Η ενοχή του Κένεντι **½
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΡΑΜΑ (2017)
Σκηνοθεσία: Τζον Κάραν
Ερμηνείες: Τζέισον Κλαρκ, Κέιτ Μάρα, Εντ Χελμς
Η αλήθεια είναι πως η οικογένεια Κένεντι πάντα προκαλεί (και) το κινηματογραφικό ενδιαφέρον, ακόμα κι αν δεν πρόκειται για τους πιο «διάσημους» Τζον και Μπόμπι, οι οποίοι ως γνωστόν δολοφονήθηκαν. To φιλμ του Τζον Κάραν ασχολείται με τον νεότερο αδελφό τους Τεντ και συγκεκριμένα το γεγονός που καθόρισε την πολιτική του καριέρα, «περιορίζοντάς» τον σε σχεδόν 50 χρόνια θητείας στην αμερικανική Γερουσία.
Είναι το 1969 και ο Νιλ Αρμστρονγκ ετοιμάζεται να πατήσει στη Σελήνη. Την ίδια μέρα, ο Τεντ (Τζέισον Κλαρκ) βρίσκεται μαζί με φίλους σε ένα παραλίμνιο θέρετρο, όταν ένα τραγικό δυστύχημα συμβαίνει· μια νέα κοπέλα χάνει τη ζωή της και εκείνος είναι ο οδηγός. Από την επομένη το πρωί ξεκινά μια περίπλοκη προσπάθεια συγκάλυψης του γεγονότος, ενώ οι ελπίδες για τον Λευκό Οίκο ξεθωριάζουν. Το φιλμ λειτουργεί ως βραδυφλεγές θρίλερ, με έναν τόνο μυστηρίου και την απαραίτητη πολιτική γαρνιτούρα να το συνοδεύουν. Ο Τζέισον Κλαρκ («Zero Dark Thirty») ερμηνεύει με τη δέουσα νευρικότητα τον πελαγωμένο Κένεντι, ο οποίος αρχικά πασχίζει να βγάλει από πάνω του την ευθύνη, αλλάζοντας στη συνέχεια στάση.
Το σενάριο των Τέιλορ Αλεν και Αντριου Λόγκαν, αν και κάπως επίπεδο, περιλαμβάνει αρκετές αποκαλυπτικές λεπτομέρειες σχετικά με τη σκοτεινή ιστορία, ενώ παράλληλα σκιαγραφεί το κλίμα της εποχής και τον «εθισμό» της κοινής γνώμης στον μύθο των Κένεντι. Θέτει δε τα ηθικά διλήμματα που πάνε χέρι χέρι με την πολιτική και την εξουσία, χωρίς πάντως να προχωρά σε ιδιαίτερο βάθος. Ευτυχώς, το γενικότερο βαρύ κλίμα της ταινίας απαλύνεται από κάποια κωμικά στοιχεία, με απολαυστικότερο όλων τις συναντήσεις του Τεντ με τον πατριάρχη της οικογένειας Τζόζεφ (Μπρους Ντερν).
Happy Birthday **½
ΔΡΑΜΑ (2017)
Σκηνοθεσία: Χρίστος Γεωργίου
Ερμηνείες: Δημήτρης Ημελλος, Νεφέλη Κουρή, Μυρτώ Αλικάκη
Η ελληνική οικογένεια μπαίνει για άλλη μία φορά σε (κινηματογραφική) τροχιά σύγκρουσης με επίκεντρο τη σχέση αγάπης-μίσους μεταξύ ενός πατέρα και της έφηβης κόρης του. Ο Γιώργος είναι αστυνομικός των ΜΑΤ και ανήμερα τη μέρα των γενεθλίων του αναμετριέται βίαια με διαδηλωτές στους δρόμους της Αθήνας. Ανάμεσα σε αυτούς τους τελευταίους, ωστόσο, βρίσκεται και η κόρη του, Μαργαρίτα, η οποία ντρέπεται για τη δουλειά του πατέρα της. Επειτα από άλλον ένα γερό καβγά, οι δυο τους ταξιδεύουν ώς το εξοχικό σπίτι της οικογένειας, προκειμένου να κάνουν μια προσπάθεια επίλυσης των διαφορών τους.
