Επί έναν χρόνο ο καταξιωμένος Βρετανός χορογράφος Ράσελ Μάλιφαντ έβλεπε βίντεο με πεντοζάλι, σέρα, τσάμικους και ηπειρώτικους χορούς για να καταλήξει σε εκείνα τα βήματα, τις εκφράσεις, τις κινήσεις της ελληνικής χορευτικής παράδοσης που μπορούν να επικοινωνήσουν με το διεθνές κοινό του σύγχρονου χορού. Το νήμα που συνδέει την παράδοση με το μοντέρνο είναι ο πυρήνας της παράστασης «The Thread».
«Είδαμε ποια κομμάτια από τη φυσικότητα των χορών σε επίπεδο ρυθμού, εμπειρίας, έκφρασης, μπορούσαμε να πάρουμε, και με αυτά να δημιουργήσουμε κάτι κοντά σε εκείνο το κινησιολογικό λεξιλόγιο. Ηθελα να βρω αυτό που κάνει τον χορό αυτό που είναι», μας είπε ο Ράσελ Μάλιφαντ κατά την παρουσίαση του «Thread», συμπαραγωγής της πολιτιστικής εταιρείας «Λάβρυς» και του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Τη μουσική της παράστασης υπογράφει ο διεθνούς φήμης συνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου σε μια φόρμα που συνδυάζει τον ηλεκτρονικό ήχο με κλαρίνο, λύρα, γκάιντα, τσαμπούνα αλλά και πολυφωνικό σύνολο. «Κάνουμε μια ανασκαφή στο παρελθόν και στο μέλλον. Η παραδοσιακή μουσική είναι αρχέγονη, καθάρια», είπε ο διάσημος συνθέτης στο βιντεοσκοπημένο μήνυμά του που έστειλε από το σπίτι του στο Παρίσι.
Το «νήμα» που ενώνει το παραδοσιακό με το σύγχρονο διερευνά η παράσταση.
Η ιδέα για τη δημιουργία της παράστασης, η οποία έκανε πρεμιέρα στο Sadler’s Wells τον περασμένο Μάρτιο, ανήκει στη Γεωργία Ηλιοπούλου, τη διευθύνουσα σύμβουλο της εταιρείας παραγωγής «Λάβρυς». Πριν από τρία χρόνια ξεκίνησε να συγκεντρώνει τους βασικούς συντελεστές της παράστασης, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονται η σχεδιάστρια μόδας Μαίρη Κατράντζου, που ανέλαβε τη δημιουργία των κοστουμιών, και ο «χορογράφος του φωτός» Μάικλ Χαλς, υπεύθυνος για τον φωτισμό βραβευμένων παραστάσεων του Ακραμ Καν, της Σιλβί Γκιλέμ, του Ρομπέρ Λεπάζ και βέβαια του Ράσελ Μάλιφαντ. Το Μέγαρο Μουσικής, με τη σειρά του, ανέλαβε τη στέγαση του εγχειρήματος, των προβών και την τεχνική υποστήριξη. Οι 18 Ελληνες χορευτές της παράστασης αποτελεί ενδιαφέρον κράμα από καλλιτέχνες του σύγχρονου και του παραδοσιακού χορού που οι μεν «αγνοούσαν» την ύπαρξη των δε. Χρειάστηκαν περίπου έξι μήνες μέχρι να βρουν το «νήμα» που ενώνει την τεχνική τους για να συναντηθούν στο κέντρο της σκηνής και μένει να δούμε τον κυκλικό χορό τους πρώτα στην Επίδαυρο (24 Αυγούστου) και αργότερα στο Μέγαρο Μουσικής (Νοέμβριος).