Νέες ταινίες: Ιταλός με καρδιά, χήρες με τσαγανό

Νέες ταινίες: Ιταλός με καρδιά, χήρες με τσαγανό

5' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Dogman  ***

ΔΡΑΜΑ (2018)

Σκηνοθεσία: Ματέο Γκαρόνε

Ερμηνείες: Μαρσέλο Φόντε, Εντοάρντο Πέσι, Αντάμο Ντιονίσι

Ο γνωστός μας από το εκπληκτικό «Gomorra» Ματέο Γκαρόνε επιστρέφει με μια διαφορετικής υφής αλλά παρόμοιου δραματουργικού βάρους ιστορία. Ο Dogman είναι ο Μαρσέλο, ένας μικροκαμωμένος άνδρας, με ελαφρώς γκροτέσκα εμφάνιση αλλά με αγνότητα ψυχής και αθωότητα που ταιριάζει σε παιδί. Τη μεγάλη του αγάπη για τα σκυλιά –είναι ιδιοκτήτης ενός σχετικού κέντρου περιποίησης– συναγωνίζεται μόνο αυτή για τη μοναχοκόρη του· παράλληλα διατηρεί και μια ιδιότυπη, φιλική σχέση με τον «νταή» της γειτονιάς, έναν κτηνώδη τύπο, μικροεγκληματία και μόνιμη πηγή προβλημάτων. Οταν αυτά θα οδηγήσουν τους δυο τους σε σύγκρουση, ο Μαρσέλο θα κληθεί να δείξει από τι πραγματικά είναι φτιαγμένος.

Τα περίχωρα της ιταλικής μεγαλούπολης (δεν κατονομάζεται), όπου εξελίσσεται η ιστορία, αποτελούν ένα από τα πιο καταθλιπτικά σκηνικά ταινίας που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Γενικώς η διάχυτη μελαγχολία καλύπτει τα περισσότερα πλάνα του φιλμ, ξεκινώντας από το ίδιο το πρόσωπο του πρωταγωνιστή. Με έναν θαυμαστό τρόπο, ωστόσο, εκείνος συνιστά και τη μοναδική πηγή ελπίδας πως κάτι παραμένει ακόμη τίμιο και καθαρό σε έναν κόσμο σχεδόν ολοκληρωτικής παρακμής. Ο Μαρσέλο Φόντε ενσαρκώνει ιδανικά αυτήν τη μοναδική φιγούρα, ισορροπώντας αριστοτεχνικά ανάμεσα στο κωμικό και στο τραγικό της (κάθε) ύπαρξης.

Κατά τα λοιπά και πέρα από το κοινωνικό της πορτρέτο, η ταινία αφιερώνει όλες τις δημιουργικές δυνάμεις στην απόδοση της εσωτερικής μάχης και την έννοιας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Οι συχνά μυστηριώδεις σχέσεις εξουσίας – υποταγής μεταξύ των ανθρώπων εξετάζονται εδώ υπό ένα πολύ ενδιαφέρον πρίσμα. Από ένα σημείο και έπειτα βέβαια –και εξαιτίας ίσως αυτής της «εμμονής»– το φιλμ χάνει τον ρυθμό του, για να καταλήξει σε ένα μάλλον αμήχανο φινάλε.

Οι χήρες ***½

ΘΡΙΛΕΡ (2018)

