Ο μυστηριώδης, ταλαντούχος –και ανοικονόμητος– Τζέρι Λιούις

Ο μυστηριώδης, ταλαντούχος –και ανοικονόμητος– Τζέρι Λιούις

2' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τον έχουν ονομάσει «βασιλιά της κωμωδίας», ο βαρύγδουπος τίτλος ωστόσο, που πιθανότατα οφείλεται απλώς στην ομώνυμη ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε, είναι μάλλον ελλιπής για να περιγράψει την πολυσχιδή προσωπικότητα και το ιδιαίτερο ταλέντο του Τζέρι Λιούις. Ο Αμερικανός κωμικός, ο οποίος έφυγε την Κυριακή από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών, ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της τέχνης του, τουλάχιστον με τη μορφή που αυτή αποθεώθηκε τις περασμένες δεκαετίες από τα χολιγουντιανά στούντιο.

Ο ανοικονόμητος (επί της οθόνης) Λιούις χτύπησε σαν τυφώνας την κινηματογραφική βιομηχανία στις αρχές της δεκαετίας του 1950, σχηματίζοντας αρχικά ακαταμάχητο δίδυμο με τον Ντιν Μάρτιν· ο τελευταίος, πολύ διαφορετικού ερμηνευτικού στυλ, λειτούργησε δίπλα στην αεικίνητη περσόνα του συμπρωταγωνιστή του, όπως τα συμπληρωματικά χρώματα, με τους δυο τους να κάνουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, 17 ταινίες μέσα σε λίγα μόνο χρόνια. Η πιο χαρακτηριστική φιγούρα που δημιούργησε ωστόσο ο Λιούις ήταν αυτή του παλαβού επιστήμονα Τζούλιους Κελπ, στον «Δάσκαλο για κλάματα» του 1963.

Ως άλλος δρ Τζέκιλ, ο καρτουνίστικος Κελπ εφευρίσκει μια θαυματουργή φόρμουλα που τον μετατρέπει σε ένα ακαταμάχητο αρσενικό ονόματι Buddy Love. Ο διπλός ρόλος του Λιούις και η ερμηνευτική μεταμόρφωση που αυτός συνεπάγεται απέδειξαν πως διέθετε όντως τη στόφα του σπουδαίου ηθοποιού. Τις επόμενες δεκαετίες ακολούθησαν πολλές ακόμα συμμετοχές, περισσότερο ή λιγότερο σημαντικές, σε διάφορες χολιγουντιανές παραγωγές. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει, όπως αναφέραμε στην αρχή, η συνεργασία με τον Σκορσέζε, σε ένα σενάριο όπου ο Λιούις παίζει έναν καταξιωμένο τηλεοπτικό παρουσιαστή, τον οποίο απάγει ένας φανατικός θαυμαστής του (Ρόμπερτ ντε Νίρο). H πιο μυστηριώδης και ταυτόχρονα προσωπική πάντως από τις κινηματογραφικές δουλειές του ήταν ένα φιλμ το οποίο δεν κυκλοφόρησε ποτέ: στο «The Day the Clown Cried» ο Λιούις υποδύεται έναν κλόουν που καταλήγει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των ναζί κι εκεί προσπαθεί απεγνωσμένα να διασκεδάσει τα παιδάκια πριν αυτά συναντήσουν τη φρικτή μοίρα τους. Η ταινία έμεινε στη μέση και στην ουσία «θάφτηκε», αφού το περιεχόμενό της θεωρήθηκε τελείως ανάρμοστο από τους υπεύθυνους του στούντιο παραγωγής. Ο ίδιος είχε κάποτε δηλώσει πως «η κωμωδία βγαίνει μέσα από τον πόνο».

Παρ’ όλα αυτά ο Τζέρι Λιούις δεν ήταν μόνο ηθοποιός του σινεμά. Οπως όλοι σχεδόν οι σπουδαίοι κωμικοί (Ρόμπιν Γουίλιαμς, Εντι Μέρφι κ.ά.) λέγεται πως ήταν τρομερά απολαυστικός στον επί σκηνής κωμικό αυτοσχεδιασμό και ακόμη διέθετε εξαιρετική φωνή στο τραγούδι. Υπήρξε επίσης και καθηγητής σκηνοθεσίας στο πανεπιστήμιο, με τους σπουδαστές του να περιλαμβάνουν (μετέπειτα) γίγαντες όπως ο Στίβεν Σπίλμπεργκ και ο Τζορτζ Λούκας. Μια από τις δραστηριότητες, τέλος, που έκαναν επίσης πολύ γνωστό –και αγαπητό– τον Λιούις ήταν η επί 45 χρόνια διοργάνωση και παρουσίαση του τηλεμαραθωνίου υπέρ των παιδιών με μυϊκές δυστροφίες. Υπολογίζεται πως μέσα σε αυτό το διάστημα το συνολικό ποσό που συγκεντρώθηκε γι’ αυτόν τον σκοπό αγγίζει τα 2,5 δισ. δολάρια.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή