Ψυχρός πόλεμος ****
ΔΡΑΜΑ (2018)
Σκηνοθεσία: Πάβελ Παβλικόφσκι
Ερμηνείες: Γιοάνα Κούλιγκ, Τόμας Κοτ, Μπόρις Ζικ
Συχνά, ένας καλός κινηματογραφιστής δυσκολεύεται να προχωρήσει από μια εξαιρετική ταινία σε μια ανάλογη ή ακόμα καλύτερη. Αυτό, ωστόσο, δεν ισχύει για τον Πάβελ Παβλικόφσκι, ο οποίος μετά την οσκαρική «Ιda» επιστρέφει με την κορυφαία μέχρι σήμερα δουλειά του, ανατρέχοντας ξανά στον δύσκολο 20ό αιώνα της Ευρώπης. Το κάνει, βέβαια, με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Ο χιλιοτραγουδισμένος «ανέφικτος έρωτας» παίρνει εδώ μια μορφή επική όσο και τραγικά ανθρώπινη, σε ένα φιλμ γενικότερης υψηλής ακρίβειας και ισορροπίας.
Στη ρημαγμένη Πολωνία του 1949, ο καλλιεργημένος πιανίστας Βίκτορ θα προσληφθεί από κάποια κρατική υπηρεσία, η οποία σχεδιάζει την ανάδειξη του λαϊκού πολιτισμού και των μουσικών-χορευτικών παραδόσεων της χώρας. Εκεί θα γνωρίσει και θα ερωτευθεί τη Ζούλα, μια όμορφη και φιλόδοξη χωριατοπούλα, η οποία ξεχωρίζει με το ταλέντο της. Οι δυο τους θα γίνουν παθιασμένοι εραστές, όμως όταν εκείνος περνά το σύνορο του Βερολίνου και φεύγει για τη Δύση, αυτή αρνείται να ακολουθήσει. Από εκεί και έπειτα ξεκινά ένα χρονικό 15 ετών με αποσπασματικές συναντήσεις στο Παρίσι, στη Γιουγκοσλαβία και ξανά στην Πολωνία για ένα ζευγάρι, που αν και
αταίριαστο, διατηρεί έναν πανίσχυρο δεσμό.
Ο Παβλικόφσκι χρησιμοποιεί ξανά την αριστουργηματική ασπρόμαυρη εικονοποιία της «Ιda» για να βάλει στο επίκεντρο μια ιστορία αγάπης, η οποία αυτόματα αποφορτίζει το κοινωνικό-πολιτικό υπόβαθρο. Κι αυτό είναι θετικό. Κάπως έτσι πετυχαίνει να φτιάξει ένα ρομάντζο που λειτουργεί ταυτόχρονα και ως αλληγορία, την οποία άλλωστε υποδηλώνει και ο τίτλος. Η Ανατολή και η Δύση δεν ταυτίζονται με την ευτυχία ή τη δυστυχία, αποτελούν απλώς τους δύο πόλους ενός κόσμου, ο οποίος φαντάζει παράλογος όταν βγαίνει έξω από τα όρια του έρωτα των πρωταγωνιστών. Αξιοσημείωτο είναι επίσης πως ο Πολωνός κινηματογραφιστής αντλεί έμπνευση από την ιστορία των γονιών του, τα ονόματα των οποίων δίνει και στους πρωταγωνιστές. Οι πραγματικοί Βίκτορ και Ζούλα βέβαια δεν πέρασαν τις περιπέτειες του κινηματογραφικού ζευγαριού, αλλά επί 40 χρόνια έσμιγαν και χώριζαν, ταξιδεύοντας και στις δύο πλευρές του παραπετάσματος.
Η μουσική αποτελεί ένα ακόμα από τα αντιθετικά ζεύγη που συνέχουν το φιλμ. Τα παραδοσιακά πολωνικά τραγούδια έρχονται μάλλον σε ευθεία αντιπαραβολή με τη μοντέρνα τζαζ του Παρισιού, ωστόσο και πάλι, μία από τις συγκινητικότερες στιγμές έρχεται όταν η Ζούλα τραγουδά ένα διασκευασμένο μείγμα των δυο τους. Το πιο θαυμαστό, πάντως, είναι πως όλα τα παραπάνω καταφέρνουν να χωρέσουν –χωρίς εκπτώσεις– σε λιγότερο από 1,5 ώρα, στην πιο υποδειγματική αφηγηματική οικονομία που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια επί της οθόνης.
