Tο καλοκαίρι του 2004, στις διακοπές μου, διάβασα τον «Κώδικα Ντα Βίντσι» του Νταν Μπράουν σε λιγότερο από 24 ώρες. Το ξεκίνησα με τον πρωινό καφέ, συνέχισα στην παραλία, το μεσημέρι στο ταβερνάκι όπου φάγαμε, το απόγευμα στο καφενείο του χωριού, κάτω από έναν πλάτανο, το βραδάκι στη βεράντα του σπιτιού μας και όταν έφτασα στην τελευταία σελίδα, είχε αρχίσει να ξημερώνει. Απνευστί. Κοινώς, μονορούφι. Τόσο πολύ με είχαν απορροφήσει οι περιπέτειες του Ρόμπερτ Λάνγκντον.
Οταν βγήκε η ομώνυμη ταινία, την παρακολούθησα, αλλά όχι με την ίδια έξαψη. Ισως γιατί δεν έκρυβε τις εκπλήξεις και τις ανατροπές που επεφύλασσε κάθε σελίδα του μυθιστορήματος. Χωρίς υπερβολή: κάθε σελίδα. Με το «Inferno» –του ίδιου συγγραφέα, με τον ίδιο ήρωα– η πορεία θα είναι αντίστροφη. Το βιβλίο, που κυκλοφόρησε στα Ελληνικά το 2013, παραμένει στη βιβλιοθήκη μου. Ατσαλάκωτο. Το εγκατέλειψα σχεδόν αμέσως. Δεν κατάφερε να με κρατήσει. Γι’ αυτό και ανυπομονώ να δω την ολοκαίνουργια κινηματογραφική μεταφορά του· γιατί ελπίζω πως ο Τομ Χανκς, για μία ακόμα φορά στο κοστούμι του καθηγητή Σημειολογίας του Χάρβαρντ, υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα του Ρον Χάουαρντ, ίσως έχει τον τρόπο να πετύχει αυτό που ο Νταν Μπράουν δεν μπόρεσε να κάνει…
Αμνησία στη Φλωρεντία
Αυτή τη φορά ο Λάνγκντον ξυπνάει σε ένα ιταλικό νοσοκομείο με αμνησία, έχοντας τρομερούς πονοκεφάλους και βλέποντας φρικτά, ακατανόητα οράματα. Η Σιένα Μπρουκς (Φελίσιτι Τζόουνς) είναι η γιατρός που προσπαθεί να τον βοηθήσει να ανακτήσει τη μνήμη του. Μαζί θα ξεκινήσουν έναν αγώνα δρόμου διασχίζοντας την Ευρώπη, ώστε να αποτρέψουν μια θανάσιμη συνωμοσία ικανή να οδηγήσει σε αφανισμό ολόκληρη την ανθρωπότητα – σε μια αποστολή όπου τα κρυμμένα στοιχεία τούς συνδέουν με τον μεγάλο Ιταλό ποιητή Δάντη. (βλ. «Η Θεία Κωμωδία: Κόλαση», δηλαδή «Inferno»…)
«Είναι η πέμπτη φορά που συνεργάζομαι με τον Ρον Χάουαρντ και όποτε σκεφτόμαστε να κάνουμε μια ταινία, ξεκινάμε από την ίδια αφετηρία. Αναρωτιόμαστε: Υπάρχει εδώ κάτι που να αξίζει να προσπαθήσουμε; Αν δεν υπάρχει το στοιχείο της πρόκλησης, καλύτερα να μείνω στο σπίτι και να παίζω με τα παιδιά», λέει ο Χανκς. Βέβαια, αυτό ίσως ίσχυε τον καιρό του «Splash» (1984), του «Αpollo 13», ακόμα και του «Κώδικα Ντα Βίντσι» (2006), γιατί σήμερα τα τέκνα του ζεύγους Χανκς–Γουίλσον έχουν πια μεγαλώσει· ο μικρότερος γιος τους, Τρούμαν Θίοντορ, είναι 21 ετών.