Ο Γεωργίου παίρνει ευφυώς την κόντρα πατέρα-κόρης από τους δρόμους της Αθήνας ή το στενό διαμέρισμα και τη μεταφέρει στο λιγότερο φορτισμένο περιβάλλον της εξοχής. Η νεαρή Μαργαρίτα (Νεφέλη Κουρή) βλέπει τον κόσμο υπό το πρίσμα του άσπρου-μαύρου κι έτσι της είναι αδύνατον να χωνέψει πως ο πατέρας της έχει για επάγγελμα να δέρνει κόσμο. Από την άλλη, εκείνος αρχίζει να αμφιβάλλει για το ακέραιο του κοινωνικού του ρόλου – και των συναδέλφων του. Το φιλμ επιχειρεί να αφηγηθεί με ευαισθησία μια «δύσκολη» ανθρώπινη σχέση, αναλώνεται όμως ως επί το πλείστον σε σπασμωδικά επεισόδια που περισσότερο καθοδηγούν παρά προβληματίζουν τον θεατή. Τόσο ο Δημήτρης Ημελλος όσο και η Νεφέλη Κουρή, πάντως, στέκονται αρκετά καλά στους ρόλους τους, ενώ ξεχωρίζει και η όμορφη μουσική επένδυση του Κωνσταντή Παπακωνσταντίνου.
Κοκομπλόκο **
Σκηνοθεσία: Κέι Κάνον
Ερμηνείες: Λέσλι Μαν, Τζίνα Γκέρσον, Τζον Σίνα
Χορός αποφοίτησης με πολλά κλισέ
Ενταγμένη στην τάση της σύγχρονης αμερικανικής εφηβικής κωμωδίας, η ταινία του Κέι Κάνον (το σενάριο είναι των αδελφών Κίο) βάζει λίγο περισσότερο τους «μεγάλους» στο παιχνίδι. Τρεις υπερπροστατευτικοί γονείς ανακαλύπτουν πως, το βράδυ του χορού αποφοίτησης, οι αγαπημένες τους κόρες σχεδιάζουν να χάσουν την παρθενιά τους. Και προφανώς αποφασίζουν να… επέμβουν. Η ταινία «καταφέρνει» να συνδυάσει πολλά από τα βαρετά κλισέ του είδους με την ανά διαστήματα έξυπνη σάτιρα και τους ξεκαρδιστικούς διαλόγους. Το σύγχρονο προφίλ της με τα σόσιαλ μίντια κ.ο.κ. είναι ευπρόσδεκτο όπως και το μοίρασμα των κωμικών σεκάνς μεταξύ γονιών και παιδιών. Το κακό είναι πως οι χαρακτήρες των πρώτων παραμένουν τελείως μονοδιάστατοι με αποτέλεσμα γρήγορα να εξαντλούν τη χιουμοριστική τους ελαφράδα και στο εξής να περιπλανιούνται αμήχανα στο κατόπι των νεαρών.
