Η προσβολή ***½
ΔΡAΜΑ (2017)
Σκηνοθεσία: Ζιάντ Ντουεϊρί
Ερμηνείες: Αντέλ Καράμ, Καμέλ ελ Μπάσα, Ρίτα Χάγεκ
Ο Λιβανέζος κινηματογραφιστής Ζιάντ Ντουεϊρί υπογράφει ένα πολύ καλοφτιαγμένο φιλμ πάνω στις οδύνες του εμφυλίου πολέμου και στα σημάδια που αυτός αφήνει σε οποιαδήποτε κοινωνία. Επιπλέον, καταφέρνει να προχωρήσει από το προσωπικό στο οικουμενικό, ξεκινώντας από την απλούστερη βάση για να καταλήξει στη σοβαρή κοινωνική παρατήρηση. Στη σημερινή Βηρυτό, ο Τόνι είναι ένας χριστιανός Λιβανέζος, που περιμένει το πρώτο του παιδί. Μια μέρα, για ασήμαντη αφορμή έρχεται σε διένεξη με τον Γιάσερ, έναν Παλαιστίνιο πρόσφυγα, και σύντομα το πράγμα φεύγει εκτός ορίων. Οι δυο τους θα καταλήξουν στο δικαστήριο, με τη διαμάχη τους, η οποία ξυπνάει τις μνήμες του εμφυλίου πολέμου (1975-1990), να λαμβάνει ευρύτερες διαστάσεις και εκτός της αίθουσας.
Το φιλμ του Ντουεϊρί, που βρέθηκε και στις τελικές υποψηφιότητες για το ξενόγλωσσο Οσκαρ, είναι επί της ουσίας μια σπουδή πάνω στη διαδρομή του μίσους, όπως αυτό καλλιεργείται σε όλα τα περιβάλλοντα και όλες τις εποχές. Η μικροκλίμακα που χρησιμοποιεί είναι πολύ αποτελεσματική, όπως και η μεταφορά της δράσης στην αίθουσα του δικαστηρίου, όπου άνθρωποι όλων σχεδόν των τάξεων συναντιούνται και (αναπόφευκτα) συγκρούονται. Ενδιαφέρουσα επίσης είναι η δραματική εξέλιξη των ίδιων των χαρακτήρων. Ενώ η κατηφόρα της έντασης μοιάζει πια χωρίς γυρισμό, οι δύο πρωταγωνιστές έχουν δεύτερες σκέψεις. Οπως συμβαίνει και με τις φλόγες του πολέμου όμως, οι «πυροσβέστες» καταφθάνουν όταν πλέον είναι πολύ αργά.
Κατά τα λοιπά, η ταινία σπάνια χάνει τον ρυθμό της και πέρα από το κάπως βεβιασμένο φινάλε, ελάχιστα ψεγάδια μπορεί να βρει κανείς, τόσο σε επίπεδο αφήγησης όσο και τεχνικής. Το γεγονός δε ότι θίγει παράλληλα ένα πολύ επείγον θέμα του σύγχρονου κόσμου –αυτό της συμβίωσης με τον άλλο, τον διαφορετικό, ακόμη και τον πρώην εχθρό– την κάνει ακόμη πιο σημαντική για οποιονδήποτε θεατή.
Η υπόσχεση της αυγής **½
Σκηνοθεσία: Ερίκ Μπαρμπιέ
Ερμηνείες: Πιερ Νινέ, Σαρλότ Γκενσμπούρ, Ντιντιέ Μπουρντόν
Ο βίος του Ρομέν Γκαρί
Βιογραφικό φιλμ, το οποίο αφηγείται την πολυτάραχη, σχεδόν παραμυθένια ζωή του σπουδαίου Γάλλου συγγραφέα Ρομέν Γκαρί. Εκτός από τον ίδιο, κεντρικό ρόλο στην ταινία διαδραματίζει και η μητέρα του, Νίνα, η οποία με την εκκεντρικότητα αλλά και τη χαρισματική προσωπικότητά της τον οδήγησε στο δημιουργικό μεγαλείο. Μέσα από μια πλούσια παραγωγή, παρακολουθούμε τον Γκαρί από τα παιδικά του χρόνια στην Πολωνία, τη δράση του ως πιλότου της πολεμικής αεροπορίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι το Μεξικό και την αφρικανική έρημο, όπου βρέθηκε αργότερα. H προσέγγιση του Ερίκ Μπαρμπιέ είναι καθαρά ακαδημαϊκή, πότε πιο ζωντανή και πότε κάπως επαναληπτική, χωρίς ωστόσο ιδιαίτερες εκπλήξεις και στραβοτιμονιές. Οι ερμηνείες των Πιερ Νινέ και Σαρλότ Γκενσμπούρ στους βασικούς ρόλους είναι γενικά καλές, όμως παρασύρονται ανά στιγμές από μια (ανεξήγητη) μελοδραματική τάση που θα μπορούσε να λείπει.
