Πέντε παλιές ταινίες, ιδανικές για ξέσκεπες οθόνες, ξεχωρίζουν στο πρόγραμμα του «6ου Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου της Αθήνας». Το φεστιβάλ, που έγινε θεσμός του αθηναϊκού καλοκαιριού, ξεκίνησε ήδη και θα διαρκέσει μέχρι το τελευταίο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου. Οι προβολές του γίνονται σε άλση, πλατείες, αρχαιολογικούς χώρους, κήπους μουσείων, αλλά και σε θερινά σινεμά με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
• Ντίβα (Diva, 1981). Ταινία με στυλ, στο μεταίχμιο μελοδράματος και φιλμ νουάρ, με φόντο το Παρίσι της δεκαετίας του ’80. Τη γύρισε ο Ζαν Ζακ Μπενέξ, τρομερό παιδί του γαλλικού σινεμά εκείνα τα χρόνια. Ενας ταχυδρόμος, ερωτευμένος με μια ντίβα της όπερας, μπλέκει σε μια σκοτεινή υπόθεση. (Σινέ Δεξαμένη, στις 14/7)
• Dementia (1955). Αγνωστη στο ευρύ κοινό ταινία, σπάνια μας δίδεται η ευκαιρία να τη δούμε, γυρισμένη από τον Τζον Πάρκερ. Το νουάρ και ο τρόμος δημιουργούν ένα πέπλο μυστηρίου καθώς μια μοναχική γυναίκα, διαταραγμένη ψυχικά, βαδίζει βράδυ στους δρόμους μιας μεγαλούπολης. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία και η απουσία διαλόγων συμβάλλουν στην αλλόκοτη ατμόσφαιρα. Θα προβληθεί συνοδεία μουσικής από τον The Boy. (Ταινιοθήκη, στις 25/7)
• Προετοιμασία για έγκλημα (Dressed to Kill, 1980). Ταινία-φόρος τιμής στο χιτσκοκικό «Ψυχώ» από τον Μπράιαν ντε Πάλμα, που καταξιώθηκε ως ένα από τα κορυφαία θρίλερ της δεκαετίας του ’80. Ενας ψυχίατρος, διχασμένη προσωπικότητα, ντύνεται γυναίκα και κατόπιν μετατρέπεται σε «ξανθιά» δολοφόνο. Μια ασθενής του, στερημένη ερωτικά, και μια πόρνη θα μπλέξουν στον εφιάλτη. Ο Μάικλ Κέιν, η Αντζι Ντίκινσον και η Νάνσι Αλεν εμφανίζονται στους βασικούς ρόλους. (Ταινιοθήκη, στις 19/8)
• Κάποτε στη Δύση (Once Upon a Time in the West, 1968). Εμβληματικό σπαγκέτι γουέστερν του Σέρτζιο Λεόνε με την Κλαούντια Καρντινάλε, τον Χένρι Φόντα και τον Τσαρλς Μπρόνσον. Ενας μεγιστάνας, ιδιοκτήτης του σιδηροδρόμου, που επεκτείνεται δυτικά, θέλει να διώξει από το ράντσο της μια χήρα για να πάρει τη γη της. Από αυτή τη φανταστική Αγρια Δύση απουσιάζουν ο αμερικανικός μύθος, ο ηρωισμός του λευκού πιονιέρου και τα ηθικά διλήμματα του επικού χολιγουντιανού γουέστερν. Οι ήρωες, όπως και στα άλλα σπαγκέτι του Λεόνε, είναι άξεστοι και βίαιοι· κινούνται από απληστία και εκδίκηση. Κάποιοι βιώνουν με λανθάνοντα ρομαντισμό το παρελθόν. (Ακαδημία Πλάτωνος, 31/8)
• Οι αταίριαστοι (The Misfits, 1968). Ασπρόμαυρη ταινία του Τζον Χιούστον, κύκνειο άσμα της Μέριλιν Μονρόε και του Κλαρκ Γκέιμπλ. Ο Χιούστον, με το σενάριο του Αρθουρ Μίλερ στα χέρια του, βρέθηκε στο μεταίχμιο του ψυχολογικού δράματος και του γουέστερν. Η φιλοδοξία του ήταν να γυρίσει μια ταινία για την αμερικανική Δύση, σε μια εποχή που η Αμερική έβλεπε τους μύθους της να καταρρέουν ο ένας μετά τον άλλον. Η Μέριλιν, που πέθανε ένα χρόνο μετά την πρεμιέρα της ταινίας, είναι γοητευτική όσο ποτέ. Στους «Αταίριαστους», οι καουμπόηδες είναι χωρίς εξάσφαιρα. Φαντάζουν αναχρονιστικοί ήρωες χωρίς προσανατολισμό σε μια «Αγρια» Δύση που έχει βρει καινούργιες αξίες. Κυνηγούν πια άγρια άλογα για το ροντέο και για τη βιομηχανία σκυλοτροφών. Παίζει και ο Μοντγκόμερι Κλιφτ.
Ολόκληρο το πρόγραμμα στο www.cinemag.gr.