Σκηνοθεσία: Στιβ Μακουίν

Ερμηνείες: Βαϊόλα Ντέιβις, Μισέλ Ροντρίγκεζ, Κόλιν Φάρελ

Ο οσκαρικός Στιβ Μακουίν («12 χρόνια σκλάβος») ενώνει τις δυνάμεις του με τη διάσημη συγγραφέα Τζίλιαν Φλιν («Το κορίτσι που εξαφανίστηκε») για να δημιουργήσει ένα πολυεπίπεδο θρίλερ με γυναίκες πρωταγωνίστριες και ξεκάθαρο κοινωνικό αποτύπωμα. Μετά μια ληστεία που πηγαίνει στραβά, τα μέλη μιας συμμορίας του Σικάγου πέφτουν νεκρά. Πίσω μένουν οι σύζυγοι, οι οποίες πρέπει να τα βγάλουν πέρα με τα διάφορα χρέη που τους άφησαν εκείνοι – η λύση τους είναι να φέρουν εις πέρας την επόμενη… ληστεία. Παράλληλα στην περιοχή διεξάγονται δημοτικές εκλογές, με τους δύο υποψηφίους –έναν λευκό καριερίστα και έναν Αφροαμερικανό μαφιόζο– να βρίσκονται επίσης εμπλεκόμενοι στην υπόθεση.

Ο Μακουίν σκιαγραφεί μια κοινότητα βουτηγμένη στη διαφθορά, στην απληστία και στη δυστυχία. Αλλοι κουρασμένοι από τη διαρκή περιθωριοποίηση και άλλοι τρομοκρατημένοι από την προοπτική της, οι πρωταγωνιστές της ταινίας αποδύονται σε έναν απελπισμένο αγώνα για την εξασφάλιση του χρήματος.

Οι κλασικές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ καλών – κακών, μαύρων – λευκών κ.ο.κ. θολώνουν αριστοτεχνικά· παράλληλα, ο γυναικείος δυναμισμός, που σίγουρα «πουλάει» εν έτει 2018, ενσαρκώνεται εδώ επιτέλους ρεαλιστικά, με όπλο ένα καστ που (καθόλου τυχαία) έχει στην αιχμή του την άψογη Βαϊόλα Ντέιβις.

Ανάσα ελευθερίας **½

Σκηνοθεσία: Ισολντ Ουγκαντότιρ

Ερμηνείες: Κριστόν Χαραλντσντότιρ, Μπαμπετίντα Σάτζο, Πάτρικ Πέτουρσον

Οι ζωές δύο γυναικών

Στην παγωμένη και μουντή Ισλανδία –όχι δηλαδή αυτή που δείχνουν οι τουριστικές μπροσούρες– μια σκληροτράχηλη μητέρα μεγαλώνει μόνη τον γιο της, παλεύοντας καθημερινά με την ανέχεια. Παράλληλα, μια μέρα στο αεροδρόμιο, όπου εργάζεται στον έλεγχο διαβατηρίων, μια νεαρή πρόσφυγας από τη Γουινέα-Μπισάου θα πιαστεί να προσπαθεί να ταξιδέψει με πλαστά έγγραφα. Στο εξής οι ζωές των δύο γυναικών θα συναντηθούν ξανά και ξανά, μέσω των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Αλλες φορές ρεαλιστικά και άλλες με μπόλικες υπερβολές το φιλμ εξετάζει γνωστά προβλήματα, με έναν κοινωνικό ανθρωπισμό που παραπέμπει στο σινεμά του Κεν Λόουτς. Οι μελοδραματισμοί αποφεύγονται με χαρακτηριστική ισλανδική ψυχρότητα, ενώ θετικές είναι και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών.

Το ξεκίνημα της μέρας **½

Σκηνοθεσία: Γκέντιαν Κότσι

Ερμηνείες: Ορνέλα Καπετάνι, Σουζάνα Πρίφτι, Κασέμ Χότσα

Ρεαλιστικό σινεμά, χωρίς εκπλήξεις

Ο κινηματογράφος των Βαλκανίων, που βρίσκει κάπως συχνότερα τον δρόμο και για τις ελληνικές αίθουσες, εκπροσωπείται αυτή την εβδομάδα από το φιλμ του Αλβανού Γκέντιαν Κότσι. Εκεί η Ορνέλα Καπετάνι ερμηνεύει εξαιρετικά μια νέα μητέρα, η οποία αδυνατώντας να πληρώσει το ενοίκιο πετιέται στον δρόμο μαζί με το ενός έτους αγοράκι της. Η γυναίκα θα βρει καταφύγιο στο σπίτι μιας κατάκοιτης ηλικιωμένης, την οποία φροντίζει και πλέον πρέπει να κρατήσει οπωσδήποτε στη ζωή. Ρεαλιστικό σινεμά, δίχως ιδιαίτερες εκπλήξεις, αλλά με τη σκληρότητα που αρμόζει σε μια ανάλογη κοινωνική πραγματικότητα. Οι μεγάλες οικονομικές ανισότητες, ο άκρατος χρηματισμός και η ωμότητα είναι όλα εκεί, σε μια ιστορία πάντως που παραμένει βασικά προσωπική και γι’ αυτό κάπως περιορισμένη.