Η συνωμοσία **
Σκηνοθεσία: Μάικλ Απτεντ
Ερμηνείες: Νούμι Ραπάς, Ορλάντο Μπλουμ, Τζον Μάλκοβιτς
Κυνηγημένη στο Λονδίνο
Η Νούμι Ραπάς, η οποία τελευταία εξελίσσεται σε κανονική action hero, πρωταγωνιστεί σε ένα θρίλερ δράσης με άρωμα… τρομοκρατίας. H Αλις, μια πρώην ανακρίτρια της CIA, καλείται να επιστρέψει προκειμένου να βοηθήσει στην αποτροπή ενός βιολογικού τρομοκρατικού χτυπήματος στο Λονδίνο. Τα πράγματα ωστόσο δεν είναι όπως φαίνονται κι εκείνη σύντομα θα βρεθεί μπλεγμένη σε μια συνωμοσία, η οποία φτάνει μέχρι τα άδυτα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Η Ραπάς κινείται φιλότιμα από σεκάνς σε σεκάνς, δίνει και τρώει αρκετό ξύλο, όμως η ταινία αδυνατεί να ξεφύγει από τη χιλιοειπωμένη συνταγή ανάλογων περιπετειών. Στο πλευρό της έχει ένα καστ λαμπερών ηθοποιών (Τζον Μάλκοβιτς, Μάικλ Ντάγκλας), οι οποίοι μάλλον βρίσκονται εκεί περισσότερο για την… επιταγή, παρά για την (υπαρκτή) προσπάθεια να απαντηθούν κάποια σχετικά με την τρομοκρατία κλισέ. Ειδικά όταν αυτά αντιμετωπίζονται με ακόμη περισσότερα κλισέ.
Ο ήλιος του μεσονυχτίου **½
Σκηνοθεσία: Σκοτ Σπιρ
Ερμηνείες: Μπέλα Θορν, Πάτρικ Σβαρτζενέγκερ, Ρομπ Ριγκλ
Ρομάντζο τα μεσάνυχτα
Ενα εφηβικό δράμα που φιλοδοξεί να ξεχωρίσει από τον σωρό, χωρίς όμως να τα πολυκαταφέρνει: η 17χρονη Κέιτι (Μπέλα Θορν) πάσχει από μια πολύ σπάνια ασθένεια, η οποία της απαγορεύει την παραμικρή έκθεση στο φως του ήλιου, καθορίζοντας τη ζωή της. Κάθε μέρα βλέπει τον όμορφο Τσάρλι (Πάτρικ Σβαρτζενέγκερ), με τον οποίο είναι ερωτευμένη, να περνά κάτω από το παράθυρό της χωρίς καν να τη γνωρίζει. Ωσπου ένα βράδυ οι δυο τους θα συναντηθούν και τα αισθήματα θα γίνουν αμοιβαία. Ο ευπρόσδεκτος εφηβικός ρομαντισμός και το παραμυθικό στοιχείο –οι δύο ερωτευμένοι συναντιούνται μόνο τη νύχτα– αναλώνονται γρήγορα μέσα σε μια γλυκερή δίνη, που την έχουμε ξαναδεί πολλάκις σε ανάλογα φιλμ των περασμένων δύο δεκαετιών. Αλλωστε, όταν κάποιος θέλει να αφηγηθεί μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δύο νέους, καλό είναι να χρησιμοποιεί και τη γλώσσα της εποχής τους.