Η μπαλάντα της καταστροφής

3' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η πρώτη σπουδαία ταινία του φθινοπώρου είναι μια πλημμυρίδα συναισθημάτων, κάτω από τον τίτλο «Demolition» (κατεδάφιση) που αποδόθηκε στα ελληνικά ως «Ξανά από την αρχή» με μια δόση αισιοδοξίας, η οποία ανταποκρίνεται στις προθέσεις των δημιουργών της. Ο Ζαν Μαρκ Βαλέ («Dallas Buyers Club») σκηνοθέτησε τον Τζέικ Τζίλενχαλ σε μια λυτρωτική έκρηξη καταστροφής. Αν θέλαμε να ταιριάξουμε την ψυχανάλυση σε μια δυναμική κινηματογραφική φόρμα, αυτή η ταινία θα προσφερόταν ως παράδειγμα.

Το «Demolition» ξεκινάει σε μία από τις τρεις μεγάλες γέφυρες της Νέας Υόρκης, με ένα μοιραίο τροχαίο που διακόπτει σαν κεραυνός έναν διάλογο ρουτίνας μεταξύ δύο συζύγων. Στη συνέχεια κλιμακώνεται σαν μια «παράλογη» ταινία καταστροφής μικρής κλίμακας, περιορισμένη στη γυάλα της οικογενειακής ευτυχίας.

Ο Ντέιβις, στέλεχος και συνεταίρος του πεθερού του σε εταιρεία επενδύσεων, μένει ξαφνικά χήρος. Οι πρώτες αντιδράσεις του είναι χαρακτηριστικές ενός άτομου που δεν μπορεί να διαχειριστεί την απώλεια ενός τόσο στενού προσώπου. Οι δεύτερες αποκαλύπτουν μια εφιαλτική ψυχρότητα και τον φέρνουν στο μεταίχμιο μεταξύ της λογικής και της τρέλας. Ο Ντέιβις (που μάλλον έχει ξεπουλήσει τα πάντα στον βωμό της επαγγελματικής επιτυχίας) συμπεριφέρεται σαν ψυχωσικός ήρωας ταινίας τρόμου. Διαλύει κυριολεκτικά ό,τι συνθέτει την εικόνα του, αλλά και το σκηνικό της μέχρι τώρα ευτυχίας του. Καταστρέφει το προφίλ του ως καλού γαμπρού, που σέβεται τη μνήμη της συζύγου του και την οικογένειά της, αλλά και ως φερέλπιδος του χρηματοοικονομικού κλάδου. Κατεδαφίζει και το πανάκριβο, μινιμαλιστικής αρχιτεκτονικής, σπίτι του.

Στην αρχή με βαριοπούλες και κρουστικά μηχανήματα, στο τέλος με μπουλντόζα!

Ο Ντέιβις ήταν «νεκρός»

Στο «Demolition» το χολιγουντιανό μελόδραμα βάλλεται από έναν μοντερνισμό ευρωπαϊκού τύπου: ο θάνατος εισέβαλε στη μυθοπλασία χωρίς όμως να φέρει αντίστοιχη δραματική ένταση στον Ντέιβις, που συνεχίζει να παρατηρεί γύρω του σαν αποστασιοποιημένος θεατής. Ηρθε για λειτουργικούς λόγους, για να αποδραματοποιήσει το σεναριακό κλισέ της απώλειας, που σε ταινίες παρόμοιας θεματολογίας σχεδόν μεταφυσικά επαναβεβαιώνει τις παραδοσιακές αξίες της οικογένειας. Εδώ το σοκ είναι καταλυτικό και βάζει τον ήρωα σε μια διαδικασία εσωτερικής μεταμόρφωσης. Κατ’ αναλογία το ίδιο είχε συμβεί και στο «Dallas Buyers Club», όπου το AIDS άλλαξε τη ζωή ενός Τεξανού γελαδάρη.

Στο «Demolition» το δράμα είναι βαθιά υπαρξιακό και ο θάνατος ο πιο σωστός καταλύτης για την άνωση που θα σπρώξει ένα «πτώμα» από τον βυθό στον αφρό της μυθοπλασίας. Ο Ντέιβις ήταν ήδη «νεκρός» συναισθηματικά πριν από το τροχαίο που έκοψε το νήμα της ζωής της συζύγου του. Το σοκ της σύγκρουσης απελευθέρωσε ένα «ζόμπι», που ο Βαλέ και ο Τζίλενχαλ προσπαθούν να το «αναστήσουν» μέσα από αυτή τη δημιουργική καταστροφή.

