Κάθε χρόνο τέτοιο καιρό, οι κουβέντες στον αθηναϊκό μικρόκοσμο των «ορκισμένων» του κινηματογράφου περιστρέφονται κυρίως γύρω από ένα θέμα: πότε θα ανεβούμε Θεσσαλονίκη για το φεστιβάλ. Αυτά βέβαια εδώ, διότι στον Βορρά δεν πρόκειται καθόλου για θέμα…μικρόκοσμου. Αντιθέτως, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αποτελεί κεντρικότατο γεγονός στο καλλιτεχνικό καλεντάρι της πόλης, προσελκύει Ελληνες και ξένους επισκέπτες και γενικότερα δένει την καθημερινότητα με τη μαγεία της μεγάλης οθόνης.
Στη φετινή, 58η έκδοσή του, η οποία κάνει πρεμιέρα σήμερα, το φεστιβάλ περιλαμβάνει το κλασικό –αν και «πειραγμένο» αυτήν τη χρονιά– διεθνές διαγωνιστικό τμήμα του, πλήθος ειδικών αφιερωμάτων και ενοτήτων, τιμώμενα πρόσωπα και πολλές παράλληλες εκδηλώσεις. Αυτό βέβαια σημαίνει ένα πράγμα: ταινίες, ταινίες κι άλλες ταινίες. Πολλές δεκάδες από αυτές με τις 33 μεγάλου μήκους ελληνικές (20 σε πρώτη προβολή) να έχουν, όπως πάντα, την τιμητική τους. Πίσω όμως στο Διαγωνιστικό, το οποίο αυτήν τη φορά εστιάζει σε έργα πρωτοεμφανιζόμενων δημιουργών, που ακολουθούν θεματικά την πνευματική παρακαταθήκη της Γαλλίδας φιλοσόφου Σιμόν Βέιλ και του κορυφαίου έργου της «Το ρίζωμα». Επιπλέον, τα 14 φιλμ του τμήματος γίνονται πηγή έμπνευσης για ισάριθμους νέους Ελληνες εικαστικούς, οι οποίοι παρουσιάζουν την έκθεση «Το ρίζωμα: 14 ταινίες, 14 ιδέες, 14 ρίζες της ψυχής», στην Πρώην Αποθήκη Στρατού.
Οσο για τα αφιερώματα, εκεί, αρχικά, την τιμητική τους έχουν οι γυναίκες. Συγκεκριμένα, η σύγχρονη ποιήτρια του ονειρικού σουρεαλισμού Ιλντικο Ενιέντι, νικήτρια της φετινής Χρυσής Αρκτου με το «Η ψυχή και το σώμα» (θα προβληθούν 9 ταινίες της) και ακόμα η Αϊντα Λουπίνο, αγαπημένη σκηνοθέτιδα του Σκορσέζε, η οποία πρώτη τόλμησε να σπάσει τα στεγανά του ανδροκρατούμενου Χόλιγουντ της δεκαετίας του 1950. Αξιοσημείωτο είναι ακόμα το αφιέρωμα «Ματιές στα Βαλκάνια», το οποίο φέτος εμπλουτίζεται με κινηματογραφικές μεταφορές σπουδαίων έργων της βαλκανικής λογοτεχνίας. Μεγάλης σημασίας είναι τέλος το αφιέρωμα «Αόρατα χέρια», το οποίο παρουσιάζεται με ελεύθερη για το κοινό είσοδο και έχει να κάνει με τον ταλαιπωρημένο τα τελευταία χρόνια χώρο της εργασίας (και της ανεργίας). Το θέμα εξετάζεται μέσα από 5 ταινίες Ευρωπαίων δημιουργών, που κάνουν όλες πρεμιέρα στην Ελλάδα.
Για το τέλος αφήσαμε, ίσως, το πιο ενδιαφέρον από όλα: ακολουθώντας το παράδειγμα της Βενετίας, το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης δημιουργεί και αυτό ξεχωριστό διαγωνιστικό τμήμα ταινιών VR, απλώνοντας το βλέμμα του στο αύριο (;) της έβδομης τέχνης. Η εικονική πραγματικότητα μας συστήνεται μέσα από 10 φιλμ, στον νέο, εντυπωσιακό χώρο INVR-Virtual Reality Thessaloniki, στο κέντρο της πόλης. Περισσότερες πληροφορίες και αναλυτικό πρόγραμμα στο filmfestival.gr.