Τι τον έκανε να δεχτεί να ενσαρκώσει τον ήρωα του Νταν Μπράουν; «Ο εγωισμός μου!» απαντά χωρίς δισταγμό. «Είναι ένας υπέροχος ρόλος. Ο Λάνγκντον είναι πανέξυπνος, γοητευτικός και ποτέ δεν περνάει απαρατήρητος. Ποιος θα μπορούσε να τον αρνηθεί;» Μέτρησε στην απόφασή του η επιτυχία του βιβλίου; Οι πωλήσεις της σειράς, που έχει μεταφραστεί σε 52 γλώσσες, έχουν ξεπεράσει τα 200 εκατ. αντίτυπα. «Ειλικρινά, όχι. Το ότι επρόκειτο για εκδοτικό μπεστ σέλερ δεν αποτέλεσε κίνητρο ούτε για μένα ούτε για τον Ρον Χάουαρντ. Θεωρήσαμε ότι μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα φιλμ αυθύπαρκτο, με μια ιστορία συναρπαστική και πολύ ελκυστική για το κοινό – είτε οι θεατές έχουν διαβάσει τα βιβλία είτε όχι», απαντά ο 60χρονος σταρ. «Γι’ αυτό και δεν ασχοληθήκαμε με το “Χαμένο σύμβολο”: θεωρήσαμε ότι δεν πρόσφερε κάτι καινούργιο…»
Αυτό που βρήκε ενδιαφέρον στο «Inferno» είναι ότι ο συγγραφέας περιγράφει κάτι που συνέβη πριν από χιλιάδες χρόνια, αλλά στην πραγματικότητα μιλάει για το μέλλον του κόσμου μας, υπό το πρίσμα του υπερπληθυσμού. Και απήλαυσε τα γυρίσματα όσο και στις προηγούμενες ταινίες. «Δεν έχω παράπονο. Στον “Κώδικα Ντα Βίντσι” άλλαξα παντελόνι μέσα στο Λούβρο, μπροστά στη Μόνα Λίζα. Για τους “Αγγελους και δαίμονες” πέρασα το κατώφλι στο CERN. Αυτή τη φορά μπήκα στο Παλάτσο Βέκιο και στους Κήπους Μπόμπολι της Φλωρεντίας. Δεν είναι κι άσχημα», λέει γελώντας.
Dan Brown effect
Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στη Φλωρεντία στις 8 Οκτωβρίου. Ο Τομ Χανκς βρήκε την ευκαιρία να σχολιάσει την επικαιρότητα με μια δήλωση που θεωρήθηκε «καρφί» για τον Ντόναλντ Τραμπ. «Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι στην ιστορία μας. Ο κόσμος αλλάζει, το βλέπουμε με όσα εκτυλίσσονται στη Μέση Ανατολή εδώ και πέντε χρόνια. Ενδεχομένως κάποιες χώρες απαντούν με απλοϊκό τρόπο σε προβλήματα πολύ περίπλοκα. Η άγνοια συνιστά τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την ανθρωπότητα», είπε.
Οι πολιτικές του απόψεις πολύ εκτιμώνται, γενικά, κάθε φορά που παίρνει θέση στα τεκταινόμενα. Το «Ιnferno», όμως, μέχρι στιγμής δεν τυγχάνει της θερμότερης υποδοχής από τους κριτικούς. Ο Πίτερ Μπράντσο τού έδωσε μόλις ένα αστεράκι (στα πέντε) στον Guardian, θεωρώντας ότι «ο Χανκς χαραμίζει και πάλι τις ικανότητές του υποδυόμενος τον δρα Λάνγκτον, ένα είδος Ιντιάνα Τζόουνς, αλλά στην πιο… βαρετή εκδοχή του». «Το φιλμ μένει πιστό στο πνεύμα του βιβλίου, αλλά αυτό δεν είναι απαραιτήτως καλό», έγραψε στο Variety o Γκάι Λοτζ. Από την άλλη, για τη Λέσλι Φέλπεριν του Hollywood Reporter πρόκειται «για την καλύτερη ταινία της σειράς – με διαφορά».