Τυφλό σημείο ***½
ΔΡΑΜΑ (2018)
Σκηνοθεσία: Κάρλος Λόπεζ Εστράδα
Ερμηνείες: Νταβίντ Ντιγκς, Ράφαελ Κασάλ, Τζανίνα Γκαβάνκαρ
Η «μαύρη» Αμερική μπαίνει στο επίκεντρο σε ένα απροσδόκητα εύστοχο φιλμ που έρχεται κατευθείαν από την καρδιά του καλού ανεξάρτητου σινεμά. Ο Αφροαμερικανός Κόλιν, ο οποίος έχει περάσει ένα διάστημα στη φυλακή, βρίσκεται στις τελευταίες μέρες της αστυνομικής επιτήρησής του. Η υποδειγματική συμπεριφορά του, ωστόσο, θα τεσταριστεί λόγω ενός τραγικού περιστατικού αλλά και του κολλητού του φίλου, του λευκού Μάιλς, ο οποίος έχει πάντα τον τρόπο να μπλέκει σε μπελάδες. Το σενάριο, το οποίο υπογράφουν οι δύο πρωταγωνιστές, αναδεικνύει με πρωτότυπη και φρέσκια ματιά τα περισσότερα από τα φυλετικά ζητήματα που ακόμη υφίστανται στις ΗΠΑ. Ο ρατσισμός, η αστυνομική αυθαιρεσία, η περιθωριοποίηση, βρίσκονται όλα εδώ, ωστόσο το καλό είναι πως προχωράμε ακόμη παρακάτω. Η αναζήτηση ταυτότητας έχει, επίσης, κεντρικό χαρακτήρα. Ο Αφροαμερικανός Κόλιν κάνει τα πάντα για να φανεί σαν λευκός φιλήσυχος πολίτης την ώρα που ο Μάιλς υιοθετεί την πιο «αλήτικη» στάση του γκέτο. Κοινωνική και προσωπική ηθική συχνά μπλέκονται, με κερδισμένες (πάντα) τις ανισότητες.
Η νύχτα με τις μάσκες **
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν
Ερμηνείες: Τζέιμι Λι Κέρτις, Τζούντι Γκριρ, Αντι Ματίτσακ
Ο τρόμος της… κολοκύθας
Σαράντα χρόνια συμπληρώνονται από την πρώτη, κλασική σήμερα, ταινία του Τζον Κάρπεντερ και ο ψυχοπαθής Μάικλ Μάγερς βγαίνει ξανά στους δρόμους αναζητώντας νέα και… παλιά θύματα. Παραμονή της νύχτας του Χάλοουιν, μια μεταφορά κρατουμένων θα πάει στραβά, με αποτέλεσμα ο επικίνδυνος δολοφόνος να ελευθερωθεί. Καθώς αρχίζει να σκορπίζει τον τρόμο ξανά στην κωμόπολη του Χάντονφιλντ, στόχος του είναι η γιαγιά πλέον Λόρι (Τζέιμι Λι Κέρτις), η οποία του είχε ξεφύγει στο παρελθόν. Αιματηρό αναμάσημα χιλιοειπωμένων κλισέ του τρόμου, σε μια ταινία η οποία έχει σχετικά καλό ρυθμό, δεν καταφέρνει όμως σε καμιά περίπτωση να φτάσει την ατμοσφαιρική κορύφωση του προτύπου της.