Tuftland *½

Σκηνοθεσία: Ρούπε Ολένιους

Ερμηνείες: Βέρα Βίλο, Σάρα Ελίνα, Μίκα Αντίλα

Φινλανδικοί εφιάλτες

Στους φινλανδικούς εφιάλτες μας ταξιδεύει ο Ρούπε Ολένιους, ο οποίος δημιουργεί ένα αρκετά αλλόκοτο φιλμ με πρωταγωνίστρια μια νεαρή γυναίκα. Η Ιρίνα αποφασίζει να αφήσει πίσω τις διάφορες απογοητεύσεις και να δεχτεί μια καλοκαιρινή δουλειά ως εργάτρια, σε έναν απομονωμένο οικισμό, κάπου στα δάση της Φινλανδίας. Λίγο αφότου φτάνει εκεί ωστόσο θα διαπιστώσει πως κάτι δεν πάει καλά· οι κάτοικοι του χωριού είναι επί της ουσίας μέλη μιας ιδιότυπης σέχτας με παράξενες παραδόσεις και δολοφονικά ένστικτα. Το θέμα, αν και ξαναειπωμένο πολλάκις, έχει ενδιαφέρον και η ατμόσφαιρα είναι συμπαθητική, όμως όλα τα υπόλοιπα πάνε στραβά. Ο, δε, ερασιτεχνισμός της εκτέλεσης καταφέρνει να μετατρέψει αρκετές από τις σκηνές τρόμου περίπου σε… κωμικές.

Εμείς…

Σημαντική διάκριση πέτυχαν οι Ελληνες κινηματογραφικοί παραγωγοί Γιώργος Καρναβάς και Κωνσταντίνος Κοντοβράκης της Heretic, οι οποίοι πρόκειται να τιμηθούν με το ετήσιο βραβείο Καλύτερου Ευρωπαίου Παραγωγού στα European Film Awards, στη Σεβίλλη, στις 15 Δεκεμβρίου. Την είδηση έκανε γνωστή το Eurimages, το οποίο έχει υποστηρίξει τέσσερις φορές τους συγκεκριμένους παραγωγούς (π.χ. στον «Γιο της Σοφίας», φωτ.) τα τελευταία χρόνια, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως το εν λόγω βραβείο απονέμεται για πρώτη φορά σε Ελληνες. Για τη διάκριση συγχαρητήριο μήνυμα απέστειλε και το Κέντρο Κινηματογράφου, τονίζοντας τις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες επιτεύχθηκε.

…και οι άλλοι

Ως η καλύτερη δραματική σειρά του 2018 στα Διεθνή Βραβεία Emmy επιλέχθηκε το σούπερ επιτυχημένο «La Casa de Papel», το οποίο κάνει θραύση και στη χώρα μας. Τα συγκεκριμένα βραβεία, τα οποία αποτελούν ουσιαστικά την κορυφαία διάκριση για τηλεοπτικά προγράμματα, τα οποία έχουν παραχθεί εκτός ΗΠΑ, είχαν μάλλον εύκολο έργο μιας και η σειρά του Netflix έγινε παγκόσμιο φαινόμενο, ενώ ο τρίτος κύκλος βρίσκεται ήδη σε στάδιο παραγωγής. Τα διεθνή Emmy αναμένεται να αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερη σημασία τα επόμενα χρόνια, αφού η άνοδος της παγκόσμιας τηλεόρασης συμβάλλει στη δημιουργία όλο και καλύτερων προγραμμάτων και εκτός ΗΠΑ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή