Οι πρώτες κυρίες των Οσκαρ

4' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κάθε χρόνο τέτοιο καιρό, η παγκόσμια κοινότητα του κινηματογράφου κατακλύζεται από… χρυσόσκονη. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει πιο λαμπερή, πιο εντυπωσιακή και πιο πολυαναμενόμενη εκδήλωση στο καλλιτεχνικό καλαντάρι από την τελετή απονομής των Οσκαρ.

Το σινεμά άλλωστε, η πιο μαγευτική και η πιο προσιτή, ίσως, για τον κοινό άνθρωπο από τις τέχνες, έχει την τιμητική του, με τα χρυσά αγαλματίδια να ασκούν τη δική τους σχεδόν φετιχιστική γοητεία σε θεατές και συμμετέχοντες. Για την ακρίβεια, οι μόνες που μπορούν να συναγωνιστούν τη λάμψη τους εκείνη τη βραδιά είναι οι γυναικείες παρουσίες, οι οποίες και μόνο λόγω αμφίεσης μοιάζουν με μικρές εκρήξεις ζωντάνιας  και χρωμάτων δίπλα στα ομοιόμορφα μαύρα σμόκιν των ανδρών.

Μερικές από αυτές, ωστόσο, θα έχουν λίγο περισσότερο στραμμένη την προσοχή πάνω τους. Ο λόγος βέβαια για τις υποψήφιες των βραβείων, τις κυρίες των Οσκαρ, οι οποίες, όπως και να το κάνουμε, αποτελούν κάθε χρόνο δικό τους ξεχωριστό κεφάλαιο.

Νάταλι Πόρτμαν, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Ρουθ Νέγκα, Μέριλ Στριπ και Εμα Στόουν: η τελευταία είναι έως τώρα το φαβορί αλλά και η μόνη από τις υποψήφιες της οποίας η ταινία («La La Land») αναμένεται να κερδίσει μεγάλο αριθμό βραβείων (αυτό θεωρητικά δεν είναι πολύ καλό για την ίδια).

Κατά τα λοιπά, βασικές της αντίπαλες στον δρόμο για τον «Mr Oscar» θεωρούνται τόσο η Νάταλι Πόρτμαν («Jackie») όσο και η Ιζαμπέλ Ιπέρ, η οποία κέρδισε και τη σχετική Χρυσή Σφαίρα για τον ρόλο της στο «Εκείνη» του Πολ Βερχόφεν. Η κάθε μία πάντως από τις φετινές υποψήφιες έχει τη δική της ενδιαφέρουσα πορεία όπως και αρκετούς ξεχωριστούς λόγους για να είναι εκείνη που (δικαίως) θα χαμογελάσει πλατιά τη νύχτα της 26ης Φεβρουαρίου.

Σε ένα αφιέρωμα γένους θηλυκού, η «Κ» σάς παρουσιάζει τις πέντε σταρ της οσκαρικής βραδιάς και επιχειρηματολογεί υπέρ τους.

Εμα Στόουν

Η νεότερη από τις υποψήφιες (28 ετών) αποτελεί όπως είπαμε και το φαβορί της κούρσας. Με παρουσίες σε ταινίες αξιώσεων, αλλά και συνεργασίες με σπουδαίους σκηνοθέτες όπως οι Γκονζάλες Ινιαρίτου («Birdman») και Γούντι Αλεν («Μαγεία στο σεληνόφως», «Παράλογος άνθρωπος»), ήταν φανερό πως η ώρα της θα ερχόταν σύντομα. Στο «La La Land», το υπέροχο μιούζικαλ του Ντάμιεν Σαζέλ, η Στόουν υποδύεται ένα συνηθισμένο κορίτσι που κυνηγά το όνειρο της ηθοποιίας στη σκληρή σκηνή του Λος Αντζελες.

Το αξίζει διότι: Παρά το γεγονός πως η ταινία ισορροπεί μεταξύ της ιδίας και του σεναριακού συντρόφου της Ράιαν Γκόσλινγκ, εκείνη κλέβει ασφαλώς την παράσταση με τη χάρη και την πολύ ιδιαίτερη ομορφιά της. Η δε έκφραση με τα ορθάνοιχτα (πελώρια) γαλάζια μάτια εξελίσσεται σε κινηματογραφική υπογραφή.

Ιζαμπέλ Ιπέρ

Απόδοση δικαιοσύνης και πρώτη οσκαρική υποψηφιότητα για την πολυβραβευμένη, κατά τα άλλα, Γαλλίδα ηθοποιό, η οποία έχει στο ενεργητικό της δεκάδες εξαιρετικές ερμηνείες. Στο «Εκείνη» ερμηνεύει τη Μισέλ Λεμπλάνκ, μια επιτυχημένη μπισνεσγούμαν, η ζωή της οποίας θα αλλάξει μετά την επίθεση και τον βιασμό που θα υποστεί από κάποιον άγνωστο.

Το αξίζει διότι: Παίρνει το μεγαλύτερο ρίσκο από όλες τις συνυποψήφιές της και τα βγάζει πέρα παλικαρίσια. Ερμηνεύει τον περίπλοκο, συχνά αντιφατικό χαρακτήρα της με κλασική «βερχοφενική» τόλμη, χωρίς να φοβάται στα εξήντα κάτι της να εκτεθεί. Και γιατί έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που η τελευταία Ευρωπαία (Μαριόν Κοτιγιάρ) πήρε το βραβείο.

Νάταλι Πόρτμαν

Για το δεύτερο χρυσό αγαλματίδιο της καριέρας της, ύστερα από εκείνο για τον «Μαύρο κύκνο», πάει η καταξιωμένη πια Αμερικανίδα ηθοποιός, η οποία τα τελευταία χρόνια είναι αρκετά επιλεκτική στους ρόλους της. Από τους πιο απαιτητικούς ήταν σίγουρα αυτός της Τζάκι Κένεντι στο απροσδόκητα άρτιο και στοχευμένο φιλμ του Πάμπλο Λαρέιν, το οποίο σκιαγραφεί εκτός των συμβατικών πλαισίων την προσωπικότητα της διάσημης χήρας.

Το αξίζει διότι: Η κάμερα του Χιλιανού σκηνοθέτη είναι πρακτικά από την αρχή έως το τέλος φιξαρισμένη στο πρόσωπό της κι εκείνη παίζει αβίαστα· το κάνει να φαίνεται εύκολο. Αυτό είναι χαρακτηριστικό αληθινά σπουδαίου ερμηνευτή.

Μέριλ Στριπ

Εδώ τα πολλά λόγια είναι μάλλον περιττά: τρεις βραβεύσεις και συνολικά 20 (!) οσκαρικές υποψηφιότητες για την αναμφισβήτητη σύγχρονη βασίλισσα του κινηματογράφου. Στην κωμική βιογραφία «Florence: Φάλτσο σοπράνο» του Στίβεν Φρίαρς, παίρνει τη θέση της Φλόρενς Φόστερ Τζέκινς, μιας Νεοϋορκέζας που βάλθηκε να κατακτήσει την όπερα παρά την προφανώς φάλτσα φωνή της.

Το αξίζει διότι: Είναι τόσο καλή, που κάνει ακόμα και μια ειδάλλως απλώς συμπαθητική ταινία να μοιάζει ξεχωριστή και ενδιαφέρουσα, γεγονός που επαναλαμβάνεται για πολλοστή φορά. Και επίσης είναι καιρός πια να πιάσει την Κάθριν Χέπμπορν, τη μόνη ηθοποιό που έχει 4 βραβεύσεις (ρεκόρ όχι μόνο στις γυναίκες μα και στους άνδρες ηθοποιούς).

Ρουθ Νέγκα

Είναι η έκπληξη των φετινών υποψηφιοτήτων. Αν και πολλοί ισχυρίστηκαν πως κακώς πήρε τη θέση της Εϊμι Ανταμς («H άφιξη»), η γεννημένη στην Αιθιοπία ηθοποιός υπηρετεί και με το παραπάνω τον ρόλο της στο συγκινητικό «Loving» του Τζεφ Νίκολς. Με εμφανίσεις κυρίως σε τηλεοπτικές σειρές τα προηγούμενα χρόνια της καριέρας της, η Νέγκα θεωρείται πια από τα ανερχόμενα ονόματα της κινηματογραφικής βιομηχανίας.

Το αξίζει διότι: Eχει μακράν τη μικρότερη κινηματογραφική εμπειρία από τις υπόλοιπες υποψήφιες και όμως ανταποκρίνεται με μεγάλη φυσικότητα σε έναν πολύ απαιτητικό ρόλο. Και αν κέρδιζε, θα ήταν και μια πολύ ωραία ιστoρία.

Μάχη και για τον β΄ γυναικείο ρόλο

Και αν στον α΄ γυναικείο τα πράγματα είναι κάπως θολά, ακόμα μεγαλύτερη μάχη αναμένεται φέτος αναφορικά με τον δεύτερο ρόλο. Εκεί οι πέντε υποψήφιες (Βαϊόλα Ντέιβις, Ναόμι Χάρις, Νικόλ Κίντμαν, Οκτάβια Σπένσερ και Μισέλ Γουίλιαμς) ξεκινούν περίπου από την ίδια αφετηρία, με το αποτέλεσμα ωστόσο να αποφασίζεται με όρους… φυλετικούς. Και αυτό γιατί στη συγκεκριμένη κατηγορία –όπως και στην αντίστοιχη ανδρική– αναμένεται να αναζητηθεί «εξιλέωση» για το περυσινό θεωρούμενο ατόπημα με τις αποκλειστικά λευκές υποψηφιότητες. Κάτι τέτοιο αυτομάτως δίνει προβάδισμα στις Ντέιβις («Fences»), Χάρις («Moonlight») και Σπένσερ («Αφανείς ηρωίδες»), με την τελευταία να είναι η μόνη που έχει ήδη μία βράβευση, για τον ρόλο της στο «The Help». Επιπλέον θεωρείται βασικό φαβορί και για τη φετινή τελετή, αν και κάτι τέτοιο θα ήταν μάλλον άδικο για τη Ναόμι Χάρις. Η Βρετανίδα ηθοποιός, απεκδυόμενη εδώ τον μανδύα του σέξι, δυναμικού χαρακτήρα που συνήθως ερμηνεύει, παραδίδει μια πραγματικά συγκλονιστική ερμηνεία ως προβληματική μητέρα, στο χαμηλότονο δράμα του Μπάρι Τζένκινς.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή