Ζωή σε φιλμ ***
ΔΡΑΜΑ (2017)
Σκηνοθεσία: Μαρκ Ράσο
Ερμηνείες: Τζέισον Σουντέικις, Εντ Χάρις, Ελίζαμπεθ Ολσεν
Μια κλασική ταινία δρόμου που γίνεται ενδιαφέρουσα κυρίως χάρη στους πρωταγωνιστές της, ξεχωρίζει στη δεύτερη κινηματογραφική εβδομάδα του Αυγούστου. Ο ανερχόμενος σκηνοθέτης Μαρκ Ράσο («Copenhagen») έχει εδώ να διαχειριστεί ένα γλυκόπικρο σενάριο που επικεντρώνεται στη σχέση πατέρα – γιου. Ο Ματ (Τζέισον Σουντέικις) είναι διαζευγμένος και στο όριο να χάσει τη δουλειά του, όταν θα τον επισκεφθεί ξαφνικά η Ζούι (Ελίζαμπεθ Ολσεν) με ένα μήνυμα από τον επί χρόνια αποξενωμένο πατέρα του (Εντ Χάρις). Βαριά άρρωστος με καρκίνο, ο Μπεν τον παρακαλεί να τον συνοδεύσει σε ένα οδικό ταξίδι μέχρι το Κάνσας προκειμένου να εμφανίσει μερικά παλιά φιλμ Kodachrome, πριν κλείσει το τελευταίο ειδικό εργαστήρι στον κόσμο.
Μπορεί ο πυρήνας της ιστορίας να αφορά την απόπειρα αποκατάστασης του οικογενειακού δεσμού, ωστόσο γύρω του διαμορφώνονται και άλλες θεματικές με πρώτη και κύρια την τέχνη. Ο Ματ δουλεύει σε δισκογραφική και απελπίζεται με τη σύγχρονη αντιμετώπιση της μουσικής ως κοινό καταναλωτικό προϊόν. Ο Μπεν, από την άλλη, καταξιωμένος φωτογράφος, θεωρεί δεδομένο πως τέχνη και οικογενειακή ευτυχία δεν πάνε μαζί. Τους δυο τους θα αναλάβει να επανασυνδέσει η όμορφη Ζούι, η οποία έχει επίσης το δικό της περίπλοκο παρελθόν. Αισθητικά το road movie εξελίσσεται μάλλον συμβατικά, δίχως εκπλήξεις και με μπόλικη μουσική, η οποία είναι φυσικά ευπρόσδεκτη.
Οσο βαδίζει προς το τέλος, πάντως, η αφήγηση χαλαρώνει, ίσως και υπερβολικά, αφήνοντας τα συμπεράσματα κάπως μετέωρα και την αίσθηση της λύτρωσης να καλύψει τα πάντα. Ειδική μνεία τέλος πρέπει να γίνει στους τρεις πρωταγωνιστές –όπως είπαμε, σε αυτούς στηρίζεται πραγματικά η ταινία– και ειδικά στον σπουδαίο Εντ Χάρις, ο οποίος ερμηνεύει με τόση άνεση και στυλ τον ρόλο του, που το κάνει να μοιάζει με ρουτίνα.
Σινεμά ο παράδεισος ****
ΔΡΑΜΑ (1988)
Σκηνοθεσία: Τζουζέπε Τορνατόρε
Ερμηνείες: Φιλίπ Νουαρέ, Ζακ Περέν, Σαλβατόρε Κάσιο
Από τους πιο συγκινητικούς ύμνους στη μαγεία του κινηματογράφου, η ταινία του Τζουζέπε Τορνατόρε, που κυκλοφόρησε πριν από ακριβώς 30 χρόνια, επιστρέφει σε ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια. Σε κάποιο μικρό χωριό της Ιταλίας ο νεαρός Τότο λατρεύει τις ταινίες και πιάνει φιλίες με τον Αλφρέντο, τον μηχανικό προβολής του τοπικού σινεμά. Βρίσκοντας στο πρόσωπό του τον πατέρα που του λείπει, ο μικρός θα ανοίξει τα φτερά του αναζητώντας την τύχη του στην πόλη.
Τριάντα χρόνια μετά, ο Τότο μαθαίνει για τον θάνατο του Αλφρέντο και επιστρέφει στο χωριό του για την κηδεία. Ο Τορνατόρε αφηγείται εν πολλοίς την προσωπική του βιογραφία, σκιαγραφώντας εξαιρετικά την εικόνα της επαρχιακής μεταπολεμικής Ιταλίας –θυμίζει πολύ και Ελλάδα– όπου μεγαλώνει ο ήρωάς του. Η σημασία τού μέντορα αλλά και οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας που σημαδεύουν τον άνθρωπο βρίσκουν εδώ την απόλυτη κινηματογραφική μεταφορά τους, με πηγαίο λυρισμό που δύσκολα αφήνει οποιονδήποτε ασυγκίνητο.
Από την άλλη, η ταινία αποτελεί ερωτικό γράμμα στο ίδιο το σινεμά και τη σχεδόν υπερβατική επιρροή που είχε στους ανθρώπους, ειδικά περασμένων εποχών. Μέσα σε αυτή τη σκοτεινή αίθουσα, αλλά καμιά φορά και έξω στη πλατεία, οι κάτοικοι του χωριού ξεχνούν τις διαφορές τους, γελούν με την ψυχή τους και απορροφώνται από τους ημίθεους της μεγάλης οθόνης. Σχεδόν εξίσου διάσημη με το φιλμ, το οποίο βραβεύθηκε και με το όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, είναι βέβαια η εμβληματική μουσική επένδυση του Ενιο Μορικόνε· το μελωδικό θέμα της μοιάζει με απτή καλλιτεχνική αποτύπωση της ίδιας της παιδικής αθωότητας και της αγάπης για ζωή.
