Πριν από μερικά χρόνια, στο μελόδραμα «Είμαι ο έρωτας», καλλιτεχνική ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο που έγινε και εμπορική επιτυχία, ένας νεαρός μάγειρας εισέβαλε ειρηνικά σε μια μεγαλοαστική οικογένεια του Μιλάνου επιταχύνοντας τη διάλυσή της. Το ίδιο μοτίβο δράσης χρησιμοποίησε ο Ιταλός σκηνοθέτης και στην πρόσφατη ταινία του «Κάτω από τον ήλιο» (**). Αυτή τη φορά, όμως, η γραμμή πλεύσης είχε δοκιμαστεί από τον Ζακ Ντερέ στην «Πισίνα» το 1968, στην οποία πρωταγωνιστούσαν η Ρόμι Σνάιντερ και ο Αλέν Ντελόν: το «Κάτω από τον ήλιο» φαντάζει σαν ριμέικ της παλιάς ταινίας του Ντερέ.
Καλοκαίρι στην Παντελερία (μια κουκκίδα γης στη Μεσόγειο, στο ίδιο πέλαγος που βρίσκεται και η Λαμπεντούζα), σε μια μικροσκοπική πέτρινη βίλα, χαμένη στην αισθαντικότητα του λιτού και τραχέος φυσικού τοπίου, περνούν ήσυχα τις διακοπές τους η Μαριάν και ο Πολ. Είναι ένα ζευγάρι που σου δίνει την εντύπωση πως προσδοκά από τον ήλιο της Μεσογείου να το προστατεύσει από κάτι που θέλει ν’ αφήσει πίσω του.
Η Μαριάν, διάσημη ροκ τραγουδίστρια της αγγλόφωνης σκηνής, που αναρρώνει έπειτα από επέμβαση (;) στις φωνητικές χορδές της, έχει βυθιστεί σε πρόσκαιρη σιωπή. Ο Πολ, επαγγελματίας φωτογράφος, είχε προβλήματα αλκοολισμού, αλλά και μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοχειρίας να θολώνει τις αναμνήσεις του. Κάτω από τον ήλιο φαντάζουν και οι δύο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, ποιος ξέρει όμως τι πραγματικά γίνεται μέσα τους. Σε μία από τις πρώτες σκηνές της ταινίας, τους βλέπουμε να κολυμπούν στα ιαματικά λασπόνερα μιας αβαθούς (;) λίμνης.
Η ηρεμία διαταράσσεται ξαφνικά από τον απρόσκλητο ερχομό του Χάρι και της κόρης του Κρίστι στο νησί. Ο Χάρι, εμπνευσμένος παραγωγός της ροκ, ήταν ο προηγούμενος έρωτας της Μαριάν, αλλά και ο άνθρωπος στον οποίο οφείλει την καριέρα της. Ο Χάρι κάποια στιγμή την έσπρωξε ο ίδιος στην αγκαλιά του Πολ, επιστήθιου φίλου του. Σήμερα, είναι σαν να θέλει να επιστρέψει σε μια εποχή που έχει παρέλθει οριστικά. Η ερωτική του επιθυμία για τη Μαριάν τον οδηγεί σε μικρές δονκιχωτικές πολιορκίες.
Ο Γκουαντανίνο είναι εξαίρετος σκηνοθέτης· διαθέτει το χάρισμα να προκαλεί ρήγματα σε εικόνες-καρτ ποστάλ. Εδώ, όμως, καθυστέρησε πολύ. Το «Κάτω από την ήλιο» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που ωριμάζει αργά σε ένα καρτ ποστάλ της Μεσογείου. Το δεύτερο μέρος της ταινίας, στο οποίο η Παντελερία γίνεται σκηνικό για την κραυγή της ροκ ηρωίδας μας, είναι το καλύτερο. Στο πρώτο, η φλυαρία του Γκουαντανίνο κάνει το φιλμ να μοιάζει με εικονογραφημένο τουριστικό οδηγό του νησιού, που δέχεται και αυτό, όπως η Λαμπεντούζα, κύματα προσφύγων και μεταναστών από την απέναντι ήπειρο. Κατά τον ίδιο, το ύφος της ταινίας του το εμπνεύστηκε «από τον Ρομπέρτο Ροσελίνι, από την ενέργεια του Μάρτιν Σκορσέζε και τη βαθιά διορατικότητα του Τζόναθαν Ντέμι, αλλά και από τον θαυμασμό για την Πατρίσια Χάισμιθ και τον Πολ Μπόουλς».
Το πολεμικό θρίλερ «Αόρατος εχθρός» (*) είναι υποδειγματικά γυρισμένο από τον Νοτιοαφρικανό σκηνοθέτη Γκάβιν Χουντ (Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας για το «Tsotsi» το 2006). Ομως, τι να το κάνεις το σασπένς, όταν όλα τα ηθικά διλήμματα, που περίτεχνα ρίχνονται στο φιλμ από ένα αόρατο χέρι, συγκλίνουν σε προπαγάνδα: στο όνομα της καταπολέμησης της ασύμμετρης απειλής της τρομοκρατίας, ας καούν και τα χλωρά μαζί με τα ξερά.
Κάπου στη Σομαλία, σε γιάφκα ισλαμιστών, μια Βρετανή, που ασπάστηκε το ακραίο Ισλάμ, δίνει την «ευχή» της σε έναν ανεγκέφαλο «μάρτυρα» που ετοιμάζεται να φορέσει γιλέκο με εκρηκτικά. Χιλιάδες μίλια μακριά, στη Βρετανία, σε έναν θάλαμο ειδικών επιχειρήσεων, η πράκτορας Κάθριν Πάουελ (κάτι σαν την Μ του προτελευταίου Τζέιμς Μποντ) συντονίζει κατασκοπευτικούς δορυφόρους και drones έτοιμα να χτυπήσουν επίγειους στόχους. Κυνηγάει την τρομοκράτισσα εδώ και χρόνια. Λίγα μέτρα από τη γιάφκα, ένα αθώο κορίτσι, που ο πατέρας του τρέμει τους βάρβαρους του ISIS, στήνει πρόχειρα τον πάγκο της για να πουλήσει στους περαστικούς μερικά καρβέλια ψωμί. Οι γραφειοκράτες πολιτικοί (που θα δώσουν το «ok» στην Πάουελ) φοβούνται το κόστος αυτής της παράπλευρης απώλειας, αν η επιχείρηση φτάσει στο WikiLeaks. Παράλληλα, ο κατώτερος αξιωματικός, που θα απασφαλίσει τον πύραυλο, δεν θέλει να βάψει τα χέρια του με τέτοιο αίμα.