από την παραλία των γυμνιστών. Θα καεί από έρωτα σε μια Αντίπαρο, όπου το σεξ είναι εύκολο, εφήμερο και ενίοτε δροσιστικό σαν αναψυκτικό.
Το «Suntan» είναι δράμα με εσωτερικό ρυθμό, που κορυφώνεται καταμεσήμερο κάτω από τον ήλιο. Παράλληλα είναι και θρίλερ, σαν τα αμερικανικά με κατά συρροήν δολοφόνους, που αρχίζει να επιταχύνει τον ρυθμό του λίγο μετά τα μεσάνυχτα.
Ο Παπαδημητρόπουλος ανέβασε ψηλά τον πήχυ του κινηματογράφου μας. Η ταινία του άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις στα φεστιβάλ του Ρότερνταμ και του Οστιν και βρήκε διανομή στις ΗΠΑ, στη Βρετανία, στην Κορέα, στην Αυστραλία, στη Γιουγκοσλαβία. Ο κύκλος διαρκώς διευρύνεται.
«Πήγα στην Αγγλία για να σπουδάσω media κι εκεί κατάλαβα ότι με ενδιάφερε μόνον το σινεμά. Ενα βιβλίο για τον Σκορσέζε ήταν η αφορμή. Ξεκίνησα σκηνοθεσία, όμως τέλειωσαν τα λεφτά και επέστρεψα στην Αθήνα. Γράφτηκα στη Σχολή Σταυράκου ενώ άρχισα να δουλεύω ως βοηθός σκηνοθέτης». Το 2003 πήρε το βάπτισμα του πυρός γυρίζοντας μια ταινία μικρού μήκους και, πέντε χρόνια μετά, μας απέδειξε πόσο ταλαντούχος είναι, σκηνοθετώντας το «Bank Bang», γκανγκστερική μαύρη κωμωδία που γεφύρωσε την ποιότητα με την εμπορικότητα.
Στο «Bank Bang», όπου όλα μοιάζουν έτοιμα να εκραγούν, ένας νεαρός άντρας χάνει τη δουλειά του και στη συνέχεια περνάει στην παρανομία, τύπου Μπόνι και Κλάιντ, για χάρη του καταχρεωμένου αδελφού του. Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και ο Δημήτρης Ημελλος, οι πρωταγωνιστές της ταινίας, βρέθηκαν μπροστά στον κινηματογραφικό φακό ενός σκηνοθέτη, ο οποίος, χωρίς να χάνει ούτε δευτερόλεπτο τον έλεγχο, ξέρει πώς να κερδίζει την εμπιστοσύνη των ηθοποιών και να αφήνεται στον αυτοσχεδιασμό τους.
Το ίδιο συνέβη και το 2010 στο «Wasted Youth», ταινία συν-σκηνοθετημένη από τον Γιαν Φόγκελ και εμπνευσμένη από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Ο Ιερώνυμος Καλετσάνος υποδύεται έναν «μπάτσο», άνθρωπο της διπλανής πόρτας, αποκλεισμένο σε πνιγηρό αδιέξοδο, και ο νεαρός Χάρης Μάρκου έναν έφηβο, άλλοτε θυμωμένο και άλλοτε αδιάφορο για τα πάντα σε μια Αθήνα σε καύσωνα. Η ίδια σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον Παπαδημητρόπουλο και στους πρωταγωνιστές του, τον πάντα εξαιρετικό Μάκη Παπαδημητρίου και την πρωτοεμφανιζόμενη Ελλη Τρίγγου, υπάρχει και στο σημερινό «Suntan» στην καυτή Αντίπαρο.
«Υπάρχει χάσμα και σύγκρουση γενεών»
– Ποιες ήταν οι πιο έντονες στιγμές που ζήσατε μέχρι σήμερα στο «Suntan»;
– Σίγουρα ήταν η πρώτη πρόβα με τον Μάκη και την Ελλη στην Αντίπαρο. Εκεί μου έφυγε όλο το άγχος. Εφυγε η ανησυχία για το πιο βασικό και έτσι ένιωσα ελεύθερος. Μπορούσα να κάνω ό,τι είχα στο μυαλό μου. Αξέχαστη θα μείνει και η επίσημη πρεμιέρα της ταινίας στην Αθήνα. Είχαν προηγηθεί το Ρότερνταμ και το Οστιν, κάτι που σε κάνει να αισθάνεσαι cool, όταν όμως έρχεται η στιγμή να εκτεθείς μπροστά στο ελληνικό κοινό, το κοινό σου, και στους συνεργάτες σου, που έχουν δουλέψει τόσο σκληρά, σε καίει πιο πολύ το πράγμα.
– Η Αθήνα του «Wasted Youth» και η Αντίπαρος του «Suntan» έχουν κοινά σημεία;
– Ναι, βράζουν. Και οι δύο ταινίες είναι γυρισμένες κατακαλόκαιρο, αλλά και σε μια εποχή τρέλας.
– Υπάρχει χάσμα γενεών στη σημερινή ταινία σας;
– Φυσικά, υπάρχει χάσμα και σύγκρουση. Στον Κωστή δίνεται η ευκαιρία να ορμήξει σε ηδονές και καταστάσεις που δεν τις έζησε στην ώρα τους. Δεν το κατακρίνω αυτό. Ενας μεσήλικας μπορεί να ερωτευθεί μια νέα κοπέλα. Απλώς έχω τραβήξει τα πράγματα στα άκρα, γιατί έτσι ο Κωστής έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον ως κινηματογραφικός ήρωας. Παρεξηγεί τα πάντα, γιατί δεν μπορεί να καταλάβει ότι έτσι λειτουργούν σήμερα οι 20άρηδες. Η Αννα, αντίθετα, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει το «για πάντα μαζί».
– Το αντρικό γυμνό έχει πιο έντονη παρουσία συγκριτικά με το γυναικείο στις εικόνες της ταινίας σας.
– Δεν είχα τέτοια πρόθεση. Πιθανότατα το αντρικό κορμί σοκάρει πιο πολύ, ιδίως όταν τονίζεις τη φθορά του. Το γυναικείο γυμνό έχουμε μάθει να το βλέπουμε και να το κρίνουμε πιο εύκολα, ενώ το αντρικό όχι. Υπό μία έννοια, το «Suntan» θριαμβολογεί γύρω από τη δύναμη και την ομορφιά του νεανικού κορμιού, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να αγκαλιάσει την παρακμή του. Να δει με αγάπη και τρυφερότητα αυτό που είναι αδύνατο ν’ αποφύγεις.
– Ζείτε από τη δουλειά σας στο σινεμά;
– Οχι, μπορώ να σας πω ότι έχω χάσει κιόλας. Ζω κάνοντας διαφημιστικά σποτ και το χαίρομαι, δεν το κάνω ως πάρεργο. Είναι η δουλειά μου και η προπόνησή μου. Παίζω με τους ηθοποιούς, με τους φακούς και με τις αφηγήσεις σε μικρό χρόνο.
– Τηλεόραση έχετε κάνει;
– Οχι, και αυτό είναι συνειδητή επιλογή μου. Η τηλεόραση στην Ελλάδα γίνεται με λάθος όρους, ουδέποτε έγινε σωστά και σοβαρά. Η σωστή τηλεόραση αγαπάει το σινεμά και προσπαθεί να το φέρει στις σειρές της. Είναι σπουδαίο πεδίο, που έχει μείνει ανεκμετάλλευτο.
– Ποιες ταινίες σάς άρεσαν τελευταία;
– Το «Μεγάλο σορτάρισμα» και η «Αnomalisa», την οποία θεωρώ το αριστούργημα της χρονιάς.
Το «Suntan» προβάλλεται ήδη στις αίθουσες.