Τρεις μέρες του Κόνδορα ****
Σκηνοθεσία: Σίντνεϊ Πόλακ
Ερμηνείες: Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Φέι Ντάναγουεϊ, Κλιφ Ρόμπερτσον
Ενα… μοντέλο των ’70s
Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ είναι εδώ ο απόλυτος πρωταγωνιστής, σε ένα κλασικό θρίλερ συνωμοσίας του Σίντνεϊ Πόλακ, το οποίο αποτελεί και πρότυπο για αρκετές σύγχρονες ταινίες του είδους. Ο Τζo, ένας ερευνητής της CIA, βρίσκεται ξαφνικά σε θανάσιμο κίνδυνο, κυνηγημένος από μια μυστική οργάνωση που προέρχεται από τους κόλπους της ίδιας του της υπηρεσίας. Στην εξέλιξη της υπόθεσης θα γνωρίσει και μια όμορφη δεσποινίδα (Φέι Ντάναγουεϊ), η οποία θα τον βοηθήσει σημαντικά. Ο Πόλακ κρατά υποδειγματικά τον ρυθμό, παρά την κάπως περίπλοκη αφήγηση, χρησιμοποιώντας το μοντάζ ευφυώς για να προσδώσει σασπένς και στυλ· από αυτό το τελευταίο διαθέτει μπόλικο και ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ο οποίος φέρνει σε μοντέλο των ’70s.
Το εξπρές των ζωντανών νεκρών ***
Σκηνοθεσία: Γέον Σανγκ-Χο
Ερμηνείες: Γου Γκονγκ, Γου-Μι Γιουνγκ, Ντονγκ-Σέοκ Μα
Πεινασμένοι νεκροζώντανοι
Το πρώτο θρίλερ με ζόμπι στην ιστορία του κορεατικού κινηματογράφου έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και δικαίως αφού διατηρεί τη δράση και το σασπένς του στα ύψη ώς το τέλος. Ενας απορροφημένος από τη δουλειά του χρηματιστής μπαίνει στο τρένο για το Μπουσάν μαζί με τη μικρή του κόρη. Σχεδόν ταυτόχρονα ωστόσο, στη χώρα ξεσπά μια τρομερή επιδημία μετατρέποντας ταχύτατα τους κατοίκους της σε πεινασμένους νεκροζώντανους. Οταν η μάστιγα χτυπά και το τρένο, οι επιβάτες του θα κάνουν τα πάντα για να γλιτώσουν τον όλεθρο. Κατασκευάζοντας και μερικές εξαιρετικές σεκάνς δράσης, οι δημιουργοί του φιλμ παραδίδουν μια ασιατική ταινία καταστροφής που δεν έχει πολλά να ζηλέψει από τα αμερικανικά πρότυπά της.
Για καλό και για κακό ** ½
Σκηνοθεσία: Καρίν Ταρντιέ
Ερμηνείες: Φρανσουά Νταμιέν, Σεσίλ ντε Φρανς, Γκι Μαρσάν
Αναζητώντας τον δεύτερο πατέρα
Η γαλλική κομεντί μάς δίνει άλλο ένα κλασικό της δείγμα με το γλυκόπικρο φιλμ της Καρίν Ταρντιέ, που εξερευνά τις οικογενειακές σχέσεις. Ο Εργουάν, ένας ειδικός στην εξουδετέρωση βομβών, μαθαίνει μέσω μιας εξέτασης πως ο άνθρωπος που τον μεγάλωσε δεν είναι ο βιολογικός του πατέρας. Αμέσως θα βαλθεί να τον εντοπίσει, με τα ίχνη να τον οδηγούν στον αξιαγάπητο Ζοζέφ αλλά και στην όμορφη κόρη του Αννά. Παρά το κάπως «βαρύ» του θέματος, η ταινία παραμένει σε γενικές γραμμές ανάλαφρη και με αρκετό χιούμορ. Ενδιαφέρον είναι το σεναριακό εύρημα με τη νεαρή κόρη του Εργουάν, η οποία είναι έγκυος, με την ταυτότητα του πατέρα του παιδιού της να αποτελεί επίσης μυστήριο.
Εμείς…
Από σήμερα και για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, η ΑΜΚΕ NoTraditional παρουσιάζει στο θερινό «Τριανόν» κλασικά αριστουργήματα και ταινίες του νεότερου ελληνικού σινεμά, που αντικατοπτρίζουν τη διαδρομή της χώρας σε ιστορικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο. Το αφιέρωμα (9-15/8) με τίτλο «Η Ελλάδα μέσα από το σινεμά της» ξεκινά με το ντοκιμαντέρ «Μήδεια… Κρείσσων των εμών βουλευμάτων» του Νίκου Γραμματικού. Καθημερινά στις 7 μ.μ., είσοδος ελεύθερη.
…και οι άλλοι
Επιστρέφει όντως το «Baywatch» στη μικρή οθόνη; Το ερώτημα θα απαντηθεί σύντομα αφού η παραγωγός εταιρεία της δημοφιλέστατης σειράς της δεκαετίας του 1990 κινείται έντονα με στόχο την επανεκκίνησή της με σύγχρονους πρωταγωνιστές. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η επερχόμενη κυκλοφορία όλων των παλιών επεισοδίων σε ψηφιακά επεξεργασμένη έκδοση με σκοπό την προσέλκυση του ενδιαφέροντος του κοινού. Η νέα σειρά άλλωστε θα ήταν πιθανότατα ήδη έτοιμη αν η περσινή κινηματογραφική εκδοχή του «Baywatch» είχε αντιμετωπιστεί με περισσότερο ενθουσιασμό. Δυστυχώς όμως δεν βλεπόταν…