Στην αρχή ήταν είδηση η πραγματοποίησή του, καθώς το 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας αναγκάστηκε να αναπροσαρμόσει τον προγραμματισμό του και να μεταθέσει την ημερομηνία διεξαγωγής του, πάντα με την προσοχή στραμμένη στα μέτρα υγειονομικής προστασίας.
Μέχρι την τελευταία στιγμή πολλοί αναρωτιούνταν αν θα ξεπεράσει τα εμπόδια που ανάγκασαν άλλα φεστιβάλ, όπως τα Αισχύλεια, να ματαιώσουν τις φετινές τους εκδηλώσεις. Εντέλει, όχι μόνον πραγματοποιείται κανονικά και μάλιστα σε τρεις διαφορετικούς χώρους, αλλά οι συναντήσεις της υπουργού Πολιτισμού Λ. Μενδώνη και του ΓΓΣΠ Ν. Γιατρωμανωλάκη με τον δήμαρχο Καλαμάτας Αθ. Βασιλόπουλο και τη διευθύντρια του φεστιβάλ Λ. Καπετανέα έδωσαν ειδήσεις: τη βούληση του ΥΠΠΟ να εντάξει το φεστιβάλ σε συνέργειες με φορείς πολιτισμού (ΚΣΟΤ, σχολή χορού ΕΛΣ), τη δημιουργία φυτωρίου από όπου θα γεννηθεί μια τοπική ομάδα σύγχρονου χορού με στόχο τις διεθνείς διοργανώσεις και την πρόταση για τριμερή προγραμματική σύμβαση ανάμεσα σε υπουργείο, περιφέρεια και δήμο για να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη οικονομική στήριξη της διοργάνωσης για την επόμενη πενταετία.
Το φεστιβάλ άνοιξε με την παραγωγή «Traces» από την ομάδα χορού Ultima Vez του Βέλγου χορογράφου και σκηνοθέτη Βιμ Βαντεκέιμπους, την οποία παρακολούθησε και ο κ. Γιατρομανωλάκης, όπως και την εξαιρετική σόλο περφόρμανς του Ισπανού Ισραέλ Γκαλβάν το απόγευμα της Κυριακής. Και τα δύο έργα παρουσιάστηκαν σε ανοικτό χώρο, στο αμφιθέατρο του φράγκικου Κάστρου, το οποίο, παρά τις δύσκολες συνθήκες –θερμομέτρηση κατά την είσοδο, σταδιακή προσέλευση και αποχώρηση, μάσκες σε όλη τη διάρκεια του έργου και βεβαίως αποστάσεις των θεατών– κατάφερε να γεμίσει.
Το ίδιο και ο εναλλακτικός χώρος του Μεγάρου Χορού που διαμορφώθηκε ειδικά για τις νέες συνθήκες –100 καρέκλες τοποθετήθηκαν επάνω στη σκηνή για τους θεατές– και εγκαινιάστηκε με τη θαυμάσια παραγωγή «Same Same». Το κοινό ανταποκρίθηκε και στην πρόσκληση των δωρεάν παραστάσεων που παραδοσιακά φιλοξενούνται στην κεντρική πλατεία της πόλης και όλοι τις παρακολουθούσαν όρθιοι. Τώρα, ξεπερνώντας τον αρχικό δισταγμό, οι θεατές πέρασαν μέσα από τα κάγκελα που οριοθετούσαν τον χώρο των καθημένων, θερμομετρήθηκαν και κάθισαν σε αποστάσεις, λιγότερο αυθόρμητοι αλλά παρόντες.