Καθισμένος στην κατάμεστη πλατεία του θεάτρου Ολύμπιον, το μάτι μου πήρε τον Ορέστη Ανδρεαδάκη, με το άψογο σμόκιν του, να στέκεται στο πλάι της σκηνής. Την ίδια στιγμή, οι Αρχές του τόπου είχαν ήδη πάρει τη θέση τους στην πρώτη σειρά. «Αντε να τελειώνουμε με τους λόγους, να δούμε την ταινία», σκέφτηκα, ανυπομονώντας για τους «Κλέφτες καταστημάτων», το βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα φιλμ του Χιροκάζου Κόρε-Εντα, που άνοιξε το φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τελικά λόγοι, με την κλασική έννοια, δεν υπήρξαν. Δευτερόλεπτα αφότου έσβησαν τα φώτα, οι πόρτες της αίθουσας άνοιξαν για να μπουκάρουν δυο ντουζίνες αγόρια και κορίτσια, ντυμένα στα κατάμαυρα και χτυπώντας λευκές πέτρες μεταξύ τους. Με συνοπτικές διαδικασίες το κλασικό πόντιουμ τραβήχτηκε στη γωνία, οι πέτρες έπεσαν (στο πάλκο, όχι πάνω μας) και οι νεαροί αποχώρησαν, καθώς η οθόνη φωτιζόταν. Εκεί είδαμε εντέλει τόσο τους διευθυντές του φεστιβάλ όσο και τους υπόλοιπους επισήμους να καταθέτουν τα μηνύματά τους, μονταρισμένα μαζί με πλάνα από τις φετινές ταινίες, σε μια πρωτότυπη προσέγγιση που έκανε κάπως πιο… νόστιμα τα τετριμμένα.
Οπως είπαμε, βέβαια, είχαμε και ταινία. Εξαιρετική μάλιστα, αφού το φιλμ του Ιάπωνα κινηματογραφιστή αποτελεί παράδειγμα ωραίου και συνάμα απλού σινεμά. Θέμα του είναι η ιστορία μιας παράξενης οικογένειας, αποτελούμενης από μέλη τα οποία στην πλειονότητά τους δεν συγγενεύουν μεταξύ τους. Αυτό που τους ενώνει είναι στην πραγματικότητα η φτώχεια, την οποία προσπαθούν να αντιμετωπίσουν με περιστασιακές δουλειές αλλά και μπόλικες μικροκλοπές. Οταν όμως ένα 5χρονο κοριτσάκι θα μπει επίσης στη συντροφιά, οι αληθινοί δεσμοί μεταξύ τους θα αποκαλυφθούν. Το κοινό της Θεσσαλονίκης καταχειροκρότησε μία από τις πιο τρυφερές και ανθρώπινες ταινίες που έχουμε δει τον τελευταίο καιρό, η οποία παράλληλα παίρνει τα φώτα από τη λαμπερή εικόνα της τεχνολογικά ανεπτυγμένης Ιαπωνίας και τα ρίχνει στο περιθώριο· εκεί όπου οι άνθρωποι αγωνίζονται καθημερινά με κάθε τρόπο για τον επιούσιον, χωρίς ωστόσο να χάνουν το χιούμορ, την ευαισθησία και την ικανότητά τους να αγαπούν.
Πριν από τη συγκίνηση επί της οθόνης είχε βέβαια έρθει και αυτή στην αίθουσα, με τους διοργανωτές να κάνουν ειδική μνεία σε δύο ηλικιωμένα αδέλφια, από τους πιο παλιούς και πιστούς φίλους του θεσμού. Το 59ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο λοιπόν και πλέον οι σινεφίλ εδώ στην –παράξενα ζεστή– Θεσσαλονίκη περιμένουν το κυρίως πιάτο, μέσα στο επόμενο δεκαήμερο της φετινής γιορτής του ελληνικού αλλά και του διεθνούς κινηματογράφου. Τα εκδοτήρια εισιτηρίων στην ηλιόλουστη πλατεία Αριστοτέλους είναι ικανοποιητικά… μποτιλιαρισμένα. Περισσότερα τις επόμενες ημέρες.