Το κουκλόσπιτο του τρόμου *½
Σκηνοθεσία: Πασκάλ Λοζιέ
Ερμηνείες: Κρίσταλ Ριντ, Μιλέν Φαρμέρ, Αναστάσια Φίλιπς
Επιστροφή στο σπίτι του τρόμου
Ο Πασκάλ Λοζιέ («Μάρτυρες») επιστρέφει με ένα συμβατικής κατασκευής φιλμ τρόμου, με πρωταγωνίστριες δύο αδελφές. Η Μπεθ και η Βέρα μετακομίζουν μαζί με τη μητέρα τους σε ένα νέο σπίτι και μόλις το πρώτο βράδυ δέχονται επίθεση από αιμοσταγείς δολοφόνους. Η τραυματική εμπειρία τις συνοδεύει στις μετέπειτα ζωές τους· όταν έπειτα από χρόνια η Μπεθ, η οποία είναι πλέον διάσημη συγγραφέας μυθιστορημάτων τρόμου, επιστρέφει στο παλιό σπίτι, θα διαπιστώσει πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Παρά τη σημαντική και καλοστημένη αποκάλυψη που γίνεται περίπου στα μισά (αρκετά πρωτότυπο για τα φιλμ του είδους), η ταινία αναλώνεται στη μεγαλύτερη διάρκειά της σε ανούσιες σκηνές γραφικής βίας, τις οποίες έχουμε δει χιλιάδες φορές – και καλύτερα εκτελεσμένες. Επίσης, οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών, με εξαίρεση εκείνη της μητέρας (Μιλέν Φάρμερ), δεν είναι ακριβώς οσκαρικού επιπέδου…
Πωλ Γκωγκέν **½
Σκηνοθεσία: Εντουάρ Ντελίκ
Ερμηνείες: Βενσάν Κασέλ, Tουχέι Ανταμς, Μαλίκ Ζιντί
Ο Βενσάν Κασέλ σώζει τον… Γκωγκέν
Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Πωλ Γκωγκέν χαίρει ήδη της εκτίμησης των παριζιάνικων καλλιτεχνικών κύκλων, ωστόσο δυσκολεύεται να πουλήσει. Αντιμέτωπος με την ανέχεια και κυρίως τις κάθε λογής συμβάσεις του «πολιτισμένου» κόσμου, αποφασίζει να αφήσει πίσω σύζυγο και παιδιά προκειμένου να ταξιδέψει στην εξωτική Πολυνησία. Εκεί, εμπνευσμένος από τους ιθαγενείς και το τοπίο, θα δημιουργήσει μερικά από τα μεγαλύτερά του αριστουργήματα. Αντί να βιογραφήσει γραμμικά τον Γκωγκέν, το φιλμ προτιμά να εστιάσει σε μια μικρή σχετικά –αλλά πολύ σημαντική– περίοδο της ζωής του. Η μούσα την οποία βρίσκει στο πρόσωπο μιας πανέμορφης ιθαγενούς αντιπαραβάλλεται με τις κακουχίες και την εξαντλητική αφοσίωση του ήρωα-καλλιτέχνη, που αναζητεί την καθαρότερη έκφραση. Το σενάριο θα μπορούσε να είναι πιο ισορροπημένο, όμως ο εξαιρετικός Βενσάν Κασέλ καταφέρνει να διορθώσει τις περισσότερες ανορθογραφίες.
Εμείς…
Ο Μάιος είναι μήνας σινεμά για τον Δήμο Νέας Σμύρνης, ο Πολιτιστικός Οργανισμός του οποίου διοργανώνει μία σειρά από ειδικές προβολές στον κινηματογράφο «Γαλαξίας», με ελεύθερη είσοδο. Στις φετινές προβολές και σε συνεργασία με το CineDoc Kids, την τιμητική του έχει ο παιδικός-νεανικός κινηματογράφος με οκτώ ταινίες, που προέρχονται από διάφορες χώρες του κόσμου (ΗΠΑ, Νορβηγία, Ουγγαρία). Επίσης, στη διοργάνωση ενσωματώνεται και φεστιβάλ βραβευμένων ελληνικών ταινιών των τελευταίων ετών, όπως ο «Αστακός», η «Μικρά Αγγλία» και το «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι». Περισσότερες πληροφορίες στο www.culturens.org.
…και οι άλλοι
Εκκληση στην ιρανική κυβέρνηση ώστε να επιτρέψει στον σκηνοθέτη Τζαφάρ Παναχί να βγει από τη χώρα, απηύθυνε ο συμπατριώτης του Ασγκάρ Φαραντί από τη συνέντευξη Τύπου του Φεστιβάλ Καννών. Ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης βρέθηκε εκεί για την παρουσίαση της τελευταίας του ταινίας με τίτλο «Εverybody Knows», η οποία άνοιξε την Κρουαζέτ και βρήκε την ευκαιρία να υπερασπιστεί τον συνάδελφό του: «Μου είναι οδυνηρό να ξέρω ότι εγώ μπορώ να έρθω, ενώ ο εκείνος όχι», δήλωσε χαρακτηριστικά, θυμίζοντας σε όλους πως ο Παναχί είναι περιορισμένος από το 2010 λόγω «αντι-ισλαμικής προπαγάνδας».