Ο Ντέιβις θα βγει ανορθόδοξα από το σκηνικό του δικού του γάμου (το φιλμ εδώ φαντάζει λιγάκι σαν παραλλαγή του «Fight Club») για να μπει «παράλογα» στα ερείπια ενός άλλου γάμου: στέλνει μακροσκελείς χειρόγραφες επιστολές, όπως έκαναν οι ερωτοχτυπημένοι σε αλλοτινές εποχές, στην υπεύθυνο του τμήματος παραπόνων μιας εταιρείας αυτόματων πωλητών γλυκισμάτων και αναψυκτικών. Ο 14χρονος γιος της, που αναζητάει και τη σεξουαλική του ταυτότητα ζώντας δύσκολη εφηβεία, θα σταθεί απέναντί του σαν λιλιπούτειος «σωσίας» του.

Ξανά από την αρχή *****

ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΔΡΑΜΑ

Σκηνοθεσία: Ζαν Μαρκ Βαλέ

Ερμηνείες: Τζέικ Τζίλενχαλ, Ναόμι Γουότς, Κρις Κούπερ, Τζούντα Λιούις, Χέδερ Λιντ

Τo βαρόμετρο της εβδομάδας

Παραδόξως, η επιστροφή της Μπρίτζετ Τζόουνς (Ρενέ Ζελβέγκερ) δεν απογοητεύει, εκτός και αν πάρετε στα σοβαρά ένα άρλεκιν που προσπαθεί να ξαναζεστάνει τη συνταγή της παλιάς εμπορικής επιτυχίας που γνώρισαν και στο σινεμά τα βιβλία της Ελεν Φίλντινγκ. Η Μπρίτζετ, παραγωγός ειδησεογραφικής εκπομπής σε τηλεοπτικό κανάλι, πάτησε τα σαράντα και αισθάνεται κάτι χειρότερο από «λεκτικά ανίκανη γεροντοκόρη». Η επιθυμία της να γίνει μητέρα πραγματώνεται, ως εκ θαύματος, ρίχνοντας την όμως σε μπελάδες: δεν ξέρει ποιος από τους δύο άντρες με τους οποίους κοιμήθηκε την κρίσιμη περίοδο είναι ο μπαμπάς του μωρού της. Τα σύντομα περάσματα της Εμα Τόμσον (η γυναικολόγος της Μπρίζετ) απογειώνουν το «Μωρό της Μπρίτζετ Τζόουνς».

Στις «Εννιά ζωές», ο Μπάρι Σόνενφελντ φαντάζει σαν να θέλει να ενώσει σε ένα χαρμάνι το πνεύμα των ταινιών του Φρανκ Κάπρα και την αθωότητα του σύγχρονου παραμυθιού. Ενας Νεοϋορκέζος, αυτοδημιούργητος κροίσος, θέλει να συνδέσει τ’ όνομά του με τον υψηλότερο ουρανοξύστη της Βορείου Αμερικής. Κοιτάζει ψηλά και δεν έχει χρόνο για τη μικρή του κόρη. Μια μέρα, έπειτα από ένα ατύχημα, θα πέσει σε κώμα και η ψυχή του θα μεταπηδήσει μαγικά στο σώμα του γάτου που μόλις αγόρασε για τα γενέθλια της κόρης του. Με τον Κέβιν Σπέισι και τον Κρίστοφερ Γουόκεν.

Ο Μάθιου Μακόναχι επιλέγει αυστηρά τις ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστεί. Στον «Επαναστάτη» (Free State of Jones) του Γκάρι Ρος, όπου παρουσιάζεται μια άγνωστη πτυχή του αμερικανικού εμφυλίου, ενσαρκώνει τον υπαρκτό Νιούτον Νάιτ, αγρότη που λιποτάκτησε από τον στρατό των Νοτίων και στη συνέχεια, ως ηγέτης φτωχών αγροτών, ανακήρυξε αυτόνομη την περιοχή καταργώντας και τη δουλεία.

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή