Δεν ήσουν ποτέ εδώ ***
ΔΡΑΜΑ (2017)
Σκηνοθεσία: Λιν Ράμσεϊ
Ερμηνείες: Γιοακίν Φίνιξ, Τζον Ντόμαν, Αλεξ Μανέτ, Τζούντιθ Ρόμπερτς
Μία από τις πιο τολμηρές και συνάμα αδρές σκηνοθετικές ματιές του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, αυτή της Λιν Ράμσεϊ («Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν»), επιστρέφει συστήνοντάς μας έναν βυθισμένο στο σκοτάδι τιμωρό. Εδώ δεν υπάρχουν «κομίστικοι» αντι-ήρωες της Marvel, αλλά μόνο ο Γιοακίν Φίνιξ, αγριωπός όσο ποτέ στην όψη, σε έναν ρόλο που του χάρισε και το σχετικό βραβείο του Φεστιβάλ Καννών. Ο Τζόε είναι ένας βετεράνος του στρατού, με μπόλικα προβλήματα μετατραυματικού στρες, καθώς και άλλα σχετικά με την παιδική του ηλικία. Είναι, ωστόσο, πολύ καλός στον εντοπισμό εξαφανισμένων κοριτσιών, ενώ δεν διστάζει να επιβάλει και τον δικό του νόμο όταν το κρίνει απαραίτητο. Οταν μια τέτοια υπόθεση εκτροχιάζεται επικίνδυνα, εκείνος θα ανοίξει έναν κύκλο βίας (φαινομενικά) χωρίς επιστροφή.
Η Ράμσεϊ διασκευάζει το μυθιστόρημα του Τζόναθαν Εϊμς, δημιουργώντας έναν ήρωα με σπουδαίο δραματικό βάθος, επικουρούμενη βέβαια και από τον εξαιρετικό Φίνιξ. Σε ένα αιματηρό ταξίδι που μοιάζει αρκετά με εκείνα του Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν («Drive», «Only God Forgives»), σε λιγότερο στυλιζαρισμένη συσκευασία, ο Τζόε θα «ενηλικιωθεί» βίαια· αν δεν αντιμετωπίσει πρώτα τα δικά του φαντάσματα, είναι αδύνατον να βοηθήσει τους άλλους. Ο σκηνοθετικός ρυθμός αυξομειώνεται σχεδόν ιδανικά, με τη βία να βρίσκεται συνεχώς σε πρώτο πλάνο, χωρίς πάντως να αποτελεί αυτοσκοπό. Ο γενειοφόρος Φίνιξ –και το ανθεκτικό σφυρί του– βγάζει από τη μέση αρκετό κόσμο, όχι για το θέαμα, αλλά για να προχωρήσει λίγο ακόμα στον προσωπικό του λαβύρινθο.
Από την άλλη, το κοινωνικό πεδίο –που προφανώς υπάρχει– δεν εξερευνάται αρκετά, πιθανότατα διότι επίσης θυσιάζεται στον βωμό της ανάπτυξης του χαρακτήρα. Αντιθέτως και εδώ, όπως γενικότερα στη φιλμογραφία της Ράμσεϊ, το «κακό» αναζητείται στην πιο παραδοσιακή ρίζα της οικογένειας και της παιδικής ηλικίας.
Ραντεβού εκεί ψηλά ***
Σκηνοθεσία: Αλμπέρ Ντιποντέλ
Ερμηνείες: Αντρέ Μαρκόν, Μισέλ Βιλερμόζ, Φιλίπ Ουσάν
Μετά τον πόλεμο, φιλία
Αλλη μία μεταφορά από τη λογοτεχνία, αυτή τη φορά ενός μυθιστορήματος του Πιερ Λεμέτρ, από τον ηθοποιό, σεναριογράφο και σκηνοθέτη Αλμπέρ Ντιποντέλ. Στα τέλη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Εντουάρ σώζει τη ζωή του Αλμπέρ στο μέτωπο. Αυτή η πράξη δένει με παντοτινή φιλία τους δύο άνδρες, οι οποίοι μετά την εκεχειρία αγωνίζονται για την καθημερινή επιβίωση στο Παρίσι. Ο παραμορφωμένος Αλμπέρ ωστόσο επιστρατεύει την καλλιτεχνική του φύση, προκειμένου να σκαρώσει μία κομπίνα που θα τους κάνει πλούσιους. Το ιστορικό δράμα φορά τον μανδύα ενός ακαταμάχητου ρομαντισμού, διανθισμένου με αρκετό εύστοχο χιούμορ. Η διάρκεια του φιλμ είναι μάλλον αχρείαστα μεγάλη και κάποιοι από τους χαρακτήρες του απλές καρικατούρες, ωστόσο στον πυρήνα του υπάρχει μια σπάνια τρυφερότητα που αντιπαρατίθεται αποτελεσματικά στο τρομακτικό πρόσωπο του πολέμου. Η ταινία απέσπασε 5 βραβεία Σεζάρ, μεταξύ των οποίων και εκείνο για την καλύτερη σκηνοθεσία.
Το όραμα **½
Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Ζιανολί
Ερμηνείες: Βενσάν Λιντόν, Γκαλάτια Μπελουζί
Αποστολή στο Βατικανό
Ο Ζακ, ένας δημοσιογράφος-ερευνητής με μεγάλη εμπειρία, προσκαλείται από το Βατικανό για μια πολύ ιδιαίτερη αποστολή: να ηγηθεί μιας επιτροπής η οποία καλείται να τεκμηριώσει την εγκυρότητα ενός θρησκευτικού οράματος που έλαβε χώρα σε κάποιο χωριό της Γαλλίας. Στο επίκεντρο βρίσκεται η Αννα, μια νεαρή κοπέλα, η οποία ισχυρίζεται πως της παρουσιάστηκε η Παρθένος Μαρία. Καθώς η υπόθεση τον φέρνει αντιμέτωπο με την τοπική κοινωνία, αλλά και τον κλήρο της περιοχής, ο Ζακ θα βαλθεί να ψάξει σε βάθος, ανασκαλεύοντας το παρελθόν και προσπαθώντας παράλληλα να προστατεύσει την εύθραυστη Αννα. Αυτό που ξεκινά ως τυπικό θρίλερ μυστηρίου, αποκτά κοινωνικές προεκτάσεις, θέτοντας ταυτόχρονα και ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με θέματα θρησκευτικής πίστης στον 21ο αιώνα. Η ανάλυση, βέβαια, των παραπάνω παραμένει επιφανειακή, όμως οι υψηλοί ρυθμοί κρατούν το ενδιαφέρον σε ανάλογα επίπεδα – και παρά την πολύ μεγάλη διάρκεια.
Μαρία Μαγδαληνή **
Σκηνοθεσία: Γκαρθ Ντέιβις
Ερμηνείες: Ρούνεϊ Μάρα, Γιοακίν Φίνιξ, Τσιούετελ Ετζιοφορ
Μαγδαληνή #MeToo
Μετά δεκάδες φιλμ με θέμα βιβλικές φιγούρες, ήρθε η ώρα και για τη Μαρία Μαγδαληνή να αφήσει κι εκείνη (ως πρωταγωνίστρια) το κινηματογραφικό της αποτύπωμα. Η Ρούνεϊ Μάρα ερμηνεύει με αφοσίωση τον ρόλο, ως κόρη μιας οικογένειας ψαράδων, στις όχθες της λίμνης Γεννησαρέτ. Καταπιεσμένη από το υποχρεωτικό προξενιό και βυθισμένη στις δικές της πνευματικές αναζητήσεις, η Μαρία θα βρει τη λύτρωση στο πρόσωπο του Ιησού (Γιοακίν Φίνιξ), ο οποίος θα την επιλέξει για τον κλειστό κύκλο των μαθητών του. Ο τηλεοπτικός δημιουργός Γκαρθ Ντέιβις σκηνοθετεί το σενάριο των Χέλεν Εντμουντσον και Φιλίπα Γκόσλετ, σε ένα φιλμ που κινείται στην ακαδημαϊκή πεπατημένη των περισσότερων ανάλογων παραγωγών. Η γυναικεία ματιά που επιχειρεί να συμβαδίσει και με το σύγχρονο πνεύμα έχει, βέβαια, κάποιο ενδιαφέρον, ωστόσο σύντομα εξαντλείται μέσα σε μια ανέμπνευστη και δίχως ένταση αλληλουχία χιλιοειπωμένων αφηγήσεων.
Εμείς…
Ξεκίνησε και συνεχίζεται έως τις 28/3 το 19ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Δέκα ταινίες από τη Γαλλία, τον Καναδά και το Βέλγιο περιλαμβάνονται στο διαγωνιστικό τμήμα, με την ποικιλομορφία να είναι βασικό χαρακτηριστικό της διοργάνωσης. Αξίζει να σημειωθεί πως η κεντρική θεματική ενότητα φέτος έχει να κάνει με τη μόδα και τη σχέση της με τον κινηματογράφο. Σε αυτό το πλαίσιο, ο οίκος Ντιόρ θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, με ένα ντοκιμαντέρ αλλά και συζητήσεις γύρω από το θέμα, στις οποίες θα συμμετάσχουν εκπρόσωποί του.
…και οι αλλοι
Σε περίοδο που τα κινηματογραφικά σάουντρακ επανέρχονται δυναμικά φαίνεται να βρισκόμαστε τα τελευταία χρόνια. Το παράδειγμα της μουσικής του ράπερ Κέντρικ Λαμάρ για το «Black Panther» είναι απλώς το πιο πρόσφατο μιας σειράς τέτοιου είδους παραγωγών, που έχουν κατακτήσει την κορυφή των μεγαλύτερων μουσικών τσαρτ. Παρόμοιες επιδόσεις είχαν τα score των «The Greatest Showman», «Fast and the Furious», όλων των ταινιών «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι» κ.ά. Ολα τους βέβαια αναδεικνύουν το πολύ δύο τρία κομμάτια, τα οποία είναι απόλυτα συμβατά με τις σύγχρονες (ιντερνετικές) μουσικές συνήθειες.