Ο τελευταίος παρτιζάνος***½
Σκηνοθεσία: Ανδρέας Χατζηπατέρας
Εμφανίζεται ο Μανώλης Γλέζος
Ο άνθρωπος Μανώλης Γλέζος
Ο νεαρός, εξ Αμερικής ορμώμενος, Ανδρέας Χατζηπατέρας παραδίδει ένα πρωτότυπα άρτιο ντοκιμαντέρ πάνω στην προσωπικότητα του Μανώλη Γλέζου. Αποφεύγοντας τα περισσότερα κλισέ του είδους, το φιλμ ακολουθεί τον βετεράνο αγωνιστή της Αριστεράς στις διαφορετικές εκφάνσεις της σημερινής ζωής, αλλά και της ιστορικής διαδρομής του μέσα στις δεκαετίες. Στόχος, που σε μεγάλο βαθμό επιτυγχάνεται, είναι η ανάδειξη του ανθρώπου πίσω από την εικόνα του μύθου. Με αρκετό χιούμορ, επιμέλεια, αυθορμητισμό, αλλά και άγνοια… κινδύνου, ο Χατζηπατέρας συνθέτει ένα ιδιαίτερο πορτρέτο, διαυγέστερο πιθανότατα από ό,τι θα κατάφερνε οποιοσδήποτε ντόπιος κινηματογραφιστής.
Η διαπαιδαγώγηση της Κάμερον Ποστ ***
Σκηνοθεσία: Ντέζιρε Ακαβάν
Ερμηνείες: Κλόι Γκρέις Μόρετς, Σάσα Λέιν, Φόρεστ Γκούντλακ
Οι οδύνες της ενηλικίωσης
Η ταινία που κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της επιτροπής στο φετινό φεστιβάλ του Σάντανς είναι ένα δράμα ενηλικίωσης με έμφαση στη σεξουαλική ταυτότητα, αλλά και στη γενικότερη νεανική προβληματική. Η έφηβη Κάμερον θα πιαστεί στα πράσα να φιλιέται με μια κοπέλα και θα σταλεί άμεσα για… αναμόρφωση σε ένα θρησκευτικού τύπου κέντρο για αποπροσανατολισμένους νέους. Εκεί, παρά την αυστηρότητα και τον αυταρχισμό, η κοπέλα θα βρεί μερικούς πολύτιμους φίλους, καθώς και μια μίνι κοινότητα που της μοιάζει. Το φιλμ της Ακαβάν διαθέτει μια θεμελιώδη απλότητα, που βοηθά να αναδείξει ένα επίκαιρο θέμα δίχως υπερβολές. Η Κλόι Γκρέις Μόρετς τα πηγαίνει επίσης καλά στον κεντρικό ρόλο.
Εμείς…
Νέα εποχή για τον ιστορικό κινηματογράφο Νιρβάνα, ο οποίος υποδέχεται πλέον με δύο πλήρως ανακαινισμένες αίθουσες τους Αθηναίους σινεφίλ. Υπό τη σκέπη πια της ομάδας Cinemax, ο κινηματογράφος που πρωτολειτούργησε το 1939 ως θερινός, διαθέτει ολοκαίνουργια συστήματα ψηφιακής προβολής και εγκαταστάσεις ήχου Dolby Digital 7.1. Οι δύο αίθουσες, χωρητικότητας 370 και 280 θέσεων αντίστοιχα, έχουν αμφιθεατρική διάταξη, ενώ όπως λένε οι υπεύθυνοι εκτός από τις κινηματογραφικές προβολές, θα φιλοξενούν ακόμα διαλέξεις, παρουσιάσεις, master classes, ξεχωριστές πρεμιέρες και φεστιβάλ. Φυσικά υπόσχονται και μερικές από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες της χρονιάς, σύμφωνα με τα συνηθισμένα ποιοτικά κριτήρια.
…και οι άλλοι
Ο Στιβ Καρέλ επιστρέφει στην τηλεόραση έπειτα από οκτώ χρόνια και στο εμβληματικό «The Office». Οπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοί του, ο δημοφιλής ηθοποιός φαίνεται πως προσελκύεται από τα φιλόδοξα πρότζεκτ που εισάγουν συνεχώς οι διαδικτυακές πλατφόρμες· στη δική του περίπτωση μάλιστα, παραγωγός της σειράς θα είναι η πανίσχυρη Αpple, η οποία ετοιμάζει πυρετωδώς την είσοδό της στον χώρο. Ενα από τα πρώτα «όπλα» της θα είναι και το συγκεκριμένο (άτιτλο ακόμη) σόου, στο οποίο θα πρωταγωνιστούν επίσης οι Τζένιφερ Ανιστον και Ρις Γουίδερσπουν.