Aλλά όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτα. Το box office έχει τη δική του νομοτέλεια, στην οποία οι κριτικές δεν έχουν πάντα βάρος. Ο «Κώδικας Ντα Βίντσι», τον οποίο οι κριτικοί «έθαψαν», κόστισε 125 εκατ. δολάρια και οι εισπράξεις του άγγιξαν τα 800 εκατ. Ακόμα και το λιγότερο επιτυχημένο «Αγγελοι και δαίμονες», κόστους 150 εκατ., έφερε στο ταμείο της Sony / Columbia περίπου 500 εκατ.
Σε κάθε περίπτωση, ο Ρόμπερτ Λάνγκτον παραμένει ισχυρό χαρτί για την τουριστική βιομηχανία. Ναι, σωστά διαβάσατε. Πριν από μία δεκαετία, η εκκλησία του Αγίου Σουλπικίου στο Παρίσι, όπου ο Τομ Χανκς και η Οντρέ Τοτού στον «Κώδικα Ντα Βίντσι» αναζητούσαν το θρυλικό Αγιο Δισκοπότηρο, υπέστη το λεγόμενο Dan Brown effect: Πλήθη τουριστών συνέρρεαν με το βιβλίο υπό μάλης. Οι ιερείς αναγκάστηκαν να αναρτήσουν στην είσοδο την εξής ανακοίνωση: «Σε αντίθεση με ό,τι περιγράφεται σε πρόσφατο μπεστ σέλερ μυθιστόρημα, εδώ δεν θα βρείτε κανένα ίχνος παγανιστικού ναού». Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει ήδη στη Φλωρεντία, τη Βενετία αλλά και την Κωνσταντινούπολη, όπου γυρίστηκαν σκηνές του «Inferno». Τουρ εμπνευσμένα από το βιβλίο και το φιλμ ήδη πραγματοποιούνται, με τους ενδιαφερομένους να πληρώνουν μέχρι και 100 ευρώ το άτομο για να ζήσουν τη συγκίνηση του να ακολουθούν τα… βήματα του δημοφιλούς ήρωα!
110% Ελληνας!
Στις 19 Αυγούστου, η Ρίτα Γουίλσον ανέβασε στο Τwitter ένα σέλφι της με τον Τομ Χανκς – από τις διακοπές τους, πιθανότατα στην Αντίπαρο, όπου εδώ και χρόνια έχουν αγοράσει σπίτι.
Κάτω από το ενσταντανέ, υπήρχε μόνο η λέξη «Love», πλαισιωμένη από δύο καρδιές. Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια όταν η γλώσσα του σώματος και τα βλέμματα μιλούν από μόνα τους. Ζευγάρι από το 1985, παντρεμένοι από το 1988, μαζί στο σπίτι αλλά και στη δουλειά (η 59χρονη ελληνικής καταγωγής Ρίτα είναι παραγωγός ταινιών και τηλεοπτικών προγραμμάτων), αποτελούν ένα από τα πιο αγαπημένα και… ανθεκτικά ζευγάρια του Χόλιγουντ.
«Πώς είναι να είστε παντρεμένος με Ελληνίδα;», ρώτησε πρόσφατα τον Αμερικανό σταρ δημοσιογράφος του Greek Reporter. «Φανταστικό!», απάντησε εκείνος. «Γι’ αυτό και αισθάνομαι 110% Ελληνας. Γιατί απέδειξα το καλό γούστο μου με το να παντρευτώ Ελληνίδα, ενώ υπάρχουν Ελληνες που παντρεύονται μη Ελληνίδες. Το πιστεύετε;»
Στην πρεμιέρα του «Inferno», στη Φλωρεντία, ήταν μαζί. Στο Βερολίνο, σε άλλη μία επίσημη προβολή, επίσης. Πάντα πιασμένοι από το χέρι. H πρόσφατη περιπέτεια της υγείας της (υποβλήθηκε σε διπλή μαστεκτομή) τους έδεσε ακόμα περισσότερο. «Πριν τη γνωρίσω, ένιωθα ολομόναχος. Αλλά από τη μέρα που μπήκε στη ζωή μου, με έσωσε. Δεν ένιωσα μόνος ποτέ ξανά, όλα άρχισαν να πηγαίνουν καλά για μένα», είχε πει κάποτε ο Τομ Χανκς σε συνέντευξή του.