Ακριβώς μία εβδομάδα πριν, το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, στη σκηνή του Δαναού, ο καλλιτεχνικός διευθυντής των «Νυχτών Πρεμιέρας» Λουκάς Κατσίκας προλόγιζε κατάκοπος (από τις απαιτήσεις των ημερών), αλλά και εμφανώς χαρούμενος, τη νέα ταινία της Κλερ Ντενί· ο ίδιος φρόντισε η φετινή έκδοση του Φεστιβάλ να φιλοξενήσει μια ολοκληρωμένη ρετροσπεκτίβα του έργου της σκηνοθέτιδος, την οποία χαρακτήρισε τη σπουδαιότερη παγκοσμίως. «Η λιακάδα μέσα μου», που κυκλοφορεί από χθες και στις αθηναϊκές αίθουσες, μπορεί να μην είναι η κορυφαία ταινία της Γαλλίδας δημιουργού, φέρει ωστόσο τη σφραγίδα της ενώ συγκεντρώνει και μια πλειάδα σημαντικών Γάλλων ηθοποιών, οι οποίοι εμφανίζονται έστω και σε μικρά περάσματα. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
«Το θέμα είναι πως όλοι οι ηθοποιοί θέλουν να δουλέψουν με την Κλερ, γιατί τους προσέχει, είναι περιποιητική μαζί τους κι αυτό πάντα το εκτιμάμε…» λέει η Σαντρίν Ντιμά, η οποία συνόδευσε την ταινία ώς την Αθήνα και μας μίλησε γι’ αυτήν στο περιθώριο της προβολής. Η ίδια υποδύεται έναν από τους πολλούς χαρακτήρες που συναντιούνται με την κεντρική πρωταγωνίστρια Ζιλιέτ Μπινός, στην αναζήτηση της τελευταίας για την αληθινή αγάπη. «Πρόκειται για ένα ταξίδι στην ψυχή της γυναίκας, με την αφήγηση να είναι έντονη, ταραγμένη, τοποθετημένη στον πρώτο βαθμό των συναισθημάτων. Και μας αφορά όλους, άνδρες και γυναίκες, μιας και η Κλερ δεν κρίνει κανέναν από τους χαρακτήρες της, απλώς τους παρουσιάζει», επισημαίνει η Σαντρίν Ντιμά, προφέροντας τις περισσότερες φράσεις στα ελληνικά, τα οποία γνωρίζει χάρη στην Ελληνίδα μητέρα της. Ο πατέρας της από την άλλη, Ζαν-Λουί Ντιμά, υπήρξε επί δεκαετίες επικεφαλής του διάσημου οίκου Hermes, προτού αυτός περάσει στα χέρια του ξάδελφου της Σαντρίν το 2006. Η ίδια πάντως παραμένει αφοσιωμένη στην υποκριτική και (πια) τη σκηνοθεσία, αφού αυτές τις μέρες βρίσκεται στο τελικό στάδιο παραγωγής της πρώτης της ταινίας με τίτλο «Jewell Stone».
Η γυναικεία παρουσία
Πίσω στη «Λιακάδα» όμως, που όπως αναφέραμε παραπάνω έχει ως απόλυτη πρωταγωνίστρια μια γυναίκα σε αναζήτηση. Είναι άραγε απαραίτητη μια άλλη γυναίκα (Κλερ Ντενί) για να αφηγηθεί «σωστά» μια τέτοια ιστορία; «Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν υπέροχα πορτρέτα γυναικών δημιουργημένα από άνδρες, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στην «Εva» του Τζόσεφ Λόουζι, με τη Ζαν Μορό. Δεν είναι απαραίτητο, δηλαδή, το βλέμμα να είναι θηλυκό. Από την άλλη, είναι βέβαιο πως η συγκεκριμένη ταινία της Κλερ τρέφεται από τις εμπειρίες της ίδιας ως γυναίκας, ακόμη κι αν το φύλο δεν καθορίζει το τελικό αποτέλεσμα. Επιπλέον ίσως είναι σημαντικό για τη Ζιλιέτ, για όσα έδωσε σε αυτόν τον ρόλο, το γεγονός ότι απέναντί της είχε μια γυναίκα».
Στον ίδιο παρονομαστή, πάντως, τη γυναικεία παρουσία δηλαδή, καταλήγει η κουβέντα μας με τη Σαντρίν Ντιμά και όταν πηγαίνει στις τάσεις του σημερινού γαλλικού κινηματογράφου: «Δεν θα έλεγα πως το σύγχρονο γαλλικό σινεμά έχει κάποια θεματική κατεύθυνση, όπως π.χ. οι Ισπανοί με τα αστυνομικά θρίλερ, στα οποία διαπρέπουν τελευταία. Είναι όμως άξιο λόγου πως τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες γυναίκες σκηνοθέτιδες και διευθύντριες φωτογραφίας αναλαμβάνουν τα ηνία». Και γυναίκες ηθοποιοί, σε ρόλους πλήρως χειραφετημένους από την ανδρική υποστήριξη προσθέτουμε εμείς, για να συμφωνήσει κι εκείνη αναφωνώντας: «Επιτέλους!».