Μετά το υπέροχο, ανεξάρτητο «Florida Project» οι αναζητήσεις του αμερικανικού σινεμά στην πίσω αυλή της λαμπερής πρόσοψης των ΗΠΑ συνεχίζονται, αυτή τη φορά με ένα έργο οσκαρικού διαμετρήματος. «Οι τρεις πινακίδες έξω από το Εμπινγκ, του Μιζούρι» –ο τίτλος δεν μπορεί παρά να είναι επίτηδες… αντιτουριστικός– έρχονται αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες, έχοντας και την προίκα των τεσσάρων Χρυσών Σφαιρών με τις οποίες βραβεύτηκαν πρόσφατα.
Η Μίλντρεντ Χέις (Φράνσις Μακ Ντόρμαντ) είναι απελπισμένη. Μήνες μετά την αποτρόπαιη δολοφονία της έφηβης κόρης της, οι έρευνες για τον δράστη δεν έχουν φέρει κανένα αποτέλεσμα κι εκείνη παίρνει μια αμφιλεγόμενη απόφαση: μέσω μηνυμάτων πάνω σε μεγάλες διαφημιστικές πινακίδες στον δρόμο, εγκαλεί τον πολύ αγαπητό στην τοπική κοινωνία αρχηγό της αστυνομίας (Γούντι Χάρελσον). Καθώς η ένταση κλιμακώνεται, τα γεγονότα παίρνουν ανεξέλεγκτη τροπή, με έναν νεαρό αστυνομικό (Σαμ Ρόκγουελ) να ανοίγει κανονικό πόλεμο ενάντια στη Μίλντρεντ.
Ο Μάρτιν Μακ Ντόνα των «Αποστολή στην Μπριζ» και «Επτά ψυχοπαθείς» υπογράφει εδώ το πιο αψεγάδιαστο σενάριό του –και πιθανότατα το καλύτερο της χρονιάς– βουτώντας στον κόσμο της λεγόμενης «redneck» Αμερικής. Οι χαρακτήρες του, με προεξάρχουσα την απίθανη Μίλντρεντ της Μακ Ντόρμαντ, είναι άνθρωποι σκληροί και ντόμπροι, χωρίς κανένα ιδιαίτερο μορφωτικό επίπεδο αλλά με ισχυρή την αίσθηση της οικογενειακής και της κοινωνικής ευθύνης. Ολοι τους, δε, είναι εξαιρετικά καλογραμμένοι και με τις ανάλογες ερμηνείες να τους συνοδεύουν.
Ο αινιγματικός, ελαφρώς μικρόνους «μπάτσος» του Ρόκγουελ, που εξελίσσεται μέσα στην ταινία, ο πρώην σύζυγος της Μίλντρεντ (Τζον Χοκς) που τα έχει με μια 19χρονη, ο ευγενικός νάνος (Πίτερ Ντίνκλεϊτζ), ερωτευμένος μαζί της, ο υπεύθυνος (Κέιλεμπ Λάντρι Τζόουνς) του διαφημιστικού γραφείου που γλυκοκοιτάζει τη γραμματέα του: όλοι θα πάρουν θέση υπέρ ή κατά της Μίλντρεντ, εντείνοντας τον διχασμό της κλειστής κοινωνίας.
Αυτό, βέβαια, είναι μόνο το πρώτο επίπεδο της ταινίας του Μακ Ντόνα. Στο φόντο υπάρχουν σε πινελιές τα περισσότερα από τα σύγχρονα ζητήματα που απασχολούν τις ΗΠΑ. Ο ρατσισμός, που ανθεί ακόμη σε τέτοιες περιοχές, η απαιδευσιά αλλά και η υπονόμευση παραδοσιακών αμερικανικών αξιών είναι εξίσου σημαντικά εδώ. «Αν δεν μπορείς να εμπιστευτείς τους δικηγόρους και τους διαφημιστές, πού πάει η Αμερική;» αναρωτιέται ένας εκ των πρωταγωνιστών. Επιπλέον, όσον αφορά το μεγαλύτερο κομμάτι, η ιστορία προχωρεί με πνεύμα ασυνήθιστου ρεαλισμού, που φτάνει μέχρι και τη μαύρη σάτιρα προκειμένου να αναδείξει το κωμικοτραγικό της ζωής.
Μοναδική απορία, ο λόγος για τον οποίο ο ρόλος του Σαμ Ρόκγουελ θεωρείται δεύτερος – και ως τέτοιος βραβεύτηκε στις Χρυσές Σφαίρες. Είναι δίχως αμφιβολία πρώτος και μάλιστα ο σημαντικότερος για την οικονομία της ταινίας, συγκρινόμενος μόνο με την πρωταγωνίστρια Μακ Ντόρμαντ.
Το βαρόμετρο της εβδομαδας
Στο «Maria by Callas», ντοκιμαντέρ του Τομ Βολφ, η σπουδαιότερη σοπράνο του περασμένου αιώνα βιογραφείται μέσα από τα δικά της λόγια. Μία σειρά συνεντεύξεων, μερικές από τις οποίες άγνωστες στο ευρύ κοινό, σχηματίζουν σφαιρική εικόνα για την καλλιτεχνική και την προσωπική ζωή της «divina». Χωρισμένο επί της ουσίας στα δύο, το φιλμ ασχολείται στο πρώτο μέρος του με την Κάλλας ως μεγάλη πρωταγωνίστρια της όπερας μέσα από σπάνια αποσπάσματα παραστάσεών της. Στο δεύτερο ο φακός εστιάζει –με σεβασμό– πιο πολύ στη Μαρία, τη γυναίκα που γνώρισε την αγάπη, τη φιλία και την απογοήτευση.
Στη «Ληστεία του αιώνα»,ο Τζέραρντ Μπάτλερ συναντά τον 50 Cent για σχεδόν 2,5 ώρες καταιγιστικής δράσης με φόντο
το εγκληματικό Λος Αντζελες. Μια αδίστακτη συμμορία ληστών τραπεζών έρχεται αντιμέτωπη με την πιο επίλεκτη ομάδα
δράσης του τοπικού αστυνο-
μικού τμήματος.
Στο «Mountain» ο Γουίλεμ Νταφόε γίνεται, με τη φωνή του, ξεναγός μας σε μια ελεγεία των βουνίσιων τοπίων του πλανήτη. Το ντοκιμαντέρ της υποψήφιας για Bafta σκηνοθέτιδος Τζένιφερ Πίντομ, επενδύεται υπέροχα με τη μουσική της Αυστραλιανής Ορχήστρας Δωματίου, ταξιδεύοντας σε απίθανης ομορφιάς αλλά και επικινδυνότητας τοπία. Παρουσιάζει ακόμα τη σαγηνευτική δύναμη των βουνών, η οποία ελκύει πλήθος τουριστών και εξερευνητών που αγωνίζονται να κατακτήσουν πλαγιές και κορυφές. Από τους χιλιάδες επισκέπτες του Εβερεστ μέχρι τους τολμηρούς αναρριχητές των επίπεδων βράχων, η λατρεία για το βουνό διαπερνά κάθε πλάνο.