Aν η «χρυσή εποχή» του Χόλιγουντ συνέπεσε με τα χρόνια της αφθονίας, της σιγουριάς και της αισιοδοξίας, δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι στις μέρες μας το διεθνές κοινό αναζητεί κάτι πιο «ψαγμένο» από τις υπερπαραγωγές με λαμπερούς πρωταγωνιστές και φαντασμαγορικά εφέ. Φυσικά, το άστρο της κινηματογραφικής βιομηχανίας του Λος Αντζελες δεν αναμένεται να δύσει στο άμεσο μέλλον, όμως το καλοκαίρι που πέρασε ήταν το χειρότερο της τελευταίας 25ετίας από πλευράς εσόδων για τα αμερικανικά στούντιο. Πέρα από την άνοδο της συνδρομητικής τηλεόρασης και το υπολογίσιμο κόστος των εισιτηρίων του σινεμά, η μειωμένη προσέλευση στις κινηματογραφικές αίθουσες ίσως οφείλεται εν μέρει σε μια στροφή στις προτιμήσεις του κοινού: Προβληματισμένοι από τις τρέχουσες κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, από την ισλαμική τρομοκρατία και την αύξηση των κρουσμάτων ρατσιστικής βίας έως την ανεργία των νέων και τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγή, οι σύγχρονοι θεατές στρέφονται προς τα ντοκιμαντέρ επιζητώντας απαντήσεις ή, έστω, τη βαθύτερη κατανόηση όσων συντελούνται γύρω τους.
Σε πρόσφατη έρευνα του αμερικανικού Ερευνητικού Κέντρου Pew, το 58% των ερωτηθέντων (δηλαδή περισσότεροι από κάθε άλλη φορά) παραδέχτηκε ότι ο ρατσισμός αποτελεί φλέγον ζήτημα στις ΗΠΑ σήμερα. Σε αυτό το πνεύμα, την τελευταία διετία, μια σειρά Αμερικανών σκηνοθετών έχει επιχειρήσει να αναδείξει τις συνέπειες των διάχυτων προκαταλήψεων μέσα από ταινίες όπως το υποψήφιο για Οσκαρ ντοκιμαντέρ του Ραούλ Πεκ «I Am Not Your Negro» (2017) για τη ζωή του συγγραφέα Τζέιμς Μπάλντγουιν, το βραβευμένο «O.J.: Made in America» (2016) για την περίπτωση του ποδοσφαιριστή, ηθοποιού και καταδικασμένου για ληστεία και φόνους O.J. Simpson ή το πολυσυζητημένο «For Akheem», που παρακολουθεί τον αγώνα μιας μαύρης έφηβης μητέρας για ένα καλύτερο μέλλον. Ακόμη, το «Strong Island» καταπιάνεται με τον θανάσιμο πυροβολισμό ενός άοπλου μαύρου άντρα το 1992 και την αθώωση του λευκού δολοφόνου του, ενώ το «Get Me Roger Stone» έχει ως πρωταγωνιστή τον αμφιλεγόμενο Ρότζερ Στόουν, σύμβουλο και υποστηρικτή του Τραμπ και φανατικό οπαδό του Ρίτσαρντ Νίξον. Μέσα στον Σεπτέμβριο θα πραγματοποιηθεί η πρεμιέρα στο Netflix του νέου φιλμ του Peter Nicks με τίτλο «The Force», το οποίο εστιάζει στην ανθρώπινη πλευρά των αστυνομικών του Οουκλαντ, χωρίς εντούτοις να παραβλέπει τις ατασθαλίες τους.
Οι απειλές κατά της ελευθερίας του Τύπου είναι άλλο ένα ζήτημα που μοιάζει να απασχολεί τη διεθνή κοινή γνώμη, κρίνοντας από την επιτυχία πρόσφατων ντοκιμαντέρ όπως το «Nobody Speak: Trials of the Free Press», βασισμένο στη δικαστική διαμάχη ανάμεσα στον Χαλκ Χόγκαν και στην κουτσομπολίστικη ιστοσελίδα Gawker. Στο μεταξύ, αυτή την εβδομάδα κυκλοφόρησε το δεύτερο ντοκιμαντέρ με θέμα την εκστρατεία του Αλ Γκορ για τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγή, υπό τον τίτλο «An Inconvenient Sequel: Truth to Power». Μολονότι έλαβε ανάμεικτες κριτικές, το φιλμ είχε τη δημόσια υποστήριξη του Μπόνο, του Πολ Μακάρτνεϊ και άλλων διασημοτήτων. Φαίνεται ότι η οικολογία αποτελεί ένα ιδανικό «πεδίο» για τη συνύπαρξη της λάμψης της σόουμπιζ με την κοινωνικοπολιτική ευαισθητοποίηση, όπως καταδεικνύουν παραγωγές σαν το «Before the Flood» (2016), που αποτέλεσε καρπό της συνεργασίας του σκηνοθέτη Φίσερ Στίβερς με τον Λεονάρντο ντι Κάπριο.